INTERVIEW MET LAURENCE JONES – DE KUUB TURNHOUT 14 OKTOBER 2017 – Walter Vanheuckelom

Reports

About: 
INTERVIEW MET LAURENCE JONES – DE KUUB TURNHOUT 14 OKTOBER 2017 – Walter Vanheuckelom
Artist: 
Laurence Jones
Venue: 
CC De Warande
Place: 
Turnhout
Your Reporter on the Spot: 
Walter Vanheuckelom
INTERVIEW MET LAURENCE JONES – DE KUUB TURNHOUT 14 OKTOBER 2017 – Walter Vanheuckelom
 
 
 
Elk jaar organiseert CC De Warande in Turnhout een bluesnight en voor de editie van 2017 had de organisatie Laurence Jones weten te strikken. Deze jonge Engelse bluesrock muzikant van vijfentwintig jaar won al drie jaar op rij op de Britse Blues Awards, de Award van 'Best Young Artist Of The Year'. Zo jong en toch al vijf uitstekende albums, waarvan hij de meeste nummers ook nog zelf schreef, op zijn naam. Het zopas verschenen 'The Truth' dat ook in de USA verscheen, kan voor deze jonge talentvolle muzikant misschien ook de doorbraak in de USA betekenen. Het optreden in Turnhout leek ons een ideale gelegenheid om met Laurence te praten, over zijn gezondheid, het nieuwe album, zijn plannen en zijn gitaren.
 
 
 
Hallo Laurence,
Welkom in België en bedankt dat je wat tijd wilde vrijmaken voor de lezers van Concert Monkey.
 
Dat is heel graag gedaan.
 
Je ziet er goed uit. Veel mensen weten dat je de ziekte van Crohn (chronische ontstekingsziekte met diarree, buikpijn en vermoeidheid als voornaamste symptomen) hebt. Op 25 september was je in de kliniek en onderging je een operatie. Is ze volledig geslaagd en voel jij je beter nu?
 
Dank je. Ja, de operatie is volledig geslaagd. Ik voel me bijna honderd procent dankzij de rust die ik genomen heb na de operatie. Net voor ik naar Nederland en België kwam had ik in Spanje, mijn eerste optreden na de operatie. Ik was wel zenuwachtig maar alles verliep goed.
 
Had je voor en na de operatie veel pijn?
 
Ik heb de ziekte al acht jaar. Met de pijn en de ongemakken heb ik leren leven en die kan ik wel aan. Een operatie is iets anders, dat is altijd een beetje riskant. Gelukkig is de operatie vlot verlopen en voel ik me momenteel goed.
 
Op 25 november ga je een speciale avond organiseren om geld in te zamelen voor 'Crohn's & Colitus UK' in The Raven Hall in Corby. Kan je ons daar meer over vertellen?
 
Ik werk samen met een goed doel met de naam Crohn's & Colitus UK. Zij willen mensen met de ziekte helpen en ook deze onzichtbare ziekte bespreekbaar maken. Het probleem van deze ziekte is dat niemand ze ziet. Je zei net nog tegen me dat ik er heel goed uitzag, maar wat ik binnenin voel ziet niemand. Langs de ene kant willen we de ziekte meer bespreekbaar maken. Tegelijkertijd willen we jongeren die de ziekte van Crohn hebben aanmoedigen om over hun ziekte te praten en ze doen geloven dat ze hun dromen niet mogen opgeven. Op 25 november geef ik in The Raven Hall in Corby een concert waarvan de opbrengst naar Crohn's & Colitus gaat, dus hoop ik dat er veel mensen naar dat concert komen. Aiden Pryor Band opent de avond en The Laurence Jones Band zijn de headliners. Het belooft een topavond te worden.
 
2017 was en is nog steeds een druk jaar en een jaar met heel wat veranderingen voor u en je muziek. Nieuwe band, nieuwe manager, nieuw platenlabel en een nieuw album. Is het een nieuwe start of een logisch vervolg van uw muzikale carrière.
 
