FAT TUESDAY – BLUES EVENT – BLUESPROMOTION DONGEN – CAFE DE GOUDEN LEEUW – DONGEN 13 FEBRUARI 2024 – Berry Rombouts

Dit verslag begint met een kort stukje geschiedenis over carnaval.  De laatste dag van het carnaval wordt ook wel Mardi Gras genoemd, deze Franse term betekent letterlijk Vette Dinsdag. Mardi Gras is  een  Amerikaanse versie van carnaval, dit feest wordt vooral in de voormalige Franse delen van de USA, meer bepaald in Louisiana en New Orleans gevierd. Dus op deze laatste dag is het wel slim, om (onbeschaamd) veel te eten en te drinken ,voordat men af moet zien tijdens de sobere vasten periode, die duurt tot Pasen. Zeker 40 dagen.

Vanuit deze geschiedenis is het idee ontstaan om een Fat Tuesday te organiseren, omdat er de laatste dag van het carnaval geen ene f..ck te doen was in Dongen. Hoewel er al sedert  1987 blues middagen in de winter worden georganiseerd, duurde het even voordat iemand het idee gestalte gaf. Een zekere Jan de Bruyn startte een Fat Tuesday op. Bassist Bart Kamp ( Blind B & the Visionairs) nam van hem het stokje over, en organiseert deze middag al zeker 11 jaar. De basis band bestaat behalve Bart Kamp-Bas- uit Frank Duijndam-drums, Richard van Bergen-gitaar-bv. Deze 3 mannen hebben ook al in eerdere edities meegespeeld. De basisband wordt verder gecompleteerd door onze zuiderbuur Tom Eylenbosch-keys uit de Stef Paglia band.

Ondertussen is de zaal behoorlijk vol gestroomd, met mensen die wel en niet verkleed zijn. Ik heb mezelf uitgedost als een onopvallende reporter met een kladblokske. De sfeer is gemoedelijk en vrolijk. Aparte combinatie, blues en carnaval. Ik wist niet wat ik kon verwachten, maar ik had me voorgenomen om, als er gehost zou worden, of een polonaise gestart, dan ga ik naar huis. In die typische carnavalsgymnastiek heb ik geen zin. De band stapt rond 16.00 op het podium en Bart heet het publiek welkom, en meldt dat Sander Kooiman helaas moest afzeggen. Bart heeft 6 gast musici bereid gevonden om er een fijne afwisselende muzikale middag van te maken.

De band speelt een heerlijke bluesy set met o.a. met een cover van Johnny Guitar Watson, een oudje van BB King, en iets met Dynamite. In deze set nog een knappe maar korte bassolo van Bart, en ferm organ spel van Tom, uitstekend snaren spel en vocalen van Richard. En Frank zorgt met zijn geweldige drumkwaliteiten, samen met Bart voor een solide basis. De band heeft in ieder geval al hun visite kaartje afgeleverd.

Het is tijd voor de 1e gaste, en met Floor Kraayvanger ( (Etta James Experience) komt er een uiterst charmante dame op het podium. Ik had nog nooit van haar gehoord, maar holy, moly, wat een geweldige zangeres is zij, met veel soul in haar stem. In Rock Me zingt ze een heerlijk duet met Richard. In de Stones cover Miss You heeft ze in no time interactie met het publiek, en ze heeft een natuurlijke podium presentatie, niks over de top. In Take it to the Limit in slow rock uitvoering, laat Floor horen dat ze een song heel  gevoelig, maar ook met een paar flinke uithalen kan zingen. De songs; Mannish Boy, Blues is my Bisiness, en Spoonfull gingen er in als de spreekwoordelijke, maar vooral soulvolle koek. Goed hoor.

De 2^e gast is harp speler en zanger Dave Reniers alias Big Dave uit Belgie. Dave is een imposante verschijning en is een veel gevraagd muzikant.  Hij is gezegend met een mooie warme stem, en is een uitstekende harpspeler. De 3^e gast is de Engelse gitarist Luke Alexander, voor mij geheel onbekend.  In deze blues set staan Big Dave  en Luke toch wel het meest in de spots met respectievelijk, vocalen, scheurend harpspel, en met mooi (wah- wah) snarenspel. Tom is weergaloos op zijn Hammond, en Richard speelt een paar venijnige solo’s in deze set. Tijdens de solo’s van deze mannen stapt Big Dave een paar stappen naar achter op het podium, en staat daar intens te genieten. Mooi om te zien. Bart zorgt voor groovende baslijnen, en Frank zit energiek te drummen. Gespeelde songs zijn o.a. Help Me- Mailman- Goodmorning Little Schoolgirl- en een boogie(?) Publiek heeft genoten van een fijne stomende set, en is gul met applaus. Ik zie zelfs een volwassen man verkleed als baby in een jaren 30 outfit met volle teugen genieten van een pintje en de muziek. Na deze energieke set gaan de muzikanten even genieten van een welkome en verdiende pauze.

