ERJA LYYTINEN - SPIRIT OF 66 - VERVIERS 26 FEBRUARI 2018 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

De Finse Erja Lyytinen zal wel andere temperaturen gewend zijn, maar voor ons was het maandagavond erg koud toen we richting Verviers trokken. Francis Geron had de koningin van de slide gitaar naar zijn populaire club weten te halen en daar waren vele fans blij om. Het was trouwens het enige concert op Belgische bodem van Erja. In april 2017 verscheen Erja haar recentste album 'Stolen Hearts' en het lag voor de hand dat de meeste nummers uit dat album aan bod zouden komen tijdens dit concert. De Finse had ook haar nieuwe Finse band bij met Tattu Back op bas, Jaakko Pöyhönen op drums en Kasperi Kallio op toetsen. Iets na halfnegen stapten Erja en haar jongens het podium van de Spirit Of 66 op. Erja zag er stralend uit en de jaren lijken geen invloed te hebben op haar.

 

 

For more pictures of Erja Lyytinen at Spirit Of 66, click on my album: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157693916447595

 

 

 

Ze begonnen hun concert met de aanstekelige melodieuze ballade 'City Of Angels', waarin de slide koningin al meteen haar klasse met de bottleneck demonstreerde op haar blauwe G&L Asatz gitaar. Met dit zalige nummer en haar uitmuntende slide werk was de koude meteen vergeten en werd het dadelijk een paar graden warmer in de Spirit Of 66 in Verviers. Ook vocaal wist Erja met haar volle warme stem haar fans te bekoren. De Finse bleef bij haar nieuwe album met 'Lover's Novels', waarin het uitstekende slide werk aanwezig bleef maar het gaspedaal wat dieper werd ingeduwd. In deze verschroeiende bluesrocker mocht toetsenist Kasperi Kallio meteen alle registers opentrekken en dat leverde een erg sterke en wervelende toetsen solo op. De volgende song speelde Erja nog op eindejaarsavond in Helsinki voor vijfentachtigduizend mensen. Nu waren het er iets minder, maar dat vormde voor Erja en haar band geen enkel probleem om een spetterende 'Everything's Fine' te brengen. Drummer Jaakko Pöyhönen en bassist Tattu Back zorgden voor de heerlijke stuwende groove in deze shuffle en Erja op gitaar en Kasperi Kallo op toetsen kleurden de sound van dit erg dansbaar nummer. In het midden van de song wisten Erja en haar jongens nog een stukje 'Summertime' in het nummer te brengen. Op haar groene Fender Stratocaster liet de Finse horen dat ze ook met haar vingers de snaren van haar gitaar op de juiste wijze weet te beroeren. Het langste nummer op het album 'Stolen Hearts' is 'Black Ocean' en ook in Verviers kregen we een lange versie van dit funky nummer. 'Black Ocean' had een erg sterk refrein en minutenlang schitterde Erja Lyytinen met vlijmscherp snarenwerk. Daarna was het tijd voor de zwoele slowblues 'Slowly Burning', die gedragen werd door de warme Hammond klanken van Kasperi Kallio. Deze ballade vertelde het verhaal van een relatie die stilaan uitdooft. Er klonk veel emotie in Erja's mooie volle stem en met haar snarenwerk wist Lyytinen de beklemmende en pijnlijke sfeer op een geweldige wijze over te brengen. Op het moment dat de zangeres aan het publiek vroeg of ze haar pijn voelden, reageerde de hele zaal met een luidruchtig yes. Erja, Kasperi, Jaakko en Tattu kregen een welverdiend en daverend applaus voor deze erg meeslepende en lange versie.

