BUURMAN - GC DEN EGGER - SCHERPENHEUVEL-ZICHEM 27 JANUARI 2018 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

Tien jaar geleden raakte Buurman bekend in heel Vlaanderen, toen de groep in maart 2008 tweede werd in een aflevering van het muziekprogramma 'Zo is er maar één' op de openbare televisiezender Eén. In het najaar van datzelfde jaar werd hun uitstekende debuut album 'Rocky komt altijd Terug' voorgesteld in een uitverkochte Ancienne Belgique. Sindsdien heeft deze band rond frontman Geert Verdickt al in elke theaterzaal in België gestaan en ook het rijtje festivals waar ze speelden is niet meer te tellen. Zo stonden ze onder andere op Marktrock, De Gentse Feesten, Dranouter, Boterhammen In Het Park en Genk On Stage. In 2015 waren ze de centrale gast op Nekka Nacht in de Lotto Arena in Antwerpen. In september van verleden jaar verscheen hun vierde album 'Dans En Dwaal' en momenteel is Buurman op tournee om dit album te promoten. Vrijdag 26 januari werd de Kick Off van de theater tour gegeven in CC De Muze in Heusden Zolder en één dag later waren ze te gast in GC Den Egger in Scherpenheuvel-Zichem en daar waren wij ook bij.

 

 

 

 

 

 

Iets na achten opende Buurman hun concert op intieme wijze met één van de beste songs op hun nieuwste album 'Dans En Dwaal'. 'Kuiltjes Als Ze Lacht' heeft een wondermooie tekst, die Geert Verdickt op een prachtige wijze weet te brengen. Het nummer dat gedragen werd door de toetsen van Koen Renders creëerde meteen een speciale sfeer in het GC Den Egger. Naar het einde toe wist Stijn Gevaert met geweldig mooie atmosferische gitaar geluiden nog te imponeren. In 2016 deden Buurman en Stef Bos een gezamenlijke tournee doorheen België en Nederland en sindsdien zijn Stef en Geert goede vrienden. Dat Geert toen zijn oren goed open gehouden heeft horen we tijdens de bindteksten van Geert. Net als Stef al jaren doet, wist Geert in Scherpenheuvel verschillende keren indruk te maken met zijn prachtige en doordachte bindteksten. Hoe Geert zijn verbeelding vertaalde in woorden, om zo de rode loper uit te rollen voor de intro van 'Alles Wat Je Niet kapot Maakt' zorgde gewoonweg voor één van de prachtigste momenten van deze avond. De pompende baslijn van Xavier De Clercq en de dwingende basdrum van Laurens Billiet vormden de basis van dit opdwepende dansbare nummer. Koen Renders was uitstekend aanwezig op de toetsen en de knappe volle stem van Geert Verdickt zorgde samen met de frivole backing vocals van Stijn, Koen, Xavier en Laurens dat deze 'Alles Wat Je Niet Kapot Maakt' ook vocaal een topper was. De grote kracht van Buurman is volgens mij altijd geweest dat ze pakkende verhalen in een speciale, dromerige sfeer kunnen brengen en dat deden ze ook in Den Egger met het prachtige 'Bladeren Van Goud'.

 

 

 

Fotoalbum Buurman in het GC Den Egger in Scherpenheuvel-Zichem: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157691983787374

 

 

Voor de band aan 'Achter De Horizon' begon, vertelde Geert dat hij met zijn zesjarige dochter naar Parijs ging om de Eiffeltoren te bezoeken. Op de toren zijn ze nooit geraakt maar de piepjonge dochter liet haar vader Parijs op een heel andere manier ontdekken. Dit verhaal was de aanzet van het weemoedige 'Achter De Horizon', waarin een mijmerende Geert zingt dat we nooit achterom moeten kijken, want dat het toch nooit meer wordt zoals het was. In plaats van achterom kijken moeten we reizen naar een nieuw begin. Dit pareltje heeft zeker en vast bij verschillende toeschouwers voor kippenvel gezorgd. Laurens en Koen verlieten hun instrumenten en namen plaats achteraan op het podium, waar synthesizers en nog wat andere instrumenten stonden. Die elektronische geluiden had Buurman nodig om hun nieuwste single 'Zo Voorbij' te brengen, waarin Geert op bepaalde momenten zo goed als aan het rappen was. 'Zo Voorbij' heeft een heel catchy en aanstekelijk refrein. Na een beetje aandringen kreeg Geert het publiek op zijn hand en dat begon massaal ritmisch in de handen te klappen. Ook op het moment dat de muziek stopte bleef het publiek in de handen klappen tot groot plezier van de frontman die even later vocaal weer de draad opnam. Met het romantische 'Speling Van Het Zonlicht' kregen we voor de eerste keer van de avond een song te horen die niet uit het nieuwe album 'Dans & Dwaal' kwam. Buurman keerde terug naar 2011 en het album 'Mount Everest'. Laurens Billet op melodica en Koen Renders op synthesizer zorgden voor de instrumentale afwerking en de hoge backing vocals waren weer om van te smullen.

