Verslag-Jose Luis Pardo & Mojo Workers.  en   Dany Franchi.     Zaal Thijssen in Vlierden - 17 maart 2019 - Berry Rombouts

De gebroeders Brouwer hebben voor vandaag eens niet gekozen voor 2 bands uit de traditionele blues landen, Amerika en Engeland, maar uit Spanje en Italie. Zoals altijd word ik weer allerhartelijkst verwelkomd door Ellen en Mia Brouwers, jawel, de echtgenotes van de organisatoren Martin en Theo.

Vanmiddag mag de Argentijn Jose Luis Pardo (woont al jaren in Madrid) met zijn Spaanse band, de Mojo Workers, de middag openen.  De 37 jarige Jose Luis heeft inmiddels al 8 albums op zijn naam staan, hij weet dus waar de blues mosterd gehaald wordt. De Mojo Workers line up is; Pasquale Mongie, drums-David Salvador, bas--Guillermo Raises, keys en Jose Luis Pardo, gitaar en vocals.

Toen ik binnenkwam bleek ik bij navraag net de eerste song gemist te hebben. In de 2^e  bleus song met een flinke portie soul erin heeft Jose al meteen veel interactie met het publiek. Jose blijkt een makkelijke prater. Bijna aan het eind van deze song is er een stukje tekst uit de Beatles song Something in verweven, maar uitgevoerd in blues tempo. Mooi gedaan. In een Muddy Waters song laat Jose met een scherpe gitaarsolo, en met goed bottleneck spel horen dat hij een goede gitaar speler is. In ‘Tell me Why’ staat de entertainer Jose weer op, en op een leuke manier vraagt hij het publiek om weer mee te zingen. Nadat Jose zijn band heeft voorgesteld volgt er met ‘Don’t treat me this Way’ een fijne lange blues rocksong. Hierin steelt Guillermo de show met mooi honky tonk piano spel en Jose pakt weer uit met een puntige gitaarsolo.

Dat de band meer (blues) stijlen beheerst horen we in een wat jazzy song met vloeiend organ spel van Guillermo, en subtiel snaren spel van Jose op zijn Fender. Na de stevige Chicago bluessong ‘World full of Troubles’ volgt er nog  een slow blues.  In het uitgesponnen ‘When the Night Comes’ kan het publiek weer genieten van een paar felle gitaarsolo’s  van Jose op zijn blauwe Fender en uitstekende zang. Guillermo pakt uit met mooi begeleidend en soms vlammend organspel. Deze song eindigt lekker jazzy in een climax. Highlight!!!

 Na weer een traditional blues song spoort Jose het publiek aan om een dansje te wagen, want hij heeft nog een funky song in de aanbieding.  In  het uiteraard funky ‘T Bone Funk’ mogen zijn muzikanten zich in de spotlight’s spelen.  David met een vette bassolo, Pasquale met strak en soms roffelend drumwerk en Guillermo met een funky organpartij. Het publiek klapt ritmisch mee, en beloont de band met een klaterend applaus. Martin Brouwers versiert zoals zo vaak weer een toegift bij de band.  Nadat Jose Luis het publiek en de KTBA bedankt heeft, trakteren Jose en zijn companen het publiek nog op een lekkere swingende afsluiter,nl ‘Let the good times Roll’ van Muddy Waters.        Dit is al een heel goed begin van de avond.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Na deze geweldige opening mogen Dany Franchi en zijn mannen het publiek entertainen, en de fijne sfeer in de bijna volle zaal minimaal vasthouden of verhogen. De 28 jarige Italiaan, die geboren is in Genua, maar al jaren meestal in Amerika verblijft, heeft al 3 albums op zijn naam staan. Zijn laatste album ‘Problem Child’ is opgenomen in Austin en geproduceerd door de Amerikaanse bluesgitarist Anson Funderburgh. (Dany heeft nog steeds les van hem.) Op dit album spelen bekende Amerikaanse blues grootheden mee zoals daar zijn Jim Pugh, Wes Starr en de Texas Horns. De meeste songs van dit album zijn door Dany zelf geschreven. Het album behaalde een 4^e plaats in de Amerikaanse blues charts in 2018.

