Interview met Eliana Cargnelutti die met Strange Kind Of Women naar Heyhoef Backstage Tilburg op 18 mei en naar Poppodium in Sittard op 17 mei 2019 komt. - Walter Vanheuckelom

Reports

About:

Artist:

Eliana Cargnelutti

Date:

16/03/2019

Venue:

Moonlight Music Hall

Place:

Diest

Your Reporter on the Spot:

Walter Vanheuckelom

Interview met Eliana Cargnelutti die met Strange Kind Of Women naar Heyhoef Backstage Tilburg op 18 mei en naar Poppodium in Sittard op 17 mei 2019 komt – Walter vanheuckelom

Op 17 mei 2019 is gitariste Eliana Cargnelutti met Strange Kind Of Women, de enige vrouwelijke tribute band van Deep Purple te gast in Poppodium Sittard en een dag later, op 18 mei staan de vijf vrouwen op het podium van Heyhoef Backstage in Tilburg. Op 16 maart 2019 was Eliana met de punkrock band Blue Ruin te gast in de Moonlight Music Hall in Diest. Dit leek voor ons een mooie gelegenheid om met Eliana te praten over haar solo carrière en haar nieuwste project Strange Kind Of Women, waarmee ze in mei naar Nederland komt voor twee optredens.

Eliana Cargnelutti is een jonge Noord Italiaanse gitariste en zangeres. Ze studeerde jazz gitaar aan het conservatorium G. Frescobaldi in Ferrara. De bluesrock scene in Italië gelooft erg in deze artieste. In eigen land geniet ze heel wat bekendheid en ze won er ook al verschillende Awards. Deze jongedame heeft ook al veel verschillende muzikale watertjes doorzwommen, maar nu schijnt ze gekozen te hebben voor een mix van rock en bluesrock. Ze is erg gecharmeerd door muzikanten als Bonnie Raitt, Ana Popovic en Joe Bonamassa. Ze speelde in het verleden bij de hard rock bands Pink Armada en Living Dolls en bij de rhythm and blues band The Mayday Band. Eliana beschikt over een goede stem en is een sterke gitariste, die haar tomeloze energie combineert met haar grote technische vaardigheid op de six string. In november 2013 verscheen haar debuut album 'Love Affairs'. In 2015 tekende ze een contract bij het bekende RUF Records en werd ze door haar platenbaas uitgekozen om deel te nemen aan de succesrijke Blues Caravan die hij jaarlijks organiseert. Samen met de twee Amerikaanse meisjes Sadie Johnson en Heather Crosse was Eliana de publiekstrekker van de elfde Blues Caravan Tour, die de naam Girls With Guitars droeg. Onder deze naam verscheen er ook een live album. In maart 2015 verscheen haar tweede solo album 'Electric Woman', met daarop elf songs waarvan er meer dan de helft door de Italiaanse zelf geschreven werden. De productie was in handen van platenbaas Thomas Ruf en de Amerikaan Albert Castiglia. In datzelfde jaar werd Eliana op de Amerikaanse Jimi Awards uitgeroepen tot vijfde beste vrouwelijke bluesrock gitariste en door Blues E News Magazine werd ze genomineerd als vijfde beste vrouwelijke bluesrock gitariste van 2015. In 2016 stond Eliana Cargnelutti nog op het Kwadendamme Blues Festival in Nederland, maar daarna hoorden we in België of Nederland niet zoveel meer van haar.

Interview.

Hallo Eliana, welkom in België en bedankt om wat tijd vrij te maken voor de lezers en lezeressen van Concert Monkey. Kan jij jezelf voorstellen aan hen?

Dank u Walter. Ik ben een Italiaanse gitariste en zangeres. Ik hou van bluesrock en ik ben bezig met verscheidene projecten. Ik heb mijn eigen band, The Eliana Cargnelutti Band. Dat is een kwartet met zeer bekende muzikanten uit de Italiaanse blues scene, met name Simone Serafini, Loris De Checchi en Carmine Bloisi allen uit de streek rond Padua. Ik heb met 'Love Affairs' en 'Electric Woman' al twee CD's uitgebracht. Het eerste album werd opgenomen in Italië en het tweede in Duitsland bij het prestigieuze label Ruf Records. In 2015 heb ik dankzij Ruf Records een grote tournee gedaan in Europa. Ik vormde samen met Heather Crosse en Sadie Johnson 'The Girls With Guitars' in de Ruf Blues Caravan Tour 2015. Met mijn band heb ik regelmatig optredens in Italië, Oostenrijk en de UK. We zouden graag meer optreden in Duitsland, Nederland en België en we hopen dat dit in de toekomst gaat lukken. Momenteel werk ik daar hard aan en daarom ben ik ook op zoek naar een goed bookingagentschap. Buiten The Eliana Cargnelutti Band, speel ik momenteel ook nog in de punkrock band Blue Ruin en bij de enige vrouwelijke Deep Purple tribute band Strange Kind Of Women.

Je ging naar het conservatorium in Ferrara, waar je met succes afstudeerde in de richting jazz gitaar. Achter die studies begon je te spelen in een metal hard rock band. Waarom die muzikale ommezwaai?

Eerst was er de heavy metal muziek, die ik leerde kennen op acht jarige leeftijd door mijn oudere broer die een echte heavy metal fan was. Rond die tijd begon ik ook gitaar te spelen. Eerst de akoestische klassieke gitaar, maar na één jaar wisselde ik die in voor een elektrische gitaar. Ik speelde in die tijd muziek van Led Zeppelin, Gun's And Roses, Deep Purple, Metallica enz. Maar toen ik veertien werd zag ik een dvd die mijn kijk op de muziek veranderde. De dvd was 'Live At El Mocambo' van Stevie Ray Vaughan. Ik was zo onder de indruk van Stevie Ray, dat ik al mijn cd's thuis verving door blues cd's en vanaf dat moment wilde ik alleen nog blues spelen. Ik was en ben nog steeds gefascineerd door de muziek van blueslegendes, zoals Jimi Hendrix, Albert King, Freddie King. Ik was zo bezeten door de muziek microbe dat ik verder wilde in de muziek. Dus ging ik muziek studeren. In Italië heb je dan twee keuzes, ofwel klassiek, ofwel jazz. Ik koos voor jazz, omdat dit muziekgenre veel improvisatie bevat en dat was en is nog steeds heel belangrijk voor mij. Ik leerde er veel zaken bij en het was heel interessant om andere muziek en andere muzikanten te leren kennen, maar mijn liefde voor de bluesrock en de heavy rock was zo sterk, dat deze beide muziekgenres na mijn studies mijn muzikale richting bepaalden. Ik sluit niet uit dat ik later terug iets met jazz wil proberen.

Je bent ook een muzieklerares. Waar geef je les en aan wie?

Ik geef gitaarles in een paar scholen waar ik kinderen leer zingen en de theorie en notenleer aanleer. Na de theorie volgt dan de praktijk en daarna leer ik hen om een nummer schrijven. Ik werk graag met kinderen en het geeft me veel voldoening. Ik geef ook workshops aan gitaristen. Op 5 mei start ik in Graz, Oostenrijk een nieuwe workshop gitaar spelen. De meeste workshops gaan over improvisatie en over hoe je het beste switcht tussen gitaar en zang of over het samenspel van beiden.

Buiten je solo project speel je op dit moment nog in verscheidene bands. Met hoeveel bands ben je momenteel bezig en welk project is het belangrijkste?

