INTERVIEW MET JOOST DE LANGE BLUES/ROCK EXPERIENCE - DE BOSUIL - WEERT 25 FEBRUARI 2018 - Walter Vanheuckelom

Reports

About: 
INTERVIEW MET JOOST DE LANGE BLUES/ROCK EXPERIENCE - DE BOSUIL - WEERT 25 FEBRUARI 2018 - Walter Vanheuckelom
Artist: 
Joost de Lange Blues/Rock Expeience
Date: 
25/02/2018
Venue: 
De Bosuil
Place: 
Weert
Your Reporter on the Spot: 
Walter Vanheuckelom
INTERVIEW MET JOOST DE LANGE BLUES/ROCK EXPERIENCE - DE BOSUIL - WEERT 25 FEBRUARI 2018 - Walter Vanheuckelom
 
 
Het interview met Joost de Lange, Ramses Donvil en Mitchell Goor was al langer gepland, maar door allerlei omstandigheden liep het telkens mis. Op 25 februari 2018 zat ik dan eindelijk toch even gezellig samen met deze heren op het balkon van de Weertse concertzaal De Bosuil. Het beloofde een erg aangename en gevarieerde muzieknamiddag te worden want naast Joost de Lange Blues/Rock Experience stonden ook nog de Britse band Catfisch en de Schotse Stevie Nimmo op het programma.
 
 
Hallo Joost, Ramses en Mitchell. Bedankt dat jullie voor jullie optreden in De Bosuil wat tijd uitgetrokken hebben voor de lezers van Concert Monkey.
 
De laatste jaren hebben jullie veel optredens gedaan in België en Nederland, maar misschien zijn er toch nog een paar lezers die jullie niet kennen. Daarom had ik graag gehad dat jullie eens vertelden wie Joost de Lange Blues/Rock Experience eigenlijk is.
 
Mitchell: We zijn een power bluesrock trio uit België, met zanger Joost de Lange op gitaar, Ramses Donvil op drums en Mitchell Goor op bas.
 
Laat ons beginnen met Joost. Jij hebt een opleiding gevolgd als jazz gitarist. Hoe ben je in het bluesrock circuit terechtgekomen.
 
Joost: Ik heb altijd al van blues en rock gehouden. In mijn tienerjaren waren dat vooral blues/bluesrock muzikanten zoals Stevie Ray vaughan, Buddy Guy, Jimmy Hendrix en John Lee Hooker, maar rond mijn twintigste werd dat meer de hardere rock van bands als Iron Maiden en Dream Theater. Daar merkte ik dat de gitaristen van die bands allemaal een jazz achtergrond hadden. Dat was de aanleiding om een jazz opleiding te volgen.
 
Ramses: Natuurlijk. Dat is een logische keuze want daar krijg je de beste basis van melodie en harmonie.
 
Joost: Terwijl ik bij Yes You Did speelde ben ik  dan aan mijn jazz opleiding begonnen en daarna ben ik terug in de blues wereld terecht gekomen.
 
Met Yes You Did nam je vijf albums op en hadden jullie heel wat succes. Waar liep het mis met Yes You Did?
 
Joost: Die tijd ligt achter me, maar er waren teveel ego's in de band en dat leverde wat problemen op, zodat samenwerken niet zo prettig meer was.
 
Toch raar dat je dan met de broers Van De Bor, bijna de helft van Yes You Did meenam naar je eigen band Joost de Lange Rock/blues Experience.
 
Joost: Daar moet je niets achter zoeken. Dat zijn dingen die gebeuren. Ik heb het altijd goed met de broers Van De Bor kunnen vinden. Alleen muzikaal verschilden we wel. Zij zijn echte hardrock en metal liefhebbers.
 
In 2011 verscheen het eerste studio album onder de naam Joost De Lange Rock/blues Experience. Toen was je nog kwartet. Hoe kijk je terug op die periode?
 
Joost: Een band maken is en blijft altijd een zoektocht naar de juiste formule en naar de juiste personen en samenstelling. Dennis en Robin Van De Bor waren echte metal liefhebbers en kozen dus meer voor het hardere soort muziek. Met Ramses en Mitchell zitten we muzikaal veel meer op één lijn. We zijn nu drie jaar samen en daardoor hebben we nu ook onze eigen sound.
 
Mitchell: Ja, we hebben alle drie meer affectie met bluesrock. Zelf heb ik helemaal niets met metal.
 
Toen ik Joost de eerste keer zag was het nog met een kwartet en ik heb het gevoel dat zijn muziek en sound beter tot hun recht komen in een trio.
 
Joost: Dat gevoel heb ik ook.
 
Ramses: Dat trio is een heel goed idee geweest. Ik was al bij Joost toen we nog een kwartet waren. Dennis is er toen een tijdje uit geweest zodat we noodgedwongen in een trio speelden en dat voelde meteen goed aan. We hadden alle drie meer vrijheid en dat werkte beter.
 
Het nadeel aan een trio is natuurlijk dat niemand een mindere dag mag hebben, want dat hoor je meteen.
 
Ramses: Daar heb je gelijk in, maar voor ons marcheerde dat goed.
 
Joost: We begonnen toen ook meer optredens te spelen en dan moet je als muzikant ook volledig achter de muziek staan die gespeeld wordt, anders hou je dat niet vol. Maar we hebben een leuke tijd gehad als kwartet.
 
Ramses: Inderdaad, veel plezier gemaakt en gelachen in onze tourbus.
 
Hoe hebben jullie drie elkaar leren kennen?
 
Ramses: Joost en ik kennen elkaar al langer, we zaten op dezelfde jazz opleiding. Ik ben daarna naar het conservatorium gegaan en zo hebben we elkaar een tijdje niet gezien. Wij zijn elkaar terug tegengekomen op de muziekschool waar we beiden les geven en op een keer belde Joost mij. Zijn drummer kon niet en of ik kon en wou vervangen en van het een kwam het ander. Even later was ik de drummer in de band van Joost.
 
Mitchell: Ik ben gitaar specialist bij Key Music. Ik heb Joost leren kennen toen hij mij gitaarles gaf. Ik moest voor mijn werk gitaar, bas, piano en drums kunnen spelen. Ik ben één van de weinige bassisten die niet als gitarist begonnen is en dan later noodgedwongen overgestapt is naar de bas. Mijn basis instrument is vanaf het prille begin de basgitaar. In de tijd dat hij me les gaf gingen we eens jammen in Antwerpen en Joost was niet zo enthousiast om me te laten meejammen, omdat hij wist dat ik geen erg goede gitarist was. Toen vertelde ik hem dat ik wilde mee jammen als bassist, want dat bas eigenlijk mijn instrument was. Wat later stond Joost in de winkel waar ik werkte met de vraag of ik het zag zitten om bassist te worden bij hem. Ik had op dat moment geen band en stemde onmiddellijk in. Sindsdien ben ik de vaste bassist bij Joost de Lange Blues/Rock Experience.
 
 
Jullie treden de laatste jaren erg veel op. Is dat lesgeven en dat werk bij Key Music nog te combineren met de muziek.
 
Alle drie zeggen ze volmondig ja.
 
Mitchell: Ieder heeft wel zijn verhaal, zo heeft Ramses een vrouw en twee kinderen. Joost en zijn vader Ad plannen alles goed en laten ons op tijd weten waar en wanneer we moeten spelen. In feite moeten wij alleen maar zien dat we gedoucht zijn , het busje instappen en het concert spelen. De rest regelen Joost en Ad.
 
Ramses: We krijgen ruim op tijd een schema, zodat we kunnen vrij vragen op ons werk.
 
Ik neem aan dat jullie ook repeteren en bijeen komen om nieuwe nummers te schrijven.
 
Ramses: We repeteren nu elke maandag omdat we met een nieuw album bezig zijn en er dus moet gewerkt worden aan nieuwe nummers.
 
Nieuwe nummers schrijven, hoe gaat dat bij jullie?
 
Mitchell: Joost komt altijd met het basis idee en dan maken we met ons drie de arrangementen. We denken samen na over structuren enz..
 
Joost: Ik heb sommige nummers thuis al volledig geprobeerd en ook al gezongen. Als ik dan op de repetitie aankom en we spelen het met ons drie, dan durft dat nogal eens tegenvallen. De uiteindelijke song komt toch het beste tot stand als we er alle drie samen aan werken. De riffjes is iets anders die kan ik op mijn eentje thuis wel schrijven, repeteren en spelen.
 
Welk album zou ieder van jullie meenemen naar een onbewoond eiland?
 
Joost: In ieder geval iets van Pink Floyd, want daar zit van alles wat in.
 
