HENRIK FREISCHLADER BAND - DE BOSUIL - WEERT 4 OKTOBER 2017 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

Woensdagavond vier oktober kwam de Henrik Freischlader Band naar De Bosuil in Weert voor hun enige concert in de Benelux. Een concert dat voor elke bluesrock en gitaar liefhebber een unieke gelegenheid was om deze Duitse gitaarvirtuoos nog eens live aan het werk te zien en vooral te horen. Het mooie aan Henrik is dat hij de laatste jaren steeds met een ander project komt. 'Blues For Gary' en het Henrik Freischlader Trio waren de recentste projecten van Henrik. Het optreden in Weert maakte deel uit van een tournee van zevenendertig concerten. Tijdens die concerten zouden opnames gemaakt worden voor een dubbel live vinyl album, dat je alleen kan bestellen op de optredens. Bij elk concert kon je intekenen en je dubbel vinyl album bestellen. Voor deze 'Who 33 Tour' had Henrik natuurlijk weer iets nieuws in gedachten. Hij had zeven vrienden rondom hem verzameld en dus stonden ze met zijn achten op het podium. Buiten Henrik bestond de band nog uit drummer Moritz Meinschäfer, bassist Armin Alic, saxofonist Marco Zügner, ritme gitarist/zanger Harrisen Larner-Main, de Hongaarse toetsenist/zanger Daniel Szebényi, de Italiaanse zangeres Linda Sutti en de Schotse zangeres Joanne Kasner. Met deze twee vrouwen maakte Henrik in het verleden al een album. Van Linda Sutti verscheen in 2014 ' Wild Skies', met Henrik als producer, muzikant en mede songschrijver. Van Joanne Kasner verscheen verleden jaar 'Higher State Of Conscious', waarvan Joanne alle teksten schreef en Henrik alle muziek, ook speelde hij gitaar en bas op dit album en was hij producer van het album. De bedoeling van deze tour was om oudere nummers in een nieuw jasje te steken.

 

 

 Voor meer foto's van de Henrik Freischlader Band in De Bosuil, kijk op mijn flickralbum: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157687489052024

 

 

 

Het concert begon op een emotionele wijze. Harrisen Larner-Main betrad alleen het podium en als hommage aan de juist overleden Tom Petty bracht hij alleen met de gitaar als begeleiding een beklijvend eerbetoon aan Tom Petty door een erg mooie versie te brengen van 'Free Fallin''. Meteen viel de mooie stem op van Harrisen. De jonge man kreeg van het aandachtig luisterende publiek dan ook een verdiend applaus en zorgde meteen al heel vroeg in het concert voor het kippenvelmoment van de avond. Daarna kwam de rest van de band Harrisen vervoegen. Met '1999' dat over dat betreffende jaar ging keerde Henrik terug naar 2012 en het uitstekende album 'House In The Woods'. Meteen viel de erg volle sound op en Henrik haalde in deze strakke bluesrocker meteen uit met verschroeiend snarenwerk op zijn gele Fender Telecaster. Met het erg knappe 'Longer Days' ging Henrik nog iets verder terug in de tijd. Bassist Armin Alic en drummer Moritz Meinschäfer zorgden voor de strakke groove waarop eerst Henrik in een solo erg knap uithaalde, waarna de Hongaarse Daniel Szebényi op een heel mooie wijze overnam op het Hammond. Na wat reclame voor de merchandise en het dubbele vinyl album dat zou uitkomen ging de Duitser op hetzelfde hoge niveau verder met 'Take The Blame'. Weer was het genieten van het uitmuntende gitaarwerk van Freischlader, die met een vanzelfsprekend gemak de snaren van zijn Tele op de juiste wijze wist te beroeren. Met Harrisen Larner-Main, Joanne Kasner en Linda Sutti had Henrik natuurlijk nog een paar mooie stemmen meegebracht en die kregen ook hun kans om hun talent te etaleren. Harrisen mocht beginnen en deed dat met de soulvolle Stevie Wonder cover 'Signed, Sealed And Delivered, I'm Yours'. Voor de Schotse Joanne aan haar song begon wist Henrik nog te vertellen dat Joanne ging trouwen en dat één cent van elke CD, vinyl of T shirt die deze tour verkocht werd, gebruikt zou worden om trouwschoenen voor haar te kopen. Kasner koos voor de love ballad 'Temptation' uit haar album 'Higher State of Conscious'. Ze zong het nummer met een dromerige en verlangende stem en Marco Zügner met een sax solo en Daniel Szebényi met subtiel maar erg knap werk op het keyboard kleurden de sound van deze song.

