FRANK VANDER LINDEN - SOLO - CCHA HASSELT 23 JANUARI 2018 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

Verleden jaar in november vierde Frank Vander Linden nog het vijfentwintig jarig bestaan van De Mens in een uitbundig Het Depot in Leuven. Nog geen twee maanden later trad Frank op in de kleine theaterzaal van het CCHA in Hasselt, nu stond hij helemaal alleen op het podium om promotie te maken voor zijn nieuwe solo album 'Nachtwerk'. Frank had in Hasselt alleen maar zijn stem en zijn akoestische gitaar om het publiek anderhalf uur te verwennen. Het was anders en het was ook even wennen, zowel voor de artiest als voor het publiek. Maar het ijs was erg vlug gebroken want Frank begon dadelijk met 'Ik Dacht Aan Een Vrouw', de wondermooie en pakkende single uit zijn nieuwe album 'Nachtwerk'. Net als op '24 Uur', het recentste album van De Mens legt Frank op zijn solo album 'Nachtwerk' zijn hart bloot en gaan veel teksten over de scheiding van Frank en Kat Steppe. Frank zong de prachtige tekst ingetogen en dat kon het publiek heel erg appreciëren en wanneer de laatste noot van 'Ik Dacht Aan Een Vrouw' was uitgestorven liet het publiek dat meteen merken met een erg stevig applaus. Ook 'Draag Het als Een Man' kwam uit het nieuwe album en ging over het verdriet en de pijn van die scheiding. In de zaal zaten natuurlijk veel mensen die hetzelfde meegemaakt hadden als Frank en dat gemeenschappelijk gevoel schepte meteen een band. Einde 2008 bracht Vander Linden al een solo album uit met de titel 'In De Walszaal'. De titeltrack was het volgende nummer op de setlist en deze song ging niet over afscheid, maar over langdurige en gelukmakende liefde. Bij een scheiding hebben meestal beiden partijen pijn, toch denkt elke partner dat zijn of haar pijn erger is dan deze van de andere partij. Frank schreef er met 'Trotse Pijn' een heel pakkend nummer over dat heel ingetogen gebracht werd in Hasselt.

 

 

 

 

 

 

Na de eigen nummers was er natuurlijk ook tijd voor nummers van De Mens, die Frank nu volgens hem eens op zijn eigen manier kon spelen. Want bij De Mens stond hij daar alleen tussen drie bronstige stieren en was het twee uur aan een stuk pompen. 'Zonder Verlangen' kreeg een akoestisch Bossa Nova ritme, wat volgens Frank nog een ander voordeel had, want zo konden de vrouwen aan Gabriel Rios denken. Elk nummer wist Vander Linden met korte anekdotes grappig en gepast aan elkaar te praten. Zo kwamen we ook te weten dat hij meegeschreven had aan 'Je Bent niets', de slechtst verkopende single van Clouseau. Omdat er toch verschillende mensen in de zaal het nummer kenden en wat aandrongen, wilde Frank het nummer brengen. Spontaan begon het publiek tijdens 'Je Bent Niets' massaal in de handen mee te klappen. De samenwerking tussen schrijver Herman Brusselmans en De Mens leverde 'Angst' op, één van de populairste songs van De Mens. Het enige Engelstalig nummer van het concert was de zeemzoete ballade 'Always On My Mind', een cover van Elvis Presley. Deze klassieker ging naadloos over in het weemoedige 'Gebrek Aan Jou', een nummer uit het nieuwe album dat muzikaal perfect in het verlengde lag van zijn Engelstalige voorganger. Zoals Frank Vander Linden ook bij De Mens doet, nam hij ook in Hasselt plaats in het midden van de zaal, om een prachtige akoestische versie te brengen van 'Irene', de grootste hit van De Mens en een song die altijd in één woord met Frank Vander Linden en De Mens zal genoemd worden. 'Irene' was en blijft een genot om naar te luisteren.