 

 

 

 

 

 

Binnenkort verschijnt er een nieuwe single van Erja en ze wilde het al aan het publiek in Verviers laten horen. 'Whithout You' had een prettige groove en is een erg radiovriendelijk nummer. Erja vertelde dat ze altijd al een grote fan geweest is van Koko Taylor en dat ze het geluk gehad heeft om ooit met deze blueslegende samen op het podium te staan. Ze wilde dan ook een nummer van Koko brengen en dat werd 'I'm A Woman', een geweldig blues nummer dat nog niets van zijn pluimen verloren heeft. Erja schitterde nogmaals met uitstekend slide werk op haar witte Fender Stratocaster en ging even later een erg knap duel aan met haar toetsenist Kasperi Kallio. Het publiek genoot met volle teugen van de instrumentale virtuositeit van beide muzikanten. Daarna volgde een verwoestende versie van Jimi Hendrix zijn 'Crosstown Traffic'. Ook in dit soort heavy bluesrocknummers wisten Erja en haar band te imponeren en je zag dat het viertal zelf ook met volle teugen genoot. Erja vroeg aan het publiek of het van Delta Blues hield en bijna iedereen antwoordde heel enthousiast ja. Dus nam de Finse haar bottleneck en liet ons tijdens haar 'Delta Mix' genieten van stukjes muziek van Son House, John Hurt, Muddy Waters en Robert Johnson. Lyytinen speelde deze Delta blues nummers solo op haar gitaar, ze kreeg alleen hulp van een sobere basdrum. Tijdens het laatste nummer van Robert Johnson zorgde het publiek voor de begeleiding met ritmisch handgeklap. Afsluiten deed Erja Lyytinen met het rockende 'Rocking Chair', dat met een diepe basintro van Tattu Black op gang werd getrokken. In dit nummer waren ook weer Jimi Hendrix invloeden te horen en Erja leverde nogmaals weergaloos slidewerk af. Drummer Jaakko Pöyhönen mocht ook in de schijnwerpers met een erg gesmaakte drum solo. Erja stond nog maar zeventig minuten op het podium en ze nam al afscheid. Een daverend en langdurig applaus begeleidde het viertal backstage. Wat we toen nog niet wisten, was dat de Finse nog heel wat in petto had tijdens de bisnummers.

 

 

 

 

 

 

 

De eerste toegift was de ingetogen ballade 'People Get Ready', een cover van The Impressions uit 1965. In deze lange versie gaf Erja de nodige ruimte en tijd aan haar muzikanten om zich in de kijker te spelen. Eerst was het Tattu Back die met zijn vijf snaren bas voor een geweldige bas solo zorgde en even later nam Kasperi Kallio op grootse wijze over op de toetsen. Het was de koningin van de slide zelf die de kers op de taart plaatste met fantastisch werk met de bottleneck. Op de vraag of het publiek nog een nummer wilde weet je natuurlijk al het antwoord en even later rolde de stevige gitaar riff van 'Steamy Windows' uit de boxen van Spirit Of 66. Deze heel herkenbare cover van Tony Joe White werd door het publiek heel enthousiast onthaald. Halfweg het nummer ging Erja het publiek een beetje verleiden en mixte een stukje van 'Voulez Vous Coucher Avec Moi' door het nummer. Daar bleef het trouwens niet bij, want ook een stukje 'Like A Virgin' van Madonna volgde. Erja en haar jongens gingen terug naar de stevige riff van 'Steamy Windows' maar begonnen die steeds vlugger en vlugger te spelen. Het laaiend enthousiast publiek werd gek en Erja, Kasperi, Tattu en Jaakko verlieten voor de tweede maal het podium met een daverend applaus van het dankbare publiek als metgezel. Dat applaus bleef maar aanhouden en Erja kwam nogmaals terug op het podium. Als het publiek beloofde om mee te zingen wilde ze nog graag een extra nummer brengen. Het werd 'Stolen Hearts', de titeltrack van haar recentste album. Deze stevige bluesrocker kende een rustige intro maar barstte gaandeweg helemaal open. Tijdens 'Stolen Hearts' vertelde Erja Het verhaal van een maneater, een vrouw die elke nacht plezier maakt en op mannenjacht gaat. Het publiek hield woord en bijna gans Spirit Of 66 zong het refrein met Erja mee. Met haar rauwe misvormde gitaar riffs a la Jimi Hendrix ging de Finse nogmaals zinderend en verschroeiend te werk op de snaren van haar gitaar. De Finse Erja Lyytinen speelde weer een grandioos concert.

 

 

 

 

 

 

Verslag, foto's en filmpjes: Walter Vanheuckelom