DANA FUCHS - VOGELVERSCHRIKKER FESTIVAL - VALKENSWAARD 18 OKTOBER 2017 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

Het Vogelverschrikker Festival in Valkenswaard bestaat al zeventien jaar en het viert dit jaar zijn tiende editie. Dit gezellige gratis festival in het Van Bestpark te Valkenswaard begon op 14 oktober en duurt nog tot 22 oktober. Op dit festival zijn tal van activiteiten zoals muziek, theater, workshops, lezingen, film, jeugdactiviteiten en (bijna) honderd fantastische vogelverschrikkers natuurlijk. Op woensdagavond achttien oktober was er een bluesavond met Leif de Leeuw Band, die net een nieuw album op de markt hebben, Jan de Bruijn die akoestisch optrad en de Amerikaanse Dana Fuchs. Spijtig kon ik niet op tijd aanwezig zijn om alle optredens mee te maken. Dat maakt dat er alleen een verslag is van de Amerikaanse Dana Fuchs die in Valkenswaard haar laatste concert van deze Europese tournee op Nederlandse bodem gaf. De tent met de naam La Grande Volière was goed gevuld op het moment dat gitarist Jon Diamond, drummer Piero Perelli, bassist Walter Latupeirissa en toetsenist Nicola Venturini het podium betraden. Ze begonnen met een lange instrumentale intro aan het concert. Even later kwam frontvrouw Dana Fuchs de band versterken en met 'Ready To Rise' kregen we dadelijk de titeltrack uit het nieuwe album van Dana, dat volgend jaar verschijnt. Deze strakke midtempo bluesrocker is een uitstekende song en een schitterende opener. Dana pakte dadelijk elke vierkante centimeter van het podium in en maakte dadelijk contact met de fans op de eerste rijen. Na deze nieuwe song was het tijd voor een paar oudere, heel herkenbare nummers, zoals het stevige en erg knappe 'Bliss Avenue'. De ritme sectie met bassist Walter Latupeirissa en drummer Piero Perelli pakte uit met een rete strakke groove. Na een paar rauwe kreten van de zangeres gaf Jon een korte pittige solo op zijn Fender Telecaster, maar de eerste keer echt verschroeiend uithalen deed Diamond in 'Handfull Too Many' en hij kreeg dadelijk een open doekje van het publiek. Dana probeerde met haar indrukwekkende 'How, How, How' de aanwezigen voor de eerste maal heel intens bij het concert te betrekken. Het zal niemand verwonderen dat de zangeres daar heel gemakkelijk in slaagde en ze nam de aanwezigen daarna mee naar de kerk, onze kerk zei ze nog uitdrukkelijk voor de band aan 'Living On Sunday' begon. Een knappe mix van funk en gospel klonk door La Grande Volière en nieuwkomer Nicola Venturini mocht zich voor de eerste keer echt in de kijker spelen op zijn keyboards.

 

 

 

Voor meer foto’s van Dana Fuchs in Valkenswaard : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157686336726752

 

 

 

