WILLY BO WALKER - MOON OVER INDIGO

 

http://wilybo.com/

 

https://www.facebook.com/wilybo

 

https://www.youtube.com/watch?v=czGYuRsc-uM

 

Mescal Canyon Records

 

25 september 2015

 

Blues, funk, jazz, swamp, jazz, soul

 

De Schot Wily Bo Walker is een bezige bij. Hij is solo artiest, sessie zanger en performer. Tevens is hij de frontman van Rattlin Bone en The Mescal Canyon Troubadours.  Wily is een succesvolle songwriter en muzikant en vooral bekend om zijn karakteristieke zang en opschepperige live optredens. De Schot bijt zich niet vast in een wel bepaald genre. Wily Bo Walker schrijft en speelt zowel blues, jazz, soul, funk, swamp en indie. Met zijn album 'Wily Bo Walker & The Danny Flam Big Band' dat in november 2013 verscheen kreeg hij wereldwijd lovende kritieken. Walker werkt ook veel samen met zanger en songwriter Karena K en samen brachten ze in 2014 het mini album 'A Long Way From Heaven' uit. Op 25 september verschijnt 'Moon Over Indigo' en dit is het derde en dus het sluitstuk van de trilogie die Wily Bo Walker het laatste jaar uitbracht. De eerste twee 'A Long Way From Heaven' en 'Stone Cold Beautiful' waren mini albums met maar zes songs op, maar 'Moon Over Indigo' is een volwaardig album met tien nummers. Wily zelf schreef zeven songs en samen met ED Brayshaw schreef hij ook nog 'Walk In Chinese Footsteps'. Het album werd in vier verschillende studio's opgenomen en het werd gemasterd in de befaamde Abbey Road Studios in Londen. Er spelen heel wat gast muzikanten, vooral blazers en strijkers mee op het album.

 

 

Het album opent met de beste song. 'Walking With The Devil' is een donker funky, jazzy blues nummer, met een grote voodoo sfeer. Graham Hine trekt de song op gang met een mooie slide intro. Het lugubere verhaal dat de duivel met zijn vrouw op stap ging, brengt Wily meesterlijk met zijn karakteristieke doorleefde en rokerige, rauwe stem. Walker gaat met het groovende en heel dansbare 'I Want To Know' een heel andere richting uit. Dit is funky rhythm & blues, waarin veel blazers en strijkers te horen zijn. Wily blijft grooven in 'Walk In Chinese Footsteps'. Soms hoor ik hier flarden van Dr John in terug. Funky blues is deze muzikant op het lijf geschreven. De titelsong is een zeer trage ballade waar de wanhoop en eenzaamheid vanaf spat. Ook hier zijn de strijkers weer van de partij, maar het is vooral de stem van Wily Bo Walker die je bij de keel pakt en die je raakt. Ook niet vergeten dat Kenny Rampton op trompet en Grammy winnaar Danny Flam op trombone een grote en uitstekende bijdrage leveren in deze 'Moon Over Indigo'. Tijdens 'When Angels Call Your Time' waan ik me een paar decennia terug in New Orleans, maar het nummer kan me niet erg bekoren.

 

 

Geef me dan maar het vlotte 'Drive'. Hier word ik blij van. Het is één van de weinige keren op dit album dat Wily Bo vol gas geeft. 'Drive' is samen met 'Walking With The Devil' mijn favoriet op 'Moon Over Indigo'. Met 'Same Thing' neemt Wily ons mee naar het diepe zuiden van Amerika. De zwoele sound brengt ons naar de bayou's en de swamps. Dit is één van de twee covers op dit album, al moeten we er dadelijk aan toevoegen dat deze cover nog weinig met het origineel van Willie Dixon te maken heeft. In het weemoedige 'Jenny' laat de zanger ons delen in het verlies van zijn liefde. De zanger brengt met zijn stem prachtig, dat pijnlijke gevoel over in deze bijna vijf minuten durende ballade. Gitarist Keith Mack laat zijn gitaar ook op een prachtige manier janken. De afsluiter 'Who Do You Love' begint met veel blazers geweld. In deze tweede cover weer krijgen we weer funky music met een heel knappe groove. Deze versie van deze Bo Diddley klassieker heeft buiten de tekst niets meer met het origineel gemeen. 'Moon Over Indigo' is een album met veel verschillende muziek stijlen. Wie houdt van funk met veel blazers komt hier zeker aan zijn trekken. (Mescal Canyon Records) (7,5/10)

 

 

Walter Vanheuckelom