 

 

 

 

 

 

Met de Italiaanse Linda Sutti en haar 'No Fear' kwam er terug meer swung in het concert. Dit vloeiende nummer heeft een erg catchy refrein dat door de rest van de band werd meegezongen. Er was ook een erg mooie stop en dito heropbouw en daarna pakte gitaarvirtuoos uit met een uitstekende melodieuze solo op zijn Tele. Enig minpuntje aan deze laatste drie nummers was dat het geluid van deze drie stemmen wel iets luider gemogen had. Met een lange uitgesponnen solo intro op Hammond begon Daniel Szebényi op een uitstekende wijze aan de Stevie Wonder cover 'I Wish'. Wie dacht dat Henrik nu het vocale weer ging overnemen kwam bedrogen uit, want het was Daniel zelf die met zijn warme soulstem de zang voor zijn rekening nam. De Henrik Freischlader Band zette dit meer dan vijftien minuten durende nummer volledig naar hun hand met een heel eigen en uitstekende versie. Het soul ritme verdween even uit het nummer wanneer Henrik met vlug gevoelvol vingerwerk aan een imposante solo begon. Ook Marco Zügner droeg meer dan zijn steentje bij met een lekkere sax solo en daarna plaatste de toetsenist zelf de kers op de taart met knap werk op het Hammond. Daarna kreeg het nummer terug zijn aanstekelige soul sound en mocht Daniel zijn uitstekende stem nogmaals in de strijd gooien. Uitmuntende versie. Met de ballade 'Stop Breaking My Heart Again' ging Henrik de emotionele weg op. Hij zong het nummer met erg veel gevoel en met intens en gevoelvol snarenwerk op zijn Fender wist hij dezelfde emoties over te brengen als met zijn stem. Het sombere 'Storm' van Joanne Kasner begon met een uitstekende gitaar intro, het Hammond mengde zich zoetjes bij het snarenwerk. Na deze zorgvuldige opbouw vielen ook de andere instrumenten in en kregen we ook de mooie stem van Joanne te horen. Harrisen Larner-Main wist met veel gevoel de wondermooie slowblues 'Tennessee Whiskey' te brengen, dat begon met een lange gitaarintro van Harrisen op zijn Italiaanse Mondial gitaar. Deze bijna tien minuten durende bluesballade stak instrumentaal weer prima in elkaar en het gitaarwerk van Henrik en de saxofoon van Marco waren weer om duimen en vingers af te likken.

 

 

 

 

 

 

 

Met het gitaar gedreven 'System Of Trust' was er ook nieuw werk van Freischlader te horen in De Bosuil. Het instrumentale duel tussen gitarist Henrik Freischlader, saxofonist Marco Zügner en toetsenist Daniel Szebényi zorgde voor het neusje van de zalm in dit nummer. Linda Sutti zorgde met de aanstekelige shuffle 'You keep Me Running' voor wat beweging in De Bosuil. De ritme sectie met drummer Moritz Meinschäfer en bassist Armin Alic zorgde voor de stuwende groove en de frontman etaleerde nogmaals zijn klasse op de gitaar. 'You Keep Me Running' ging naadloos over in het reggae nummer 'Get Up, Stand Up', een cover van Bob Marley And The Wailers. Het werd gezongen door toetsenist Daniel en het refrein werd meegezongen door gans de band en door bijna iedereen in De Bosuil. Dit reggae nummer veranderde halfweg helemaal van sfeer en werd een instrumentale rock jam met Freischlader en zijn fenomenaal snarenwerk in de hoofdrol. Later keerde 'Get Up, Stand Up' terug naar de reggae sound en Marco zorgde op de saxofoon voor een mooie outro. Afsluiten deed de Henrik Freischlader Band met de verschroeiende bluesrocker 'Crosstown Traffic'. Deze Jimi Hendrix cover was een mooie afsluiter van dit concert en Henrik, Moritz, Armin, Daniel Harrisen, Marco, Linda en Joanne mochten tevreden terugblikken op hun concert in De Bosuil en dat vond ook het publiek, want zij gaven de band een daverend en langdurig applaus. Een bisnummer mocht natuurlijk niet ontbreken en daarvoor ging Freischlader met 'What's My Name', terug naar zijn 'Still Frame  Replay' album uit 2011. Henrik stelde de band uitgebreid voor en saxofonist Marco Zügner mocht voor de laatste keer zijn longen uit het lijf blazen tijdens een knappe solo. Na deze solo liep het concert naar het einde. Jo Gofers zorgde weer het juiste licht bij de muziek. De organisatie van De Bosuil mogen we ook niet vergeten te bedanken voor dit prachtige concert. Liefhebbers van bluesrock komen dit jaar nog goed aan hun trekken in deze hele gezellige concertzaal. Vrijdag 6 oktober komt Joanne Shaw Taylor, met de Nederlander Bob Fridzema op toetsen, op 13 oktober is bluesman Ian Siegal te gast en op 5 november de Ruben Hoeke Band. Natuurlijk komen de andere muziekgenres ook uitgebreid aan bod in De Bosuil, daarvoor neem je best een kijkje op http://www.debosuil.nl/Definition/586965/588540_programma.aspx

 

 

 

 

 

 

 

Verslag, foto's en filmpjes: Walter Vanheuckelom