Mitchell : Voor mij een compilatiealbum en als ik dan toch moet kiezen sluit ik me bij Joost aan. Pink Floyd heeft de beste gitarist van de wereld op vlak van timing en noot keuze. Hij is technisch niet spectaculair, maar hij weet zijn noten te plaatsen. Al is iets van Led Zeppelin ook niet te versmaden. Ik heb de blues en bluesrock leren kennen dankzij Led Zeppelin en dankzij hen heb ik de oude zwarte bluesmuzikanten leren kennen. En waarom niet iets van Rory Gallagher? Geweldige persoonlijkheid en fantastische gitarist.
 
Ramses: Rory Gallagher heb ik eigenlijk door jullie leren kennen. Ik kende Gallagher wel, maar Joost en Mitchell kenden elk nummer van deze Ierse bluesrock legende van buiten. Doe voor mij maar een compilatie album. Ik hou van teveel soorten genres van muziek. Jazz blijft nog altijd een grote plaats hebben in mijn hart. Miles Davis zijn 'Kind Of Blue' of 'So What' zijn geweldige albums. Jeff Buckley is voor mij ook een artiest die geweldige muziek geschreven heeft en als grunge fan zou een album van Pearl Jam, of Nirvana 'Live In New York' ook best kunnen. Ook ben ik een grote fan van Dave Grohl, drummer van Nirvana en The Foo Fighters.
 
 
Jullie verklapten daarjuist al dat er een nieuw album zit aan te komen. Kunnen jullie ons iets meer vertellen over dat album?
 
Ramses: Als alles volgens plan verloopt dan zou het in november van dit jaar moeten verschijnen. We hebben momenteel zeven nieuwe nummers klaar, dus nog een vijftal te gaan. Het gaat heel leuk worden.
 
Mitchell: Dit is het eerste studio album van ons drie. Ik kijk er naar uit.
 
Joost: We gaan het deze keer echt goed aanpakken. We gaan in de studio meer geld uitgeven dan we hebben. Eerst een goede preproductie maken. We willen een goede mastering die onze sound volledig tot zijn recht laat komen.
 
Mitchell: We willen er een half jaar goed over nadenken. Wat willen we van sound? Wat willen wij van stijl? Dan gaan we eerst een preproductie maken bij een bevriende studioman. Dan het resultaat beluisteren en praten over wat goed is en wat we nog willen verbeteren. Ook moeten we in het studio album een ritme gitaar integreren. We gaan het echt professioneel aanpakken. Ook veel repeteren, iets wat we in het verleden bijna nooit deden omdat we erg veel optredens hadden en dat we die eveneens zagen als repetities.
 
Ramses: De nieuwe CD zou onze beste album tot nu moeten worden. We willen echt een vette CD maken.
 
Joost: Ik ben echt blij met de nummers die we tot nu toe al hebben. Straks gaan we met 'I'll Be Waiting', 'Dreams' en 'Drifting Away' drie van onze nieuwe nummers brengen.
 
Ligt de muziek in de lijn van jullie vorige albums?
 
Ramses: De basis blijft dezelfde, al klinken onze nieuwe nummers iets meer funky en grungy.
 
Mitchell: Het gitaarwerk van Joost is wel een lijn die ook op het nieuwe album terug te vinden is. Maar het werk van Ramses en mezelf is wel funkier en er zijn zelfs pop invloeden in terug te vinden.
 
Joost: Voor mij verschilt het soort muziek niet zoveel van wat we al deden. Het belangrijkste voor mij is dat we op het nieuwe album muziek spelen die gemaakt is voor het power trio dat we nu  zijn. Oudere nummers vanuit de kwartet periode komen nu niet meer zo goed over in deze bezetting en daar voelden wij ons niet zo comfortabel bij.
 
Ramses: Die Rory Gallagher tribute die we gespeeld hebben in 2017 in Wijk aan Zee heeft ons een nieuwe boost gegeven. Voor die tribute hadden we heel hard gerepeteerd en daardoor is de band nog veel hechter en beter geworden.
 
Joost: We kijken met het nieuwe album ook verder dan België en Nederland. Er is interesse vanuit Duitsland en Engeland, maar laat ons eerst zien hoe het nieuwe album het zal doen. We zullen in de toekomst wel iets minder in kleinere clubs gaan spelen. Niet dat we dat niet meer willen, maar het geeft ons iets meer opties om op grotere podia te spelen.
 
 
Bedankt voor het interview, veel succes dadelijk met het optreden en met jullie nieuwe CD.
 
 
Walter Vanheuckelom