 

 

 

 

 

 

 

Daarna keerde Buurman terug naar het nieuwe album met het verhaal hoe de titeltrack tot stand gekomen was. Met 'Dans En Dwaal' ging Buurman de pop weg op en ook hier kwamen de elektronische geluiden uitgebreid aan bod. 'Dans & Dwaal' had een erg genietbare en aanlokkelijke beat die uitnodigde om recht te staan en mee te dansen. Daarna werd het terug intiemer met 'Los Van De Wereld', voor mij één van de beste songs op het album 'Dans & Dwaal'. Deze ballade had een hypnotiserende groove en daar hadden de percussie en de elektronische geluiden een groot aandeel in. Met zijn zachte dromerige zang wist Geert een feeërieke en dromerige sfeer te creëren. Met 'Pruimelaar', een ode aan zijn geboortegrond, keerden Geert Verdickt en Buurman terug naar hun debuutalbum 'Rocky Komt Altijd Terug'. Geert noemde 'Pruimelaar' een volkslied over zijn geboortegrond. Het vibrerend snarenwerk op de mandoline van Stijn Gevaert gaf deze mooie wals nog een uitstekende extra touch. Op Geert na verdween iedereen van het podium voor het beklijvende liefdeslied 'Elk Einde Is Een Nieuw Begin'. Met alleen zijn stem en de akoestische gitaar wist Geert iedereen te in Den Egger te beroeren. Stijn, Koen, Laurens en Xavier kwamen na dit pakkende nummer terug het podium op en namen samen met hun frontman zittend plaats op de rand van het podium voor een unplugged versie van 'Middellandse Zee'. In dit oudje waren drie akoestische gitaren, een mandoline en een ukelele de instrumenten van dienst. Een geweldig applaus was het antwoord van het publiek. De instrumenten werden terug ingeplugd voor het prachtige 'London Stansted', hun hit uit 2011, die op veel waardering van de toeschouwers mocht rekenen.

 

 

 

 

 

 

 

Geert Verdickt had al een paar maal gezegd dat dit een speciale avond voor hem was. Dat zijn kinderen en zijn ouders in de zaal waren zal wel een belangrijke reden geweest zijn. In het begin van het concert kregen we al het opdwepende 'Alles Wat Je Niet kapot Maakt', dat deel één was van een tweeluik met 'Het Maakt Je Sterker'. Ook nu weer vormden de pompende baslijn van Xavier De Clercq en de dwingende basdrum van Laurens Billiet de basis van het opdwepende dansbare nummer. Na reclame gemaakt te hebben voor hun nieuwe album nam Geert mijmerend en met heimwee in zijn stem afscheid van het publiek in GC Den Egger met een dromerige terugblik op een vroegere liefde tijdens 'Boten Die Naar Dover Varen'. Koen Renders was uitstekend en uitdrukkelijk aanwezig op de toetsen gedurende deze afsluiter. Een stevig applaus volgde en natuurlijk ook nog een paar mooie toegiften, te beginnen met een vertaling van de Leonard Cohen song 'Take This Waltz'. Geert leerde de muziek van Cohen kennen via zijn vader die een enorme fan was van diens muziek en teksten. Geert en zijn akoestische gitaar begonnen solo aan 'Wals Met Mij'. Even later kwamen de andere muzikanten het podium op om de backing vocals te verzorgen. Natuurlijk mochten de eerste hits, die tien jaar geleden voor de doorbraak van Buurman zorgden niet ontbreken en 'Rocky Komt Altijd Terug' en 'God, Ik En Marjon' zorgden voor een fantastisch einde van dit mooie concert. Het dankbare publiek had het naar zijn zin gehad en begeleidde Buurman met ritmisch handgeklap tijdens deze twee erg knappe songs, die altijd in één woord met Buurman zullen vernoemd worden.

 

 

 

 

 

 

Foto's en tekst: Walter Vanheuckelom