DANNY BRYANT – BIBELOT – DORDRECHT 21 FEBRUARI 2020 – Berry Rombouts

Reports

About: 
DANNY BRYANT – BIBELOT – DORDRECHT 21 FEBRUARI 2020 – Berry Rombouts
Artist: 
Danny Bryant
Date: 
21/02/2020
Venue: 
Bibelot
Place: 
Dordrecht
Your Reporter on the Spot: 
Berry Rombouts

DANNY BRYANT – BIBELOT – DORDRECHT 21 FEBRUARI 2020 – Berry Rombouts

 

In een bijna volle Mainstage zaal met balkon geeft Danny Bryant zijn eerste concert van dit jaar. Het optreden was eerst geprogrammeerd in een kleinere zaal, maar gezien de grote vraag naar tickets, is er op tijd opgeschaald om de fans niet teleur te stellen. En natuurlijk spelen Danny en Co het liefst voor veel publiek.

In september 2019 is het laatste album Means of Escape van Danny uitgebracht, en daarvan worden vanavond uiteraard wat songs  gespeeld. Dit is trouwens alweer het 11e album van Danny Bryant.

De band opent met de stevige rocker Holding all the Cards, van zijn voorlaatste album Blood Money. Met een priemende gitaarsolo van Danny en hamerend pianospel van Stevie Watts, is het publiek meteen ingepakt, en Danny stelt zijn band voor. Op bas Paul Mallatratt, en Dave Raeburn achter de drumkit. Als je zo goed gitaar kan spelen als Danny, dan lijkt het me geen straf om een Prisoner of the Blues te zijn. Met zijn herkenbare stemgeluid en virtuoze gitaarspel geeft Danny even zijn visitekaartje af. Volgens Danny heeft een kat 9 levens ipv 7. Zijn kat Mr Collins ( vernoemd naar Albert C) heeft een vreemde manier van affectie vertonen, en is een paar x schijndood. De kat fooled Danny twice, zo is te horen in de nieuwe song Nine Lives, een bluesshuffle, waarin Stevie uitpakt met een stuwende organ solo.

De eerste cover is (uiteraard) van Albert Collins. In de up tempo bluesklassieker On the Rocks laat Danny het publiek genieten van jankend snarenspel op zijn Gibson Firebird. In de nieuwe wat lome song Tired of Trying is niets te merken van enige moeheid, als Danny juist energiek de snaren van zijn Fender geselt. Met de traditional en 2e cover Rock n’Roll wordt een oude song gespeeld, met vooral een Shakin’ interactie met het publiek, dat het refrein meezingt. Danny is blij om in Dordrecht te spelen, hij is hier vroeger ergens geweest in een kleine tent met zijn vader, die basspeler in een (jazz) band was. Zoveel jaren later staat Danny in een grote zaal, en zijn vader zou trots op hem zijn.  Ik heb Danny meerdere malen gezien, maar Danny ontpopt zich steeds meer als een echte frontman, met een nu en dan een praatje, maar hij heeft ook non verbale actie met het publiek.

Dat Danny zijn vader mist, en goed slide speelt, laat hij horen in de nieuwe slowblues Hurting Time. Stevie Watts verrijkt deze song met oorstrelend honky tonk pianospel. In de titelsong van dit nieuwe album, Means of Escape valt vooral het strakke drummen van de goedlachse Dave Raeburn, en het solide basspel van Paul Mallatratt op. Danny en Stevie spelen in deze song met tempo wisseling, om beurten een gevoelige solo op gitaar en piano. Het nieuwe rockende Warning Signs in her Eyes, gaat over een vrouw die je verlaat, maar je hebt de signalen die ze af gaf gemist, en daarom is haar vertrek zo plotseling voor je. Danny speelt een gemene verschroeiende solo op zijn Fender, maar Stevie steelt de show met outstanding organ spel, dat je doet denken aan Jon Lord. De overleden organ speler van Deep Purple.  Deze song is een hoogtepunt!!!! En de band heeft er zin in.

Dat Danny het gevoelige snarenspel niet schuwt, laat hij vooral horen in de oude ballad Love Angels. Als verrassing is er een onaangekondigd gast optreden van  de Rotterdamse gitarist Marco van de Graaf, alias Mr Blues. Om beurten spelen ze een solo in de slow blues I Believe. Die Marco kan wel spelen, en hij heeft de blues. In het nieuwe soulvolle Too Far Gone pakt Danny nog eens uit met jankend snarenspel, en Stevie met subtiel pianospel op de achtergrond.  Danny vindt het nu tijd om zijn band eens in de spots te zetten in de laatste bluesrock song Heartbreaker. Paul trakteert het publiek op een vette afwisselende bassolo, en Dave pakt uit met een gevarieerde drumsolo, op zijn snare, toms en cymbals. Snel, subtiel, roffelend, geen slag verkeerd. Danny eindigt deze song met een scherpe solo. En Stevie dan?  Achteraf blijkt dat Stevie mag schitteren in de toegift Painkiller. Inderdaad, met ingetogen en sprankelend pianospel draagt Stevie deze song voor een groot deel.

Na ruim 1.45 uur namen Danny en Co afscheid van het enthousiaste publiek, dat de band beloonde met een klaterend applaus.                                                                                                                                   Samengevat, band goed, licht en geluid goed, publiek goed, sfeer goed.  Topavond.

 

Foto’s en verslag: Berry Rombouts