Beide. Wat de muziek betreft zal ik nooit de blues verloochenen. Ik hou van de manier waarop je blues zingt en aanvoelt en van de intensiteit waarmee je blues speelt op de gitaar, maar zoals je weet heb ik een deal gesloten met een nieuw platenlabel Top Stop Music (Sony). Daarom besloten we ook om met een andere manager en een jongere band in zee te gaan. Met deze jonge band was het een logische stap om muziek te spelen die moderner klinkt. Het klikt ook voor de volle honderd procent tussen mij en mijn bandleden Phil Wilson, Bennett Holland en Greg Smith. Onze optredens zijn veel energieker en boeiender en dat vertaalt zich ook positief naar het publiek. Het bezoekers aantal voor onze concerten is op een jaar tijd verdubbeld. Een andere reden is dat je als muzikant nooit mag blijven stilstaan. Je moet durven veranderen en ik wil de bluesmuziek zoals ik hem speelde naar een ander en hoger niveau brengen. Om een voorbeeld te geven zal ik John Mayer noemen, hij heeft de bluesmuziek voor heel veel mensen toegankelijk gemaakt. Wat is blues? Blues is een gevoel. Op het nieuwe album 'The Truth' staan een paar rocksongs en een paar popsongs maar steeds zit er dat blues gevoel in. Denk je dat als Jimi Hendrix nu nog moest leven dat hij die heavy psychedelische gitaar gedreven bluesrock nog zou spelen? Ik denk het niet. Volgens mij zou hij nu een soort hip hop spelen, maar zeker niet meer die old school muziek. Veel mensen hebben het over de poppy sound in mijn album. Als je naar popsongs luistert op de radio, hoor je nergens een gitaar. In mijn songs zijn de gitaar en gitaar solo altijd aanwezig en het is mijn bedoeling om de gitaar een plaats te geven in de popmuziek en als ik daar in slaag zal me dat een heel goed gevoel geven.
 
Laat ons starten met de band. Je ging van een trio naar een kwartet. Is dit de band die je altijd gewild had?
 
Ja, ik heb altijd al een toetsenist in mijn band gewild. Bennett Holland was één van de eerste toetsenisten die ik live aan werk zag. Ik had de kans om als support act op te treden met King King en op dat moment was Bennett Holland de toetsenist bij King King. Tijdens de soundcheck hoorde ik Bennett spelen en zingen en ik was meteen onder de indruk van hem. Een aantal maanden geleden was er een uitstekende gelegenheid om Bennett in mijn band te krijgen en ik ben zo blij dat hij toen toegezegd heeft. Zijn fantastische toetsenwerk en uitstekende backing vocals geven ons zoveel extra mogelijkheden. Wat ook belangrijk is aan deze band, is dat het niet Laurence Jones en een paar sessie muzikanten zijn die op het podium staan, maar dat we daar staan als een hechte band, als één geheel.
 
Je tekende ook bij een nieuw platenlabel Top Stop Music een Amerikaans label dat met Sony verwant is. Waarom verliet je RUF Records en tekende je bij Top Stop Music?
 
Ik had een contract met Ruf Records voor drie albums en met 'Temptation', 'What's It Gonna Be' en 'Take Me High' was mijn contract afgelopen. Thomas Ruf gaf mij als opkomende artiest een contract en ik ben hem dankbaar voor de kansen die hij mij gegeven heeft. Top Stop Music en Sony waren op het North Sea Festival, waar ik support act was voor Joe Bonamassa. Ze waren onder de indruk van mijn optreden en ze boden me een contract aan dat ik niet kon weigeren.
 
Op 29 september verscheen je nieuwe album 'The Truth'. Je krijgt de kans om wat reclame te maken. Waarom moeten de mensen 'The Truth' kopen?
 
Het is een eerlijk album, waarin alles draait om de nummers. Voor mij persoonlijk is er een groot verschil tussen mijn stem op dit album en mijn vorige albums. Ik heb hard getraind met Guianko Gomez, één van de beste stem coaches in de USA en dat heeft zijn vruchten afgeleverd. Er zit ook een story in het album, want iedereen zoekt naar de waarheid en wil de juiste antwoorden.
 
De muziek op het album is cleaner en ook muzikaal zijn er duidelijk meer pop invloeden aanwezig. Is dat een bewuste keuze?
 
Ik heb nooit echte twaalf bar blues gespeeld, dit is een natuurlijke richting waar ik met mijn muziek naartoe wil. Dat het meer poppy klinkt komt ook omdat het opgenomen is in Miami, Amerika met een Amerikaanse producer. Daar houden ze van een cleanere afwerking. De man die de songs mixte werkte al samen met Adele en Coldplay en die wilde geen spatje distortion op het album. Om eerlijk te zijn ik sta volledig achter het album. Ik heb altijd al zo'n album willen maken en ben heel tevreden met het resultaat.
 