Nadat de band en het publiek weer energie opgedaan hebben, komt met Dirk Vermey-vocals, gitaar (Wild Romance- Raw Medicine) de 4^e gast op het podium. Als Dirk de songs aankondigt, blijkt dat Dirk goed van de tongriem gesneden is. Tom is in de Bad is Bad song nadrukkelijk aanwezig met een opzwepende  Hammond solo, en Dirk laat zien dat hij een echte frontman is. Zelfs een zoete cover van een beroemde Engelse zanger die het kapsel imiteert van Dirk, komt voorbij; I don’t wanna talk about It. Daar wil ik het verder ook niet over hebben. Richard blinkt in de Bob Dylan klassieker All  along the Watchtower  uit met een puike gitaarsolo. Andere rock songs in deze set waren; Little by Little en Dead Flowers. In de Bryan Adams cover The only thing I Want pakt Richard uit met een jankende solo op zijn Fender, gaat Dirk vocaal nog eens los, en zo komt er een eind aan deze verrassende en rockende set. Het publiek waardeert deze set met veel applaus.  

In de laatste set maken Stef Paglia-gitaar-vocals. (eigen band , Kaz Hawkins en Bluesbones) en Guy Smeets-gitaar.(duo met Ben Poole-Aj Plug- Phil Bee) als gast 5 en 6 hun opwachting. In de boogie Crossroads opent Stef met een vocaal intro. Guy geeft zet zich in de spot met scherp snarenspel, Big Dave begeleid en soleert waar nodig op zijn harp, en Stef geeft een straf staaltje slide spel ten beste. Stef valt in de Jimi Hendrix cover Who Knows op met gevarieerde vocalen. Bart en Frank zorgen een lekkere repeterende groove, en Guy pakt nog eens verschroeiend uit op zijn sixstring. In de lang uitgesponnen BB King cover; 3 O clock in the Morning kunnen de heren afzonderlijk hun skills etaleren. Wat te denken van een vette bas solo van Bart, en scherpe gitaarsolo van Guy, wat uitmondt in een heerlijk snaren duet. Daarna pakt Stef het over met subtiel snaren spel, Tom en Frank begeleiden dit alles met stuwend Hammond en strak drum spel. Zeker een hoogtepunt van deze opwindende set. Andere songs van deze set; Buddy Miles cover Them Changes en Cissy Strut. Weer veel applaus, en helaas wat meer rumoer in de zaal. Maar dat zal wel iets met carnaval te maken hebben.

Uiteraard wordt deze (volgens Bart) 1 lange set afgesloten met een grande finale. Als de huis roadies e.e.a. aangepast hebben op het podium, verschijnen alle musici terug op het podium. Floor vertelt dat ze een cover gaan spelen van Jon Amor (Hoax) getiteld;24 Hour. Deze gitaar gedreven song is bij uitstek geschikt voor deze finale, aangezien er nog 3 gitaristen op het podium staan. Guy is er helaas niet bij vanwege een technisch probleem, volgens mij. Maar de ultieme song om mee af te sluiten is toch wel Sweet Home Chicago van Robert Johnson. Floor en Dirk nemen de vocalen voor hun rekening, publiek zingt  enthousiast het refrein, en de andere musici geven nog eenmaal alles, om met een zinderend slotakkoord deze Fat Tuesday te besluiten.

Na het ovationele applaus vertelt Bart, dat  ze tijdens de vorige edities nog nooit zolang gespeeld hebben als vandaag. Deze opmerking zegt alles over de sfeer en het plezier, dat de band en het publiek  vanmiddag/vanavond beleefd hebben. Het is inmiddels 20.00 uur. Blues en carnaval bijten elkaar niet, maar dat weten ze allang in Dongen, en ik nu ook. Bart en organisatie bedankt voor de TOPmiddag.  Volgend jaar ben ik weer van de partij.                  

Als ik naar huis wil gaan en het cafe uitloop, staan me er een hoop mensen buiten. Dan blijkt dat die naar een carnavals optocht staan te kijken. Mijn auto staat geparkeerd in deze straat, dus ik kan toch niet weg, en kijk ondertussen mijn ogen uit. Schitterend verlichte wagens komen voorbij, en uit betrouwbare bron werd me verteld dat er 66 wagens/groepen voorbij zouden komen. Niemand had mij iets verteld over deze bonus. Om eerlijk te zijn, ik heb niet alles gezien. Ik had honger, en heb daarom Cafe de Gouden Leeuw nog een beetje gesponsord. En ja, het eten was ook TOP.     

Verslag en foto’s: Berry Rombouts