Interview-met Jose Ramirez – Zaal Thijssen Vlierden 20 Januari 2019 – Berry Rombouts  

Welkom in Nederland. Hoe gaat het met je, en bevalt het om voor de 2^e keer in Europa-Nederland te zijn?

Dank je, het gaat goed met me, en ik ben opgetogen om weer in Nederland te zijn, en om weer bekenden van vorig jaar te ontmoeten. Ik heb ook veel zin om gaan te toeren en spelen.

Laten we eens teruggaan naar je jeugd, je kwam in aanraking met de blues door je vader. En toen?

Ja, dat klopt, mijn vader draaide vaak platen van BB King. Op 11jarige leeftijd kreeg ik een gitaar, maar ik mocht geen andere muziek spelen dan de blues. Mijn vader vond dat blues de basis is van alle muziek.

Heb je nog gitaarles gehad, op n muziekschool of van een lokale gitarist?

Nee hoor, ik heb mezelf gitaar leren spelen, ik tokkelde/speelde mee met platen, en dus op gehoor. Vandaag de dag speel ik nog altijd op gehoor. Ik kan nog steeds geen noten lezen.

Door wie ben je beïnvloed  in je muziek en zijn er ook lokale musici die je eventueel beïnvloed hebben?

BB King is uiteraard mijn grootste voorbeeld, ik bewonder vooral zijn gitaartechniek en timing en hoe zijn gitaarspel zijn vocalen ondersteunt.  Bij Ray Charles waardeer ik vooral zijn passie, soul en power in zijn muziek, en natuurlijk zijn vocale skills.  In Costa Rica is er hoegenaamd geen blues scene, er word op Costa Rica andere muziek gemaakt. Meestal reggae en soul music. Vanuit die stroming ben ik wel geraakt door Johnny Guitar Watson.

Na 10 jaar gespeeld te hebben in de Costa Ricaanse muziekscene, vertrok je naar Amerika. Waarom?

Ik was uitgeleerd en toch wel uitgekeken op de kleine Costa Ricaanse muziek scene. Ik had ook de leeftijd en (nog steeds) de drive om mezelf te ontwikkelen in de bluesmuziek. Ik verkocht mijn bezittingen om mijn droom na te jagen. Het was ook wel n sprong in het diepe, want ik kende er niemand.

Welke personen in Amerika hebben je geholpen om in de grote Amerikaanse blues scene te geraken  en om aan spelen toe te komen?

Ik was in Florida en ik ging daar in verschillende blues clubs kijken naar optredende bands. Tijdens mijn derde avond in een club ontmoette ik na haar optreden Lauren Mitchel. Om een lang verhaal kort te maken, zij zocht met spoed een gitarist omdat haar gitarist vertrok, en ik zocht een band. Dat was echt geluk hebben. Ik heb een jaar met haar getoerd, en dus veel gespeeld en geleerd. Vooral op vocaal gebied, want Lauren Mitchel is een geschoolde zangeres. Zij leerde van mij om te improviseren. Ik heb ook meegespeeld op haar album. En natuurlijk ontmoet je dan interessante mensen.

Inmiddels heb je al met bekende namen op het podium gestaan. Bv met Albert Castiglia, Bryan Lee, en Shawn Holt, (ja de zoon van Magic Slim, die komt in april naar Vlierden). Wat heb je van deze muzikanten geleerd?

Ik heb vooral veel geleerd over de muziek business. Ik doe nu alles zelf, optredens-hotels boeken, en andere management zaken. Alles bij elkaar is het erg druk. In de toekomst wil ik toch een en ander gaan uitbesteden aan een agentschap.

Heb je plannen om een album op te nemen, en schrijf je zelf ook nummers, en komen er ook covers op te staan?

Ja, ik heb al vergevorderde plannen daarvoor. Ik heb in America  al muzikanten daarvoor, nl (Jose Ramirez Project). Ik ben bezig met een goede opname studio, en een goede producer.(Tom Bronick). Maar er is nog niks zeker. Er komt voor 50% eigen werk, en 50% covers op het album. Er zijn zoveel goede songs die ik graag wil spelen, maar daar wil ik dan een eigen twist aan geven. Voor een eerste album is het denk ik wel belangrijk dat mensen iets van herkenning tegenkomen, en dat kan de nieuwsgierigheid prikkelen om een album eens te gaan beluisteren.

Wat is het verschil tussen het Amerikaanse en het Europese publiek?

Als het Amerikaanse publiek naar een blues concert gaat, is het meer een sociaal gebeuren. Ze drinken, eten en praten tijdens het hele concert. Dan vraag je je als artiest wel eens af ,of ze voor jou komen ,of voor een leuke  avond met vrienden. In Europa komen de mensen meestal voor de artiest, er wordt geluisterd en vaker geapplaudiseerd. Natuurlijk zijn er ook mensen bij die kletsen, maar dat is een minderheid. Na afloop van een concert komen de mensen nog eens praten met je.

Hoe kwam je in contact met Thomas Toussaint, en bevalt de samenwerking?

Tijdens mijn toer in 2018 heb ik Thomas ontmoet. En we zijn in contact gebleven. We werden het snel eens om in 2019 samen te gaan toeren. Ik heb in de voorbereiding wat muziek naar Thomas gestuurd, zodat hij met zijn band de songs al kon repeteren. In de paar dagen voordat de toer startte, hebben we met de hele band nog  2 repetities gespeeld. De sfeer is goed en we hebben veel plezier als we  samen op het podium staan, en na het optreden ook.

Wat wil je bereikt hebben de komende 2-3 jaar, en met wie zou je zeker nog eens samen het podium willen delen?

Het is moeilijk om zover vooruit te kijken, maar nog een album maken en veel spelen met een eigen band zijn toch wel twee wensen. Er zijn verschillende muzikanten waar ik wel eens mee op het podium zou willen staan, maar als ik dan toch iemand moet noemen, dan met Guy King, dat is een awesome guitar player and singer!

Jose, bedankt voor dit interview, en nog veel succes met je komende tournee in Spanje.

Interview : Berry Rombouts

Foto’s : Alain Broeckx