Je gaat zeker een jonger en breder publiek bereiken met 'The Truth'.
 
Dat hoop ik en dat merken we ook. Het is natuurlijk leuk dat meer mensen je muziek fantastisch vinden. Gisteren op het Texel Festival stonden vooraan veel jonge mensen en die konden de teksten van het nieuwe album al helemaal meezingen. Dat was een heel leuke ervaring.
 
'Keep Me Up At Night', 'Can't Go On Whithout You'  en 'Give Me Your Time' zijn songs met heel wat hitpotentie. Het zou me niet verwonderen dat één of meedere songs veel zendtijd zouden krijgen bij de grote en populaire radiozenders.
 
In de USA zijn we een grote promotie campagne begonnen en daar hoort natuurlijk ook de radio bij. We kregen al heel wat positieve feedback van grotere radio zenders, maar het is nog te vroeg om definitieve conclusies te trekken.
 
Ben ik mis als ik zeg dat je met dit album probeert om de USA te veroveren?
 
Neen, er bestaan al plannen voor een tournee in de USA, maar er is nog niets definitief vastgelegd.
 
Wat wel nog steeds aanwezig is, is het catchy refrein. Je slaagt er elke keer in om een catchy, fris en sterk refrein te schrijven voor je songs, wat is je geheim?
 
Ik luister naar heel veel soorten muziek en de songs die ik schrijf zijn een mengsel van de muziek waar ik naar luister. Een sterk refrein vind ik persoonlijk heel belangrijk. Het refrein probeer ik altijd zo catchy mogelijk te maken omdat ik graag heb dat het publiek meezingt.
 
Gone Away benadert het meest de Laurence Jones van de oudere albums. Je bent een meer dan uitstekend gitarist en het knap rauw en snedig gitaarwerk van deze song  mis ik persoonlijk toch een beetje. De gitaar is nog welk in elke song aanwezig maar beperkter.
 
Op het album zelf is er misschien iets minder gitaarwerk aanwezig, maar je zal straks tijdens het concert wel merken dat de songs live minder clean klinken en dat er nog steeds heel wat gitaarwerk te horen is.
 
Je zegt dikwijls op een optreden dat een gitaar is zoals een vrouw en dat je ze zorgvuldig moet kiezen. Heb je de perfecte gitaar al gevonden?
 
Elke gitaar is anders en elke gitaar heeft zijn specifieke kenmerken. Als ik de gitaar rond mijn schouders hang moet ze een deel van mezelf worden. Ik heb twee favoriete gitaren, die speciaal voor mij gebouwd werden door Cameron McKenzie uit Londen. Cameron maakt ook de gitaren voor Glenn Tilbrook, de frontman van Squeeze. De groene Tele waar ik mee speel, was oorspronkelijk gemaakt voor Glenn. Toen ik bij Cameron op bezoek was, zag ik de Tele waarop Glenn's naam geschreven stond staan en begon er wat op te spelen. Op het moment dat Cameron weg was veegde ik Glenn's naam weg en smeekte Cameron om die gitaar aan mij te verkopen. Hij verkocht ze ten slotte aan mij en daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor, want ik ben heel blij met deze gitaar. De zwarte Telecaster komt van een jumbo verkoop en was erg goedkoop, ik geloof driehonderd Euro. Origineel was het een metal gitaar met een lange smalle kop. We veranderden de kop en plaatsten er ook andere hardware op. Het was een Fernandes gitaar en we maakten er een Telecaster van. Het is een speciale gitaar, omdat er een mengeling inzit van verschillende gitaar onderdelen. Dan is er nog mijn Fender Stratocaster.
 
Heb je veel gitaren?
 
Neen, ik heb twee akoestische en drie elektrische gitaren. Ik heb al mijn gitaren steeds bij. Ik wil op mijn gitaren spelen en koop ze niet om te verzamelen.
 
Bedankt voor het interview en ik wens je zowel op het gebied van je gezondheid, je privé leven als in je muzikale carrière het allerbeste toe.
 
 
interview : Walter Vanheuckelom
foto's: Alain Broeckx