INTERVIEW MET LAURENCE JONES – ZOMERPARK FEEST VENLO – 10 AUGUSTUS 2019 – Berry Rombouts

Hallo Laurence, weer welkom in Nederland en bedankt dat je tijd wil vrijmaken voor dit interview.  Als eerste, ik heb weer genoten van een nieuwe LJB in topvorm. En het publiek genoot ook met volle teugen gezien de enthousiaste reacties.  

Dank je, we spelen sowieso graag in ons tweede vaderland en met een nieuwe jonge zangeres (Abbie Adi) erbij en nieuwe songs op het repertoire, daar wil je dan heel graag het publiek deelgenoot van maken.  En ja, we zijn vooral een live band, en dus gaan we er vol voor.

Je hebt nog nooit zo lang (2jaar) gewerkt aan een album. Waar haal je de inspiratie vandaan voor de songs?                                                                                                                                                                   

Ik haal onderwerpen uit het dagelijks leven en soms verwerk ik ook persoonlijke dingen in een song.  Als ik dan ideeën krijg, dan zing ik die in op mijn iphone. Of ik speel iets op mijn gitaar, wat ik dan opneem op mijn iphone. Tjdens het reizen kan ik me goed afsluiten, dan werk ik aan de items die ik op mijn iphone met heel veel geheugen heb staan. Lat op de avond kan ik er ook aan werken.

Als voorbereiding op jullie  nieuwe cd zijn jullie opnieuw naar Curaçao vertrokken, net als bij de vorige cd ‘he Truth’. oe verloopt zo’n voorbereiding mbt de muziek en tekst?                                      

Ik al had 80 songs op mijn iphone staan. Voordat we vertrokken had ik met de band al een selectie gemaakt van 20 songs, die eventueel op de cd konden komen en waarbij we als band wat veranderingen in aangebracht hadden. Maar waar we als band ook een heel goed gevoel bij hadden.  De invloed van de band was vooral groot op muzikaal gebied en wat minder bij de tekst.  

Wat is de invloed van je producers Gregory Elias en Jan Lagendijk tijdens de opnamen?  Je werkt nu voor de tweede keer met hen aan een nieuw album. 

Gregory  veranderde nogal wat aan bijna alle songs, maar met de intentie om alles nog beter te maken. Hij had soms veranderingen in de songs aangebracht, waarvan we even later vonden, verhip, vanuit zijn input is een bepaald deel van de song ook heel goed, of soms beter dan we als band voor ogen hadden. Maar we hebben ook een band met Gregory en vertrouwen in hem, omdat we ook al eerder met elkaar een album gemaakt hadden.  Zelfs in de studio waar je normaal je partij inzingt met n koptelefoon op, stond Gregory naast mij om zo direct input te kunnen geven. Zowel verbaal als non verbaal. Zo had ik nog nooit gewerkt. Jan Lagendijk is DE man die zorgt dat alle puzzelstukjes in elkaar vallen. Jan heeft een enorm groot netwerk all over the world. Door Jan  ben ik ook in contact gekomen met Gregory. Jan en Gregory werken al lang samen, maar ze zijn ook al heel lang de beste vrienden van elkaar, en ze houden ook allebei ontzettend van goede live muziek. Ik heb het geluk dat ik deze twee mensen ontmoet heb, en dat ze me vooruit willen helpen.

Op dit album horen we een geweldige achtergrond zangeres, namelijk Di Reed. Hoe kwamen jullie met haar in contact?                                                                                                                                            

Tijdens het opnemen ontstond het idee van een achtergrondzangeres zou toch wel iets extra’s toevoegen. Het zal je niet verbazen, maar Jan Lagendijk, die kende wel iemand. Jan belde meteen Di, die eigenlijk meteen  toestemde om betrokken te raken bij dit project. Di stapte in het vliegtuig en de volgende dag was ze er. Ze is een geweldige zangeres, maar ook een heel fijn persoon. Di zong vroeger bij oa Rod Stewart.

Dit is je  zesde album, maar voor het eerst heeft het album geen titel. Waarom heb je hiervoor gekozen? 

Ik wilde eens iets anders doen. De muziek waar ik mee opgroeide waren allemaal bands. Vandaag de dag wordt er veel muziek gemaakt vanaf n laptop of computer. Dat is niet hoe ik het wil, we zijn een live band, pluggen onze instrumenten in, en we gaan spelen. We willen het publiek dat laten horen, wat op het album staat, maar het publiek daarbij ook een goed gevoel geven. En dat doen we als band, als een team. Vandaar de keuze.

Een optreden van jullie is nooit hetzelfde. Met kleine of wat grotere aanpassingen kan een song veranderen. Doen jullie dat om het plezier in spelen er in te houden, of is er een andere reden?          

