Goedenavond Mike, welkom in Nederland. Bedankt dat je tijd wilde vrijmaken voor de lezers van Concertmonkey. Kan je ons vertellen wie Mike Zito is, voor het geval dat er nog mensen moesten zijn bij wie de naam Mike Zito geen belletje doet rinkelen.

 

 

Hoe en wanneer ben je in de muziekwereld terecht gekomen en wanneer wist je dat de gitaar je instrument was?

 

 

Welke artiesten hebben een grote invloed gehad op je?

 

 

Je muzikale loopbaan kan men het best in twee delen splitsen, namelijk je eerste periode met een moeilijk einde met een de scheiding van je eerste vrouw tot gevolg en de tweede periode na het huwelijk met je huidige vrouw die heel succesvol is. Laat het ons over die tweede periode hebben. Bijna tien jaar geleden in  2009 verscheen het album 'Pearl River' waarmee je internationaal doorbrak en met de titeltrack won je in 2010 De blues Music Award als beste song. Wat betekende het album 'Pearl River' voor je en hoe kijk je na bijna tien jaar terug op dat album?

 

 

In 2013 tekende je bij RUF Records en datzelfde jaar verscheen 'Gone To Texas', een diep en persoonlijk album gewijd aan Texas. In een interview over dat album las ik dat de staat Texas je leven gered heeft. Wat bedoelde je daarmee?

 

 

Ondertussen speelde je ook bij de superband Royal Southern Brotherhood,die je samen met Cyril Neville had opgericht. Na drie albums en enkele succesvolle jaren besloot je halfweg 2014 de Royal Southern Brotherhood te verlaten. Waar liep het mis?

 

 

Sindsdien maakte je een paar schitterende en succesvolle albums met het live album 'Songs From The Road', 'Make Blues Not War', één van de beste albums uit 2016 en in mei van dit jaar verscheen het uitmuntende 'First Class Life'. Op deze twee laatste albums klinkt je muziek en je gitaarwerk veel rauwer dan in je eerdere albums. Is dit een bewuste keuze en waarom?

 

 

Laat het ons over je nieuwe album 'First Class Life' hebben. Je schreef samen met je Bluescaravan collega Bernard Allison het uitstekende 'Mama Don't Like No Wah Wah'. Een echt gebeurd verhaal van in de tijd dat Bernard nog gitarist was bij blueslegende Koko Taylor. Zij hield niet van effecten en wilde dat een gitaar zo natuurlijk mogelijk klonk. Op je album staat deze funky bluesrocker song bol van van schitterend pedaal gestuurd vlijmscherp en verschroeiend snarenwerk. Van wie kwam het sublieme idee om het gitaarwerk met zoveel effecten te spelen?

 

 

Pesten is van alle tijden, gelukkig wordt er nu strenger tegen opgetreden. In de prachtige slowblues 'The World We Live In' vertel je het verhaal van je dochter die wenend thuiskomt omdat ze gepest werd. Je zingt dat nummer met veel gevoel en emotie en ook in je snarenwerk weet je datzelfde gevoel over te brengen. Hoe gaat het nu met je dochter en wat doet dit met een vader als zijn dochter zo thuiskomt?

 

 

 

 Je bent een bezige bij, want naast je solo carrière, speel je nog in allerlei projecten en ben je ook nog een succesvolle producer. Je was producer bij enkele succesvolle albums zoals Black Wind Howlin' van Samantha Fish, 'Big Dog' en 'Up All Night' van Albert Castiglia, 'Temptation van Laurence Jones, 'Bad Penny' van je Blues Caravan collega Vanja Sky en onlangs ook nog 'Straitjacket' van Jeremiah Johnson. Je was ook producer voor je laatste album 'First Class Hero'. Wat spreekt je aan in producer zijn en ben je een producer die heel veel inbreng wil in het album?

 

 

Op het album 'Straitjacket' van Jeremiah Johnson zing je 'Rock'n Roll Music To The World' van Ten Years After. Was dat je eigen keuze of op vraag van Jeremiah? Was je fan van Ten Years After en Alvin Lee?

 

 

In 2017 toerde je in België en Nederland met The Blues Giants (Jij, Albert Castiglia, Sugaray Rayford, Jimi Bott en Willie J. Campbell). Het was een geweldig concert en voor mij één van de beste concerten van 2017. Was dit een eenmalig project of kunnen we nog meer van The Blues Giants verwachten?

 

 

In 2017 stond je ook op het befaamde Blues Peer Festival in België, waar je samen met drummer Matt Johnson en bassist Terry Dry een waanzinnig concert speelde. Naar het einde toe kwam je oudste zoon Zach Zito het trio versterken. Zijn er plannen om in de toekomst nog samen op te treden of een album op te nemen?

 

 

Sinds begin van het jaar ben je druk aan het toeren met de Ruf Bluescaravan. Samen met Bernard Allison en Vanja Sky ben jij de blikvanger van deze caravan. De tournee in Europa loopt op zijn einde, hoe kijk je terug op deze tournee en hoe is de verstandhouding met Bernard en Vanja?

 

 

Bedankt voor het interview Mike. We wensen je veel succes met jullie concert vanavond in De Bosuil in Weert en ook met alles wat de toekomst nog voor je in petto heeft.

 

Interview: Walter Vanheuckelom

 

Foto's: Alain Broeckx