HAMILTON LOOMIS - SPIRIT OF 66 VERVIERS 9 OKTOBER 2017 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

Bijna vier jaar nadat Hamilton Loomis een feestje gebouwd had in de Spirit Of 66 Te Verviers stond de Texaan terug in de populaire en gezellige Waalse muziekclub van Francis Geron. Op 29 september verscheen het nieuwe album 'Basics' van Hamilton Loomis en daar hoort natuurlijk een promotie tournee bij, die hem naar Europa bracht en gelukkig waren daar een paar Belgische en Nederlandse data bij. Het fantastische optreden op Blues Peer in 2012 en de geweldige feestjes in het Gompelhof en Spirit Of 66 van 2013 in gedachten was maandagavond 9 oktober 2017 met een grote stip aangeduid op mijn agenda. Rond half negen begonnen Hamilton Loomis, drummer Armando Aussenac, toetsenist/saxofonist Fabian Hernandez en bassist Mike Meade aan hun eerste set met een instrumentaal nummer waarin eerst Fabian Hernandez op de saxofoon en vervolgens Hamilton op gitaar lieten horen welke instrumentale klasse ze in huis hadden. Daarna volgden met 'Candles And Wine', 'Ain't What It Ain't' en 'Sugar Baby' drie nummers uit het nieuwe album 'Basics'. In 'Candles And Wine' wist de Texaan funk, blues en soul weer op een enorm sterke wijze te mixen. Armando Aussenac op zijn Ludwig drums en nieuwkomer Mike Meade op zijn vijf snaren Marcus Miller bas zorgden voor de aanstekelige funky groove, waarop de Texaan met knap gitaarwerk en zijn erg sterke en mooie stem kon imponeren. Het werd iets steviger met 'Ain't What It Ain't', dat een erg sterk refrein had. Het was ook het eerste nummer waarin Hamilton de mondharmonica gebruikte en dat instrument had dadelijk een mooie impact op de sound van dit aanstekelige nummer. Fabian liet de saxofoon even aan de kant, maar was wel uitdrukkelijk aanwezig op de toetsen.

 

 

 

 

 

 

Bo Jordan, het driejarig zoontje  van frontman Loomis lijdt aan de zeldzame ziekte aangeboren hyperinsulisme, een ziekte waarbij de pancreas teveel insuline produceert, waardoor de bloedsuiker spiegel in je lichaam te laag wordt. De organisatie Congenital Hyperinsulinism International (CHI) is een organisatie die onderzoek doet naar de ziekte, dokters een opleiding geeft en families met kinderen van deze ziekte helpt. Natuurlijk is daar geld voor nodig en Hamilton Loomis wil deze organisatie meer naambekendheid geven en speciaal voor deze organisatie en de zieke kinderen schreef Hamilton 'Sugar Baby'. Deze funky bluesrocker is één van de beste nummers op het nieuwe album. Dat vond ook het publiek in de Spirit Of 66, want de band kreeg achteraf een daverend applaus. Het volgende nummer op de setlist was het funky 'Give It Back', de titeltrack van zijn album dat in 2013 verscheen. Fabian Hernandez liet zich nogmaals opmerken met een geweldige sax solo en Mike Meade toverde diepe zware baslijnen uit zijn vijf snaren bas. Hamilton Loomis straalde veel enthousiasme uit en betrok het publiek ook in het concert. Terug naar het nieuwe album met 'Looking Into A Dream', met een knappe sax intro van Fabian. Het catchy refrein nodigde uit om mee te zingen. De lange versie gaf de bandleden ook de gelegenheid om te improviseren en die maakten daar dankbaar gebruik van en ze bouwden het op naar een geweldige finale, waarin het vooral Fabian Hernandez was die zich in de kijker speelde. Het eerste rustpunt kwam er met de erg mooie ballade 'Breaking Down', waarin Hamilton alle aandacht naar zich toetrok door zijn uitstekende stem en met grandioos en intens, gevoelvol snarenwerk.

 

 

 

Voor meer foto's van Hamilton Loomis in Spirit Of 66 , kijk op mijn fotoalbum: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157686043615672

 

 

 

 