De bandbezetting is; Manu Ghirlanda, keys--Michael Tabarroni, bas---Brandon Pettiford, drums en Dany Franchi, gitaar en vocals.

Met een in het begin rustig organ intro van Manu, dat even later overgaat in stevig organspel wordt de song ‘Wanna Know’ in gang gezet. Een mid tempo song van zijn laatste album. De meeste songs die vanmiddag gespeeld  zullen worden komen van dit album. Nadat Dany het publiek vertelt dat hij erg blij is om voor de 1^e keer met zijn band in Nederland te spelen, wordt met het rockende ‘Give me a Sign’  het publiek meteen bij de lurven gepakt, met massief organspel en een scherpe gitaarsolo. Dany is trouwens gezegend met een aangename warme stem. In de mid tempo bluessong ‘Don’t steal my time’ pakt Manu nog eens uit met een vette organ solo en Dany met een lange boeiende gitaarsolo op zijn Fender Stratocaster.

Een mooie slow blues mag natuurlijk niet ontbreken vanavond, en met het gevoelige ‘My only One’ hoort het publiek een pareltje voor de oortjes. In het swingende ‘Runaround’ met een paar tempo wisselingen, kun je horen dat de band  goed op elkaar is ingespeeld. Dat Dany  gecharmeerd is van jaren 60-70  Memphis soulmuziek, horen we in ‘Never find me a Girl’, wat wordt dit goed gespeeld en Dany’s stem is heel geschikt om soulful te zingen.  In de lange slow blues ’Broken Heart’ trekken Manu en Dany nog eens alle registers open met virtuoos organ en gitaar spel. Van subtiel naar opzwepend en weer naar subtiel en dan eindigend in een up tempo climax. De ritmesectie houdt de band in het goede spoor met strak drumwerk en stuwend basspel. Groot  applaus, highlightje dit.

De band is inmiddels op stoom gekomen, en dat is te horen in de dampende song ‘Back to  the River’ met gospel invloeden. Op het album is er een blazers sectie aan toe gevoegd, jammer, geen blazers vanavond. Dany laat het publiek de titel zingen. In de traditional ‘Everything  gonna be Allright’ geselt Dany de snaren van zijn Strat nog maar eens voor een messcherpe solo. Dany bedankt het publiek dat de moeite nam om hem vanavond te zien, met de soulsong ‘That’s how strong my love is’. In deze song mag het publiek weer sing a longen met Dany.

In een up tempo  jazzy bluessong zet Dany de band nog eens in de spotlights. Michael speelt nog een vette bas solo, de 19 jarige Brandon trommelt een strakke solo op zijn drumkit, en Manu tovert nog wat vloeiende organ klanken uit zijn Viscount Legend organ. Dit alles nu eens begeleid door Dany met akkoorden  op zijn Fender.

Hierna nodigt Dany  Jose Luis Pardo uit om met hem nog een rock en roll song van de Fabulous Thunderbirds te spelen. De heren spelen halverwege die song samen een solo met de gitaren in hun nek, a la Jimi Hendrix vroeger. Publiek geniet van deze verrassing. Dit is tevens het laatste nummer van de set. Het publiek klapt en fluit en is natuurlijk uit op een toegift. De band speelt als toegift de titelsong van Dany’s  laatste album ‘Problem Child’.  In deze song excelleert Dany nog eens met een lange gitaarsolo, met heel subtiel spel, met de volumeknop bijna dicht en weer open, wat een vervagend klankeffect geeft. Publiek is muisstil, zoals het eigenlijk hoort, en klapt als Dany en de band weer vol inzetten na dat geweldige gitaarspel van Dany.

Zo komt er een einde aan weer een enerverende bluesavond in zaal Thijsen in Vlierden. Op 14 april volgt het laatste bluesevent van deze serie dit jaar. Met de USA bands Tom Holland en King Salomon Hicks.

Verslag : Berry Rombouts

Foto’s : Alain Broeckx