EELS @ VORST-NATIONAAL, BRUSSEL   08/04/2023

De Amerikaanse band EELS bestaat sinds 1995 en speelt in een steeds veranderende line-up van muzikanten de nummers van Mark Oliver Everett aka E.

Tot op heden heeft de band al veertien studioalbums op hun teller staan. Hun eerste album “Beautiful Freak” uit 1996 was al onmiddellijk succesvol met hits als “Novocaine For The Soul” en “Susan’s House”. Het vervolgalbum “Electro-Shock Blues” (1998) wordt door vele fans en critici beschouwt als hun beste werk tot nu toe. Als zijn zus zelfmoord pleegt, zijn moeder vecht tegen terminale longkanker en zijn vader enkele jaren geleden ook al overleden was besefte E dat hij het enige levende lid van zijn familie was. “Electro-Shock Blues” werd zijn therapie om uit deze donkere periode te komen, voor zichzelf een optimistisch album, een album waardoor hij de dood accepteert. Op dit album vindt hij ook een muzikale stijl die EELS uniek maakt. Fijne popmelodieën, een donkere neerslachtige sfeer, de gruize stem van E, meermaals ondersteund door zijn broze gitaarspel en soms experimentele achtergrondgeluiden.

Waar de eerste EELS live concerten gespeeld werden in een typische drie mans rock formatie veranderde dit in de volgende jaren, verschillende instrumenten werden toegevoegd, en zelfs optreden met een strijkkwartet was een mooie verrijking voor het geluid van de band. Op latere albums werd er ook meer gebruikt gemaakt van elektronische toevoegingen. Net voor het uitbreken van de covid pandemie was men klaar met het dertiende album van de band “Earth To Dora”, daar men het album niet live kon spelen wachtte men een half jaar om het uiteindelijk toch maar uit te brengen. Tijdens de pandemie periode schreef E dan ook maar het volgende album “Extreme Witchcraft” dat in 2022 verscheen. Na de meer elektronische benadering van hun vorige albums keert men op de laatste twee albums terug naar een meer organische geluid.

We hebben er een tijdje moeten op wachten, maar uiteindelijk is er “The Lockdown Hurricane Tour” waarop beide albums in de schijnwerper staan. 

Voor het Europese luik van de tour mocht Inspector Cluzo, een tweemansband,  het voorprogramma verzorgen. Deze twee heren zijn eigenlijk boeren van beroep, ze runnen een bio boerderij in de Gascogne, Frankrijk en kanten zich volledig tegen de geldwolven van Monsanto en Bayer. Drummer Mathieu en zanger/gitarist Laurent brengen met zijn tweetjes energieke bluesachtige hardrock. Verbazingwekkend hoe ze met hun tweetjes een geweldig geluid creëerden met fantastische vocale uithalen van zanger Laurent en het enthousiasme van drummer Mathieu ging zelfs zo ver dat hij even ging crowdsurfen. Voor de liefhebbers van stevige bluesrock go and see!

Onder een nogal vreemde uitvoering van 2001: A Space Odeyssey wordt EELS verwelkomd op het podium. Ze knallen de show op gang met twee nummers uit hun laatste album, ‘Steam Engine’ en ‘Amateur Hour’, gevolg door twee covers  ‘Me And The Boys’ (NRBQ) en ‘Watcha Gonna Do About It’ (Small Faces), prima rock and roll waarbij E met lange baard een voorzichtig danspasje waagt. Mooi uitgedost in feestelijke kostuumjasjes is de band opgewarmd om ons te plezieren met een twee uur durende concert. De muziekcatalogus van de band is erg ruim, maar het is vooral het album “Earth To Dora” dat E het nauwst aan het hart ligt. Van het kinderlijke eenvoudige ‘Anything But Boo’ en de speelse pop van ‘The Gentle Souls’ en ‘Are We Alright Again’, de nummers passen vlekkeloos in de setlist. ‘For the old shitters’ speelde de band ook wat ‘old shit’, E probeert het publiek te betrekken in zijn show met wat grapjes, maar toen de show een tiental minuten onderbroken werd wegens een defecte versterker was de improvisatie een beetje zoek, een schuchtere poging van de tweede gitarist, The Chet, met een geïmproviseerde versie van ‘Never Going Back Again’ (Fleetwood Mac) ten spijt. 

Dit werd echter onmiddellijk goed gemaakt met schitterende versies van ‘That Look You Give That Guy’ en het ontroerende ‘Climbing To The Moon’. ‘You Really Got Me’ van The KInks spelen met de tekst van ‘My Beloved Monster’ was echt niet nodig en ook ‘Drummer Man’ (Nancy Sinatra), een nummer om drummer Little Joe in de schijnwerpers te plaatsen, terwijl The Chet de vocals verzorgde, was een act die niet veel bijbracht.  Prachtige versies van ‘Novocaine For The Soul’ en ‘I Like Birds’ deden dit gauw vergeten. Met ‘Baby Let’s Make It Real’ uit “Earth To Dora” werd de show beeindigd, maar het publiek wou best nog wat Eels songs horen. E en de band al snel terug het podium op met het bekende ‘Last Stop: This Town’, een typisch zalig EELS nummer. Alweer verliet de band het podium om al snel terug te komen om ‘Earth To Dora’ en ‘Wonderful, Glorious’  te spelen, waarna met de meezingbare cover ‘God Gave Rock And Roll To You’(Argent)  de show met een enthousiast meezingend publiek werd afgerond.

Luc Nuyts