Het publiek was nu helemaal opgewarmd, een ideaal moment voor Dana om de aanwezigen nog wat nieuw materiaal te laten horen. Eerst was er Calling Angels', wat een heel persoonlijk nummer voor Dana was. De zangeres verloor al eerder haar zuster, en in de laatste vier jaar stierven twee broers en beide ouders. Het tweede nummer was 'Sinner' en ging over haar overleden vader. Ze vertelde dat ze s'avonds afscheid van hem nam en s'morgens om zes uur telefoon kreeg dat hij overleden was en dat ze spijt had dat ze niet bij hem was. Het was muisstil in de tent tijdens deze beklijvende ballade. Van de Otis Redding cover 'Nobody's Fault But Mine' hadden Dana en Jon een verschroeiende bluesrocker gemaakt, waarbij Jon Diamond een vlijmscherpe solo uit zijn Fender Telecaster mocht toveren en toetsenist Nicola zich weer volop in de schijnwerpers speelde. Na deze intense song was het tijd voor rock'n roll en welk nummer is daar beter voor geschikt dan 'How Did Things Get This Way'. De zangeres bestreek weer het hele podium en wanneer Jon aan zijn verschroeiende solo begon, stond ze face to face met haar gitarist. Zij met de tamboerijn en hij met de gitaar gooiden alle remmen los. Drummer Piero en bassist Walter waren al heel de avond op top niveau aan het spelen en zorgden ook hier weer voor de stomende rock groove. Daarna werd er gas terug genomen en nam Dana de akoestische gitaar voor het rustige country nummer 'Nothin' On My Mind'. Toetsenist Nicola Venturini wist met zijn toetsen de sound van dit nummer weer erg mooi in te kleuren. De akoestische gitaar bleef rond de hals van Dana voor het vloeiende 'Set It On Fire' en het mooie nieuwe pakkende country/Americana nummer 'Battle Line'. In deze laatste song pakte Jon weer uit met knap snarenwerk. Dana bleef haar nieuwe werk promoten met 'Sedative', een nummer met een levensles, namelijk dat het leven maar kort is en dat je nu moet genieten van het leven. Weer was Jon op zijn Telecaster uitdrukkelijk aanwezig en ook Nicola had weer een grote inbreng met knap toetsenwerk. Dana kan het publiek bespelen als geen ander en tijdens het instrumentale gedeelte vertelde de zangeres dat ze zich momenteel niet gelukkig voelde met het beleid in haar thuisland en ze vroeg zich af of ze misschien welkom was in Nederland. Het enthousiaste antwoord van het publiek kan je alvast raden. Midden in het nummer begon Dana nog te bidden en een hoop kruistekens te maken.

 

 

 

 

 

 

Afsluiten deed Dana met de knappe bluesrocker 'Whiskey Song', al weet ik niet of deze titel juist is. De zangeres zat op haar knieën voor Nicola op het moment dat die aan zijn solo begon. Dana stelde haar band nog uitgebreid voor en verdween dan van het podium, naar haar zoontje die in de coulissen het concert van zijn moeder gevolgd had. Jon Diamond, Walter Latupeirissa, Piero Perelli en Nicola Venturini breiden nog een instrumentaal verlengstuk aan het nummer en verdwenen nadien ook van het podium. Het publiek had er duidelijk zin in en wilde meer van Dana Fuchs en haar band. De band kwam ook terug en Dana ging met de akoestische gitaar rond haar hals op de basdrum van Piero zitten voor een eigen versie van Johnny Cash zijn 'Ring Of Fire'. De Amerikaanse had deze song ook uitgekozen om het publiek te laten meezingen en even later werd door de hele grande volière het refrein van 'Ring Of Fire' meegezongen. Daarna werden alle registers open getrokken voor de verschroeiende en energieke rocker 'Keep On Walking', waarin Jon Diamond nogmaals zijn klasse mocht tomen met vlijmscherp en vingervlug solo werk. Ook de schitterende ritme sectie werd in de schijnwerpers geplaatst. Eerst mocht bassist Walter Latupeirissa aan een ongelooflijke solo beginnen. Met Dana op haar knieën voor hem legde Walter zijn hart en ziel in een weergaloze solo op zijn vier dikke snaren. Eerst rustig, daarna heel funky met vette spetterende riffs die met heel wat distortion werden afgevuurd. In de afsluiter 'Whole Lotta Love, een cover van Led Zeppelin, was het dan de beurt aan de Italiaanse drummer Piero Perelli om de kers op de taart te plaatsen met een langdurige, gevarieerde en spectaculaire drum solo. Wat beide heren lieten horen was klasse en ze kregen dan ook allebei een overweldigend applaus van het publiek. Deze uitstekende cover was meteen het einde van een uitstekend concert en prachtige blues avond. Het vogelverschrikker Festival is nog niet gedaan. Nog tot 22 oktober heb je kans om langs te gaan bij dit gezellige, gevarieerd en gratis festival te Valkenswaard.

 

 

 

 

 

 

Verslag, foto's en filmpjes: Walter Vanheuckelom