Ik heb mijn eigen kwartet, The Eliana Cargnilutti Band, waarmee ik covers en eigen werk speel. Verder ben ik gitarist bij Blue Ruin, een vrouwelijke punkrock band uit Nieuw Zeeland, waarmee ik hier vandaag in België speel. Ik heb nooit punk gespeeld en het is voor mij een nieuwe muzikale ervaring. Dan zijn er ook nog Living Dolls, een Italiaanse rock coverband, waarmee ik vooral in Italië speel. Verder ben ik ook nog actief in een akoestisch trio en dan hebben we nog mijn nieuwe project Strange Kind Of Women, de enige vrouwelijke Deep Purple tribute band. Zelf ben ik een grote Deep Purple fan en toen we met dit nieuwe project begonnen was ik natuurlijk heel enthousiast. We vroegen ons ook af waarom er nog geen vrouwelijke Deep Purple tribute band bestond van deze legendarische band. Daar kwamen we al snel achter, want het was niet gemakkelijk om vrouwelijke muzikanten te vinden die het werk van drummer Ian Paice of het toetsenwerk van Jon Lord konden brengen. Dan zwijgen we nog over de fenomenale strot van Ian Gillan. Zoek maar eens een vrouw die de muziek van Deep Purple kan zingen, ik garandeer je dat ze niet gemakkelijk te vinden is. We hebben geluk gehad dat Alteria, één van de bekendste en beste rockzangeressen in Italië frontvrouw van Strange Kind Of Women wilde worden. In de zomer van 2018 deden we een viertal repetities in Milaan en ik plaatste een filmpje van die repetities on line en momenteel is dat filmpje al meer dan zes miljoen keer bekeken. We kregen aanbiedingen om te spelen in Oostenrijk, Het Verenigd Koninkrijk, Argentinië, Spanje, Japan, Rusland enz.. Omdat alle bandleden van Strange Kind Of Women ook nog in andere projecten actief zijn, besloten we om onze optredens te beperken tot drie a vier optredens per maand. Momenteel is Strange Kind Of Women mijn belangrijkste project, omdat ik ook de manager van de band ben. Ik organiseer de concerten, doe de promotie, regel de sponsoring, zorg voor de video's en nog allerlei andere zaken. Het is een moeilijke job omdat het voor mij nieuw is, maar ik zie het ook als een leerschool voor de toekomst. Misschien word ik wel manager na mijn muzikale carrière.

Was Strange Kind Of Women Uw idee?

Inderdaad, het gehele idee komt van mij en dat is ook niet zo raar. Aerosmith, Deep Purple en Joe Bonamassa hebben altijd een grote invloed gehad op mijn muziek. Als je naar mijn eerste album 'Love Affairs' luistert zal je zeker invloeden van hen terugvinden. Die muziek zit in mijn hart en het was dus voor mij niet zo moeilijk om die muziek van Deep Purple te spelen. Ik heb het initiatief genomen en contact gezocht met de andere meisjes en hen het project voorgesteld. Ik had de lat hoog gelegd en was dan ook blij dat de beste vrouwelijke zangeres, bassistte, drumster en Hammond speelster van Italië enthousiast reageerden op mijn voorstel en onmiddellijk toezegden om mee te werken aan Strange Kind Of Women. Voor jullie lezers heb ik nog een verrassing in petto. Hoogstwaarschijnlijk gaan Strange Kind Of Women volgend jaar een reeks concerten samen doen met de female Led Zeppelin tribute band Zepparella, tijdens hun Europese tournee.

Ik weet uit 2015 dat een Fender Stratocaster je favoriete gitaar is. Vandaag bij je optreden van Blue Ruin, zag ik geen Strat, Waarom?

Een Fender Stratocaster is nog steeds mijn favoriete gitaar. Zoals ik je daarstraks al vertelde heb ik nog nooit in een punkrock band gespeeld en zijn deze optredens met Blue Ruin mijn eerste ervaring met deze muziekstijl. Persoonlijk vond ik dat ik een ander imago en een andere look moest aannemen om te spelen met deze band en dat mijn gitaargeluid ook een andere klankkleur en meer karakter moest hebben. Na wat zoeken kwam ik uit bij de Jackson RR 5 en ik denk dat dit de ideale gitaar is voor de muziek van Blue Ruin.

Hoe kwam je als Italiaanse eigenlijk bij Blue Ruin terecht? Blue Ruin is een band uit Nieuw Zeeland, de andere kant van de wereld.

Sinds er internet bestaat is de wereld heel klein geworden. Ze vonden mij op facebook en hielden van mijn stijl van spelen op de gitaar. We werden vrienden op facebook en op het moment dat ze op zoek waren naar een vrouwelijke gitariste, dachten ze aan mij. Ik vond het een hele uitdaging en ben op hun aanbod ingegaan en daar heb ik nog geen moment spijt van gehad. Zangeres Charlotte Tybalt en drumster Anna Smashy zijn vriendelijke en zeer gedreven muzikanten en met de Italiaanse bassistte Elettra Pizzale zit er nog een landgenote en een vriendin bij Blue Ruin.

Je hebt met 'Love Affairs' uit 2013 en 'Electric Woman' uit 2015 al twee solo albums uitgebracht. Hoe gaat het met je solo carrière? Mogen we nog een nieuw solo album van je verwachten in de nabije toekomst?

Momenteel ben ik nog steeds bij Ruf Records en zijn we aan het bespreken wat de mogelijkheden zijn. Het kan best zijn dat ik mijn volgende album in eigen beheer uitbreng. De bedoeling is om deze zomer nog een aantal songs te schrijven en andere nummers verder af te werken, zodat we na de zomer naar de studio kunnen. Momenteel ben ik ook aan het uitzoeken met welke muzikanten ik het best dit album opneem, zodat ik contact met hen kan opnemen. Ik heb natuurlijk mijn eigen drummer en bassist, maar ik wil nog een andere toetsenist en een blazerssectie. De bedoeling is om niets te overhaasten en om voldoende tijd te nemen, want ik wil dat mijn volgende album een uitstekende CD is met sterke songs en prima muzikanten, zodat het album een geslaagde restart kan zijn voor mijn solo carrière. Mijn laatste CD is van 2015 en er is een groot verschil in een jonge vrouw van vijfentwintig en één van dertig jaar. Ik ben erg veranderd in die vier jaar en dat zal ook te merken zijn aan de nummers die op het nieuwe album zullen komen.

Ga je een ander soort muziek spelen?

Neen, dat niet. Maar je zult wel horen dat mijn muziek gegroeid is. Zo is er in mijn nieuwe nummers meer soul, funk en pop aanwezig. De basis zal bluesrock blijven, maar het album zal voor veel meer muziekliefhebbers toegankelijk zijn. Het zal geen album zijn dat alleen door de bluesrock liefhebber zal gekocht worden. Naar mijn mening is de nieuwe muziek een mix van Susan Tedeschi, Joe Bonamassa en John Mayer.

Wij van Concertmonkey komen naar het concert van Strange Kind Of Women in Heyhoef Backstage in Tilburg Nederland op 18 mei 2019. We hebben behalve onze Belgische lezers ook heel wat Nederlandse mensen die

onze website bezoeken en lezen. Je mag nu reclame maken voor jullie Nederlandse tournee. Waarom moeten de mensen naar Strange Kind Of Women komen en wat mogen zij verwachten?

Er zijn meerdere redenen. Eerst is er de geweldige tijdloze muziek van Deep Purple, die nog steeds heel veel mensen aanspreekt. Er zijn veel mannelijke tribute bands van Deep Purple, maar Strange Kind Of Women is de enige vrouwelijke Deep Purple tribute band. Met Alteria hebben we een uitstekende frontvrouw en een geweldige zangeres. Ook instrumentaal staan we erg sterk, want met bassiste Paola Zadra, toetseniste Margherita Gruden en drumster Paola Caridi heeft de band de beste vrouwelijke Italiaanse muzikanten in haar gelederen. Ik ben de gitariste van de band en ga over mezelf geen uitspraken doen. Wie me kent en me al gehoord heeft weet wat ik kan op de gitaar. Ik geef je mijn woord dat jullie een spetterend concert gaan krijgen, dat je niet vlug zal vergeten.

Bedankt voor het interview Eliana en veel succes met je solo carrièrre en met al je andere projecten en tot in Tilburg op 18 mei.

Graag gedaan

Interview: Walter Vanheuckelom