Glenn Hughes-  12-11-2018   Bosuil Weert.

Toen ik op de concertagenda van de Bosuil  rocklegende Glenn Hughes zag staan voor het enigste concert in Nederland wist ik meteen , daar wil ik bij zijn. Een paar weken later zijn er nog een paar concerten van Glenn Hughes in Nederland bij gekomen.

Glenn Hughes is sinds januari 2017 bezig met zijn wereld tour, die nog bijna  2jaar zal gaan duren.

Glenn Hughes is vooral bekend van Deep Purple, waarin hij zanger Ian Gillan verving. Na een 3 jaar stapte Glenn op voor een solo project. Hierna speelde hij met Gary Moore en Black Sabbath.                          Glenn maakt ook nog deel uit van de Black Country Communion band met Joe Bonamassa en Jason Bonham. Voorwaar geen kleine jongens. Voor deze tour heeft Glenn zich omringd met Mike Mangan op Hammond met lesly box. Soren Anderson, gitaar en backing vocals. En Fernando Escobedo achter de drumkit.

In een bijna uitverkochte Bosuil start de band met de song ‘Stormbringer’ van het gelijknamige album. De toon is meteen gezet met een rockende band die er blijkbaar zin in heeft. En niet geheel onbelangrijk, Glenn is heel goed bij stem. Met het stomende ‘Might just take your Life’ dendert de band door met vette baslijnen van Glenn en met zijn vocale uithalen. Meteen volgt ‘Sail Away” een rockende, stampende song met mooie riifs van Soren en stevig drumwerk van Fernando. Publiek wat vooraan staat is al voorzichtig aan het headbangen, het zijn de jongsten ook niet meer. Glenn vraagt hoe het met ons gaat, en zegt dat er meer liefde zou moeten zijn in de wereld.  Dit gaat hij vanavond nog een keer of 5 vragen en zeggen. De massieve song ‘You fool no one’ wordt in gang gezet door Fernando met stevig en snel getrommel op snare en cowbel.  Glenn haalt vocaal weer fraai uit met echo op zijn micro en Soren speelt een ruige solo met veel  distortion . Halverwege de song een paar breaks waarop het publiek op bevel van Glenn inhaakt met Hey.

Mike Mangan mag vervolgens uitpakken met een hele lange Hammond solo. Op een bepaald moment gaat hij voor zijn Hammond staan om verder te spelen. Nog nooit gezien, maar Mike kan het. Fernando neemt het met een korte drumsolo over van Mike,  tot Glenn weer op het podium verschijnt. Met de bekende pompende basriff van Glenn en subtiel hihatspel van Fernando komt er de 1^e grote Deep Purple hit van vanavond aan, ‘You keep on Moving’. Weer veel echo op Glenn’s micro, maar dat past perfect met Glenn’uithalen. Soren gaat nog lekker tekeer op zijn Fender, terwijl Mike de heren ondersteunt met zware Hammond klanken. Wat een vette song is dit.

Na dit geweld gaat Soren verder met een lange gitaarsolo uit de song ‘High Ball Shooter’. Veel overstuur vanuit zijn versterker. Het duurt net iets te lang. Vervolgens  speelt de band een instumentale blues song, dit klinkt ook heel goed.

Nu is het de beurt van Fernando om het publiek te vermaken met een (lange)drumsolo. Nou, die Fernando kan trommelen en onderwijl jongleren met zijn sticks. Gebruikt alle toms en cymbals snel, strak en subtiel. Met een hand de snare bespelen en met de andere hand er water opgieten, en dan los gaan op die snare met rappe fills. Goed hoor. Ondertussen krijg ik wel de indruk dat al die lange solo’s er ingepast zijn om Glenn niet al teveel te vermoeien. Als Soren de eerste akkoorden aanslaat op zijn gitaar is het publiek meteen in extase.  Een van de allergrootste hits van Deep Purple, ‘Smoke on the Water’ wordt gespeeld. Groovende baslijnen van Glenn, stuwend drumwerk van Fernando, opzwepende Hammond klanken van Mike en de vocalen van Glenn. Eigenlijk klopt het allemaal. 

Totdat aan het rustige eind Glenn overstapt op de bluesy  gospelsong ‘Georgia is on my Mind’. Dit past gewoon niet in een Deep Purple set, en in de rockende sfeer van dat moment. Desondanks klapt het publiek de handen bijkans stuk.

Het publiek schreeuwt om een toegift en na een dikke 5 minuten verschijnen de heren weer on stage. De klassieker ‘Burn’ zet het publiek in vuur en vlam. Wat een rockende song met vocale hoge uithalen van Glenn. Wederom vet basspel van Glenn, stevig drumwerk van Fernando, virtuoos Hammond spel en gemene gitaarsolo’s van Soren. Wel een puntje van kritiek, de Voice of Rock had iets minder kopstem moeten zingen en meer 2^e stem. Het was n beetje overdone, iedereen weet wel dat hij een fantastische zanger is. Verder een topavond gehad, ook de technici van de Bosuil hadden hun zaakjes mbt licht en geluid goed voor elkaar.

Verslag en foto’s : Berry Rombouts