De Handelsbeurs is eigenlijk altijd een uiterst eigenzinnige concertzaal geweest. Los van hypes en steeds op zoek naar artiesten met een eigen gezicht die kwaliteit voorop stellen. Dat komt nog meer tot uiting in Ha’Fest: zeg maar het jaarlijkse muziekfestival van de Handelsbeurs. Een van de hoogtepunten van dit jaar was een concert in de Sint-Jacobskerk in Gent. Het lijkt inderdaad hipper dan ooit om in het huis van God te spelen. Eerder deze week stond An Pierlé in de Dominicanenkerk in Brussel, en vrijdag was het de beurt aan Chantal Acda en de onnavolgbare Anna von Hausswolf. Twee concerten die achteraf bekeken mijlenver uit elkaar lagen en bij niet iedereen in even goede aarde viel, maar één feit staat als een paal boven water: het gaat om twee muzikanten die elk in hun eigen wereldje leven en daaruit magische muziek weten te puren.

De Nederlandse Chantal Acda leeft al een tijdje in België en een droom werd waarheid toen de Handelsbeurs haar uitnodigde om in het kader van Ha’Fest een concert te geven met een koor. Samen met de negen mannen (wat Acda blijkbaar een zeer leuke ervaring vond) van Arc Sonore herwerkte (zeg maar hercomponeerde) ze een paar van haar songs waarvan het merendeel uit haar jongste spruit Let Your Hands Be My Guide kwam. De zangeres was sterk onder de indruk van dit gebeuren, zo zwaar zelfs dat ze op het einde vergat dat je aan de merchandisestand gratis kunuffels van haar kon bekomen. Een leuke geste die eigenlijk alles over Chantal Acda zegt: het is mooi (bij momenten zelfs wondermooi), maar ze treedt nooit de gevaarzone binnen. De fragiele teksten werden met al even fragiele bewerkingen (o.a. met de hulp van haar levenspartner Eric Thielemans) gebracht. Niet dat dit kwaad kon, het uiterst beleefde publiek zorgde er immers voor dat je een naald kon horen vallen in de kerk, zelfs als de muzikante van het podium trad en Son (zonder micro) akoestisch zong. Misschien is het gewenning, maar het bleek het beste lied van de set te zijn.

Een enorm contrast, zo bleek, met Anna von Hausswolf die de kerk bijna letterlijk op haar grondvesten liet daveren. Met een adembenemend lichtspel werden de eerste noten ingezet: een lawaaierige gitaar en oorverdovende drums, vervoegd met Anna die tijdens het begin van de set (en lang daarna) onzichtbaar was. Gelukkig hoorden we haar wel, een stem die in een kerk meer dan hemels klinkt. Je kan haar vergelijken met Kate Bush of Lisa Gerrard zoals velen doen, beter is het om het gewoon op Anna von Hausswolf te houden, daarvoor is ze gewoon te uniek. Haar derde plaat The Miraculous werd opgenomen met orgel van negenduizend pijpen, en de muzikanten hadden in de middag al aan de organisatoren verteld dat de Sint-Jacobskerk de ideale locatie was voor hun muziek. De zangeres die bekend staat wegens haar mystieke verschiijning kon, net als Chantal Acda, haar bewondering voor het gebouw (en de stad Gent) niet onder stoelen of banken steken. Het publiek werd zo waar gefeliciteerd met de pracht van hun stad. Niet dat Anna het haar toeschouwers gemakkelijk maakte. Klinkt ze op plaat soms breekbaar, dan werd vrijdag haar muziek op het podium (of in dit geval het altaar) op een uiterst bombastische wijze gebracht. Niet iedereen was even wild van de uitzinnige post-rock (Explosions In The Sky) en progrockinvloeden (Pink Floyd) waarmee haar macabere songs werden gebracht. Zij die daar wel voor te vinden genoten van een duivelse kermis in het gebouw van God. Misschien niet voor iedereen even voor de hand liggend, en misschien zelfs een allesbehalve logische keuze, wel zagen we twee grote dames aan het werk.