Wat 25 jaar geleden begon als een optreden in het café De Vort’n Vis op de Kiekemarkt in Ieper, is nu uitgegroeid tot een heus festival.

Toen, in het jaar 1992, kwamen 6 à 7 bands spelen, niemand die dacht dat er veel volk op zou afkomen, maar het café zal helemaal vol. Het jaar erna werd er geen ‘festivalweekend’ georganiseerd, maar vanaf 1994 nam Ieperfest een vliegende start. Het café werd al snel te klein, en ze moesten iets uitbreiden.  De garage achter het café werd ingepalmd, het dak ging eraf, de binnenkoer werd ingepalmd voor de eerste ‘merchandise’. Toen, in die tijd was Streight-Edge nog zeer fel aanwezig. Publiek werd al scheef bekeken als ze er één wilden roken. Dat zag je ook in de verkoop van drank. Er werd in dat weekend misschien 1 vatje bier verkocht (meestal uitgedronken door de medewerkers), voor de rest werden liters vanillemelk verkocht. Samen met Genet Records, een nieuw platenlabel van Bruno Vandevyvere, konden ook wat grotere bands geboekt worden. Na enkele jaren werd de garage ook te klein en moest weer verhuisd worden. Samen met het stadsbestuur werd beslist dat het festival mocht doorgaan op de binnenkoer van de toenmalige muziekschool in de D’Hondtstraat. Heel de binnenkoer werd ingepalmd voor de optredens, de merchandise stond al op straat. Na enkele edities werd deze locatie weer te klein, de parking van de sporthal werd als nieuwe locatie gekozen. Groot voordeel daar is dat er net achter de sporthal een camping is, festivalgangers konden toen blijven overnachten. In totaal ging het festival daar 7 jaar door, met uitzondering van 1 jaar (2006) toen er een groot mountainbike event doorging in datzelfde weekend. In 2006 ging het festival door op een parking op de industriezone. 2007, het jaar dat zelfs de parking van de sporthal te klein werd. De straat werd dat jaar ook ingepalmd, struikjes moesten worden verwijderd om plaats te maken om de podia te zetten, kortom, ze zagen de bui al hangen, weer verhuizen. (Kleine anekdote van 2007: het jaar dat Amen Ra besliste om in het bosje naast het jeugdstadion te spelen. Ze maakten enkel mond op mond reclame, er kwam misschien 100 man op af, maar het was het beste optreden ooit gezien, volgens velen.) Vanaf 2008 kon het festival niet meer doorgaan op de parking van de sporthal, maar er werd maar geen goeie locatie gevonden. Er werd al gevreesd dat het festival zou moeten gecanceld worden, alles was al in orde, enkel de locatie ontbrak, iets wat wel noodzakelijk is. Twee weken!! voor de geplande datum werd uiteindelijk een locatie gevonden, op de Poperingseweg, waar het festival nu nog steeds doorgaat. Dankzij toenmalig schepen van jeugd Stefaan Deroo, die een boer kende die het eventueel wel zou zien om zijn weide af te staan, werd beslist om die weide in te palmen. Dat eerste jaar, een rampjaar. Tijdens de opbouw regen, tijdens het festival nog meer regen, tijdens de afbouw, hoe raadt u het, nog altijd regen. Logistiek gezien ook een hele uitdaging. De organisatie moest vanaf dan alles zelf regelen, camping, sanitair, douches,… De eerste drie jaar op de nieuwe locatie werden leerjaren. Het festival groeide ook enorm, dus elk jaar nieuwe uitdagingen qua plaats en logistieke aanpak.  Het festival groeide met een bezoekersaantal van 8000 à 9000. 2012 werd een topjaar, met 12000 bezoekers en ook het enige jaar zonder regen, want Ieperfest heeft de gewoonte om regen te hebben. Tijdens de beginjaren op de Poperingseweg, werd gewerkt met 2 grote tenten, maar om meer variatie te brengen in het programma en om jongere bands een kans te geven, werd beslist om nog een mainstage in openlucht bij te plaatsen. Dit jaar werd gekozen om de mainstage niet meer in openlucht te plaatsen, maar ook in een tent, wat compacter en veel gezelliger is. Liever een volle tent dan een leeg middenplein, want tijdens de laatste jaren viel het op dat steeds minder bands het middenplein konden vullen. Ieperfest geeft de beginnende bands ook een kans om zich te tonen. Normaal stonden er dit jaar 65 bands op de affiche, maar om de jongere bands een kans te geven werden er nog 10 extra bands aan de affiche toegevoegd.