Ik ben beïnvloed door onder andere Jimi Hendrix en veel later door Prince.  Zij speelden nooit hetzelfde, en dat wil ik ook  niet. Ik ben opgegroeid met een gitaar, maar ik speel niet om altijd maar hetzelfde te spelen, want dan is het net of het een job is. Ik ben geen robot.  Ik zoek van te voren uit, wat voor publiek ik kan verwachten, hoeveel mensen er komen, wat het weer doet, hoe mijn of onze stemming is. Ik ben ik, en we zijn echt als we op het podium staan.  En ik denk dat het publiek ook niet zit te wachten op altijd hetzelfde optreden. Mijn publiek veranderd  gelukkig ook, en dat komt doordat mijn songs wat meer mainstream zijn geworden, misschien zelfs wat meer pop.  Bij veel traditionele bluesbands komt toch een wat ouder publiek, niks mis mee. Maar ik wil meer mensen bereiken. Ik speel niet altijd meer heel lange gitaarsolo’s, want ik zie dan dat de mensen meer gaan te praten. En met bijvoorbeeld ‘Take Me’ doe ik veel vrouwen een plezier. Er is meer afwisseling in onze set. Vanavond was er ook flink wat jeugd,(10-17) na afloop heb ik met ze staan praten en ben met ze op de foto gegaan. Ze waren erg enthousiast over het concert, en dat is ook een van mijn doelstellingen. Een andere doelstelling is, de jonge opkomende muzikanten helpen om verder te komen. Ik weet hoe belangrijk dat kan zijn voor iemand.  Ikzelf heb veel support gehad van Walter Trout. Nu ben ik zo’n een beetje de mentor van Toby Lee.  Het publiek opvoeden met waardering voor live muziek. Maar ik blijf altijd Trouw aan de blues, ook al lijkt het soms of ik er verder vanaf sta. Want ik schrijf altijd op n blues manier en maak songs vanuit mijn gitaar.

Op je nieuwe album hoor ik  invloeden van  de Beatles, Rolling Stones, JJ Cale en Eric Clapton. In de song ‘I want you to  Stay’  bijvoorbeeld is een herkenbaar stukje met een mellotron uit  de Beatlessong  ‘Strawberry Fields’.  

Ja dat klopt, dat was Bennett zijn idee. Hij is zo van de Beatles, melodie, tekst en zanglijnen. Ik ben geboren in Liverpool, en daarom was het ook leuk om iets van The Beatles toe te voegen. Overigens ‘Daytripper’ dat ook op het album staat was een verrassend idee van Gregory. Hij zei, ik heb n mooie song van je vrienden uit Liverpool. Bennett was meteen in omdat te doen, maar het is geen gemakkelijke song. Dus dat was n mooie uitdaging voor de band. In de zomer had ik een concert van Eric Clapton in Hydepark bijgewoond. Hij speelde daar ook n akoestische set, zo goed. Ik heb dat ook altijd wel gewild, maar dan moest ik beter akoestisch leren spelen en  gegroeid zijn als muzikant. Ik ben inmiddels 10 jaar beroepsmuzikant, maar nu ben ik volwassen en ik heb het gevoel en vertrouwen dat ik dat kan. Dus ik kijk er naar uit om ‘A long lonely Ride’ akoestisch live te spelen. De intro in ‘Everything is gonna be Allright’ zou zo van de Stones kunnen zijn. Dit was ook weer n idee van Gregory.  Voordat ik dit album wilde maken heb ik veel naar muziek van de Rolling Stones en Eric Clapton geluisterd. Ik wilde een album maken met het Britse gevoel en stemming. Er zijn veel Britse bands die het op de Amerikaanse manier doen. Ook al is ons album in Amerika opgenomen, het klinkt toch Brits. Het voelt alsof ik de Britse erfenis mee terug neem.

Er staat een flinke Engelse promotie tour gepland in november en december. Het is wel even geleden dat je zoveel optredens in een paar maanden deed in je eigen land. Wil je iets goed maken met het thuisfront?

Zo kun je het wel stellen, want we zijn het laatste jaar veel in Nederland, Duitsland en Spanje geweest. Ja, we hebben Engeland wel een beetje verwaarloosd. In samenwerking met het management hebben we besloten om in veel funky trendy clubs te spelen. Dus de mensen hebben veel kansen om naar onze shows te komen. Ook de mensen die me al kennen hoop ik tegen te komen. Ik ben benieuwd hoe zij reageren op mijn (voor hun nieuwe stijl) album. Maar ik hoop dat de mensen het geweldig vinden. Want dit nieuwe album is schatplichtig aan waar ik vandaan kom. Het voelt voor ons ook als weer thuiskomen. Dat is het goede moment.

Gaat Johan Derksen nog iets betekenen voor je nieuwe album in Nederland?                                                     

Ik kan er nog niet veel over zeggen, maar op 14 september wordt in Grolloo ons nieuwe album gelanceerd in Hofsteenge. (27 sept UK) Johan is een groot fan van ons  en heeft veel voor ons betekend, daar ben ik hem ook dankbaar voor. We zijn ook goed bevriend geraakt de laatste jaren. Door Johan ben ik erg geïnteresseerd geraakt in Cuby & the Blizzards. Ik ben een groot, groot fan van geworden van Cuby & the Blizzards. Ons optreden met Erwin Java op de International Blues festival in 2018 heeft ons op de kaart gezet. Onze albumlancering is een mooie manier om iets terug te doen voor al die mensen uit Grolloo. Er zit gewoon een mooi, maar ook een  historisch verhaal achter.

Laurence nogmaals bedankt voor het interview en je tijd.

Foto’s en interview : Berry Rombouts