Van het album 'Kickin' It' uit 2003 kwam de swingende blues shuffle 'Workin' Real Hard'. Drummer Armando Aussenac en bassist Mike Meade zorgden voor de stuwende groove en Hamilton haalde nogmaals uit met scheurend gitaarwerk op zijn Musicman gitaar. Ook Fabian gaf nog een sterke sax solo weg. Loomis mixte er nog een stukje 'Jammin'' tussen. Met het knappe 'Loving You Makes Me Feel High' werd het concert iets steviger en de frontman wist zowel op de gitaar als op de mondharmonica de sound erg mooi in te kleuren. De sfeer was optimaal in de Spirit Of 66 en op verzoek begon de band aan een meer dan zeventien minuten durende versie van 'Bow Wow'. Tijdens deze Johnny Guitar Watson cover trok Hamilton de zaal in om tussen het publiek te gaan spelen en dat tot groot plezier van de aanwezigen, die zich rond de gitarist verzamelden. 'Bow Wow' kende verschillende ritme en sfeerwisselingen en er werden heel wat andere songs doorheen gemixt. Dat ging van intens instrumentaal blues werk met gevoelvol snarenwerk tot rock nummers, zoals ' Let's Go Crazy'. Na dit geweldige nummer zei Hamilton dat de eerste set er op zat en dat hij een kwartier later aan set twee zou beginnen. Hamilton Loomis en zijn band hadden toen al vijfenzeventig minuten gespeeld. Set twee begon met 'Super Frog', een instrumentaal nummer van Fabian Hernandez. Het nummer staat ook op de cd van Fabian en de liefhebbers van de saxofoon kwamen zoals verwacht heel goed aan hun trekken. 'Super Frog' kende heel wat ritme en sfeer wisselingen, zodat Fabian zijn instrumentale virtuositeit op zijn blaasinstrument kon etaleren. Ook Mike Meade was op zijn Marcus Miller bas weergaloos. Naar het einde toe mocht Hamilton ook zijn steentje bijdragen op gitaar en dat deed hij met veel bravoure. Daarna volgde het melodieuze poppy liefdeslied 'You're The Reason'. De conclusie na dit goed in gehoor klinkend en tot meezingen uitnodigend nummer was, dat alles goed komt en dat elke dag de zon schijnt wanneer je warme en oprechte liefde krijgt.

 

 

 

 

 

 

Een jong meisje had haar gitaar meegebracht en had voor het concert aan Hamilton gevraagd of hij haar gitaar wilde signeren en of hij ook haar favoriete nummer 'Partner in Crime' wilde spelen. De Texaan deed nog beter, want hij signeerde de gitaar en hij speelde het knappe funky 'Partner In Crime' op haar gitaar. De ritme sectie met Armando op drums en Mike op bas leverde nogmaals uitmuntend werk af tijdens deze heerlijke groovy song. De gitaar viel in de smaak van Hamilton, want ook het volgende 'Cloudy Day' speelde de Texaan met de gitaar van het meisje. In 'Cloudy Day' vormden de strakke drums en de funky baslijn opnieuw de stevige basis. Fabian Hernandez blies zich weer de longen uit het lijf in een heerlijke solo op de saxofoon en het catchy refrein nodigde uit tot meezingen. Er waren op voorhand precies veel songs aangevraagd want ook het schitterende, meer dan tien minuten durende 'Purple Rain' kwam er op aanvraag. Hamilton Loomis maakte van de Prince cover een beklijvend muziekstuk, waarin hij minutenlang met zoveel gevoel de snaren van zijn Musicman wist te beroeren, dat iedereen in de Spirit Of 66 er stil van werd. Het dankbare publiek bedankte de Texaan en zijn band met een langdurig gemeend applaus. Op het album 'Basics' laat Loomis zich omringen door heel jonge muzikanten wanneer hij het verhaal van 'Funky Little Brother' vertelt. In Verviers deed hij dit funky verhaal met Armando, Mike en Fabian aan zijn zijde en het twaalf minuten durend verhaal bleef even geloofwaardig. Natuurlijk was er weer genoeg tijd en ruimte voor improvisatie gedurende dit lange funky nummer en dan is de Loomis Hamilton band op zijn best. 

 

 

 

 

 

 

 

Lewis vroeg aan clubeigenaar Francis of hij nog even mocht doorgaan en dat was voor Francis, die zelf aan het genieten was, geen probleem. Het bleef funky met 'Pocky Way' waarin Lewis weer met uitstekend blaas en zuigwerk op de mondharmonica uitpakte. De mondharmonica bleef het instrument in de kijker tijdens deze 'Pocky Way' en ook wanneer het nummer naadloos overging in het sfeervolle Zydeco nummer 'My Toot Toot' bleef dit kleine blaasinstrument in de schijnwerper. Afsluiten deed Hamilton met het funky 'Stuck In A Rut'. De aanstekelige groove zorgde er voor dat je moeilijk kon blijven staan. Mike Meade speelde zich nogmaals in kijker met uitstekend plukwerk op zijn vijf snaren bas. Nog had het publiek niet genoeg, het bleef applaudisseren tot de band met 'Where We Started' nog een geweldig en aanstekelig nummer toevoegde aan dit uitmuntende concert. Naar het einde toe ontbond drummer Armando Aussenac nog zijn duivels met imposant slagwerk. Het concert van Hamilton Loomis in Verviers had tweeënhalf uur geduurd en het was elke seconde genieten geweest van deze geweldige frontman en zijn uitstekende band. Het applaus bleef dan ook minuten lang aanhouden. Het was één van de beste concerten die ik dit jaar zag. De man achter de knopjes van het licht zorgde er voor dat het mogelijk was om mooie foto's bij het verslag te voegen en de klank was weer prima dankzij clubeigenaar Francis Geron.

 

 

 

 

 

Verslag, foto's en filmpjes: Walter Vanheuckelom