Ieperfest is een festival dat volledig op vrijwilligers draait. Er is een kerngroep van 15 personen. Iedereen van die kerngroep heeft een specifieke taak, de ene kijkt voor de merchandise, de ander voor de catering,… Tijdens het festival zelf zijn er ongeveer 250 vrijwilligers actief. Ecologie blijft ook een heel grote prio op Ieperfest, zij het niet even belangrijk als de muziek affiche. Het afvalbeleid zoals het nu bestaat op Ieperfest is ook hier op de weide ontstaan. Als je een festival organiseert op een parking, is de ‘opkuis’ veel gemakkelijker. Alles samen vegen en gedaan. Op een weide moet er meer gesorteerd worden. Er wordt elk jaar samengezeten met mensen die vooruitstrevend zijn met het thema milieu, zo wordt onder andere het afvalbeleid goed aangepakt. Er worden geen dranken geschonken in wegwerpbekertjes, maar in hard, plastic. Je betaald twee ‘tokens’ voor een drankje, maar het bekertje kan binnengebracht worden bij de ‘afwasstand’ en je krijgt een token in return. Ook is alles hier om te eten veganistisch, ook een pluspunt als het over afval gaat. Met vegan is er minder restafval maar meer green-waste, wat kan gebruikt worden om compost te maken. Ook nieuw dit jaar is een waterzuivering, om al het vuile water maximaal te zuiveren voor het geloosd wordt. Ieperfest zit sinds twee jaar in een Europees project om gedurende vier jaar samen met andere Europese festivals het ecologische aspect op festivals te bekijken. Ieperfest is ook voor het tweede jaar op rij genomineerd door de European Music Festivals omtrent hun ecologisch beleid. Een klein festival met maximaal 10.000 bezoekers dat ecologisch kan opboksen tegen bijvoorbeeld een Roskilde uit Scandinavië ( met 250.000 bezoekers), dat is niet niks.

Ook iets waar Ieperfest één van de weinigen is, is dat er geen speciale VIP backstage is voor de bands, bands komen gewoon tussen de festivalgangers. Er wordt ook geen rekening gehouden met de band-raids (een lijst met eisen die de bands opstellen als ze komen spelen), zo wordt er ook minder buitensporig omgegaan met ‘dure’ eisen.

Maar genoeg over de geschiedenis, over naar het festivalweekend zelf.

Vrijdagmorgen 11 augustus 2017. Het festivalterrein staat volledig onder water door de wolkbreuk op donderdag en de aanhoudende regen tijdens de nacht. In allerijl wordt een boer opgetrommeld om alle grote plassen zo veel mogelijk leeg te zuigen. Tot dit gebeurd was, zijn de vrijwilligers in actie geschoten om zoveel mogelijk van het terrein droog te leggen met stro. Het festivalterrein is net op tijd klaar, maar de parking is helaas niet bruikbaar. In samenspraak met stad en politie werd beslist dat de Poperingseweg mocht worden afgesloten zodat de parking naar hier verhuisd kon worden. Ook werd gevraagd via sociale media om iets verder te parkeren richting randparkings van de stad, en werden er shuttle bussen ingelegd om de bezoekers ter plekke te brengen. Het festival komt wat traag op gang, de mensen kijken wat raar en sommigen jammeren een beetje dat er geen buiten mainstage is. De eerste pintjes worden getapt, de één al met meer schuim dan de andere, maar de ‘tappers’ kunnen dit weekend goed oefenen en zich kronen tot de meesters van de perfect getapte pint. Met bands als Fit fora n Autopsy, Napalm Death en Hatebreed meteen een goed gevulde affiche voor de eerste dag. Maar de Vlaamse bezoeker keek toch ook uit naar het optreden van Belgian Asociality. Terecht, want ze speelden de tent plat. Wat duisterder, maar door de meeste bezoekers zeer gekend, was Venom Prison. De snoeiharde gitaarrifs en drums werden door het publiek zeer gesmaakt. Om middernacht schakelen we over naar iets helemaal anders. De legendarische afterparty. Met bonkende beats werden de pintjes goed achterover gekapt. Sommigen goed ‘gezegend’ om drie uur ’s morgens naar hun tentje om hun roes uit te slapen voor de volgende festivaldag.

Op zaterdag vliegen de bezoekers er meteen goed in met Minded Fury en Giver in de Trench en Thunderdome tent. Om 13.20 mag The Curse Of Millhaven de mainstage opwarmen. De lokale Ieperse band kwam om hun nieuwe EP ‘Plagues’ voor te stellen, en dat hebben ze uitstekend gedaan. ‘Wat een fantastisch optreden was dat’, hoorden we menig bezoeker achteraf zeggen.  Verder kwamen Anaal Nathrakh, 88 Gingers Louie, Turnstile Nasty en Harley Cro-Mags Flanagan de bezoekers de optredens van hun leven geven.

Op zondag ziet de ene festivalganger er al wat frisser uit dan de andere, maar ja, de bonnetjes moeten op, dus………. Pintjes à volonté aan den toog. Met bands als Nil Miserans, Jesus Piece, First Blood, Bonecrusher,… kan de dag zeker niet stuk. Maar wat verder op de timetable blinken nog enkele kleppers. Fallujah, Terror en Madball als afsluiter.

Een dubbel jubileum, want Ieperfest bestaat dit jaar 25 jaar EN Madball staat hier weer op het podium sinds hun legendarische passage in 2007.

Kortom, een zeer geslaagd jubileum en voor wie er niet bij was, helaas pindakaas, je hebt zeker iets gemist.