 

 

 

 

 

 

Eenmaal Frank terug op het podium stond, kregen we met 'Mensen Zijn Vervelende Machines', 'Verdwenen Vrienden' en 'Weet Jij Hoe Het Moet?' weer een drieluik met songs uit het nieuwe album 'Nachtwerk'. In 'Mensen Zijn Vermoeiende Machines' had Frank het over het verval van ons lichaam en de pijn de ongemakken die daarbij horen. 'Verdwenen Vrienden' was een begrafenislied en eveneens een meezinger. Hoewel deze combinatie wat vreemd klinkt, slaagde Frank er in Hasselt in om heel wat mensen te laten meezingen met het refrein. Het meest hoopvolle lied op 'Nachtwerk' is zonder twijfel het vloeiende 'Weet Jij Hoe Het Moet?'. Daarna was het tijd voor het interactieve gedeelte waarin het publiek een keuze mocht maken uit een lijst die Frank van zijn setlist voorlas. Natuurlijk wist Frank het geheel heel goed te sturen, zodat de ballade 'Sheryl Crow, I Need You So' als eerste aan de beurt kwam. De gedreven versie van 'Ergens Onderweg' kon erg bekoren en het pittige en opwindende 'Patti Blues' bleef ook in de akoestische versie een pareltje. Dat deze songs van De Mens ook in een volledig uitgeklede akoestische versie heel erg goed klonken bewijst de sterkte van deze nummers en daar mag Frank best fier op zijn. Het meest verrassende lied was misschien wel de Jacques Brel cover 'Voir Un Ami Pleurer' dat vertaald werd naar 'Een Vriend Zien Huilen Kan Je Niet', een beklijvend mooi nummer dat met veel gevoel gezongen werd door de troubadour op het podium. Afsluiten deed Frank Vander Linden met het erg rustige 'Boeven'. De minutenlange staande ovatie van een erg dankbaar publiek leek niet uit te sterven en het was dan ook niet meer dan normaal dat Frank nog een paar bisnummers ten beste gaf in Hasselt.

 

 

 

 

 

 

Na wat gepalaver over hoelang een artiest na het optreden in de coulissen moet blijven eer hij terug op mag voor de bisnummers en een korte discussie met het publiek over hoeveel bisnummers er zouden gespeeld worden begon Frank aan een uitstekende versie van 'Jeroen Brouwers Schrijft Een Boek', een nummer dat net zoals hun grote hit 'Irene' (eerder in het concert) al vijfentwintig jaar oud is, maar nog steeds niets aan kwaliteit, klasse en populariteit ingeboet heeft. Het uitbundige 'Jeroen Brouwers' stond in geweldig contrast met het melancholische en intieme 'Gezegend Met Geluk', waarin Frank nogmaals met veel weemoed terugkeek naar zijn huwelijk. Ik verdenk Frank er van dat hij stiekem gesponsord wordt door Gabriel Rios, want ook 'Sex Verandert Alles' speelde Vander Linden met een Cubaans tintje zodat de vrouwen aan deze Puerto Ricaanse/Belgische muzikant konden denken. Met massaal ritmisch handgeklap begeleidde het dankbare publiek de troubadour op het podium. Vander Linden vertelde dat hij dit concert toch positief wilde afsluiten met een lied over de liefde. Daarvoor kwam hij nogmaals van het podium en zong zonder versterking vooraan in de zaal het liefdeslied 'Liefde Komt Vanzelf', een nummer uit zijn EP 'Alles Wat Ze Doet' uit 2014. Mooier afsluiten dan met een lied waar de mensen stil van worden en waarin velen in de zaal zichzelf zullen herkend hebben kan bijna niet. Een fantastisch einde van een erg mooi concert, dat  grotendeels ingetogen verliep omdat het onderwerp van de meeste teksten zich daartoe leenden. Frank Vander Linden bewees nogmaals zijn klasse als tekstschrijver in de nieuwe songs waar hij zijn gevoelens op een heel knappe wijze weet te verwoorden. Omdat Frank ook nummers van zijn band De Mens bracht waren er ook heel wat gedreven en vloeiende songs te horen in Hasselt. Het was door de mix van het ingetogen solo werk en het uitbundiger werk van De Mens dat dit concert uitgroeide tot een prachtig concert van anderhalf uur.

 

 

 

 

Fotoalbum : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157662962233927

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom