BOOGIE BEASTS - DE BOSUIL - WEERT 22 MAART 2019 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

Wie van stomende en opwindende boogie ritmes hield moest vrijdagavond naar De Bosuil te Weert. In deze concertzaal was het Belgische kwartet, met twee Vlamingen en twee Walen die samen de band Boogie Beasts vormen te gast en wie al ooit een feestje van Boogie Beasts bijwoonde, die weet dat deze band vanaf de start alle registers opentrekt met hun opdwepende en opwindende boogie ritmes en dat het pas eindigt  als de laatste noot van het concert uitgestorven is. Rond halftien verschenen zanger/gitarist Jan Jaspers, zanger/gitarist Mathias Dalle, mondharmonicaspeler Fabian Bennardo en drummer Gert Servaes op het podium. Gert Servaes begon met strak slagwerk aan 'Shake 'Em', meteen een echte knaller die iedereen in De Bosuil bij zijn of haar nekvel nam en meenam op een opdwepende muzikale reis. De psychedelische beats en het aanstekelig, steeds weerkerend gitaar riffje werkten als een drug. 'Shake 'Em' is bovendien een heel dansbaar nummer. Het hypnotiserende ritme en een begeesterende Fabian op de mondharmonica zorgden er voor dat deze 'Shake 'Em' een echte voltreffer werd. Voor de RL Burnside cover 'Poor Black Mattie' nam Mathias de zang over van Jan, maar aan het opwindende ritme veranderde niet zo heel veel. Mathias wilde het publiek dichter bij het podium, maar dat lukte nog niet echt. Fabian Bennardo speelde zich meteen in de schijnwerpers met weergaloos zuig en blaaswerk op zijn mondharmonica. Met 'Inside' kregen we het eerste nummer uit hun uitstekende tweede album 'Deep' te horen. Gert Servaes zorgde met zijn stuwende drumbeat voor de stomende groove en de vette en zware, steeds terugkerende gitaarriffs kleurden de sound van 'Inside'. Natuurlijk liet ook Fabian op tijd en stond van zich horen met uitdagend mondharmonicawerk. Het pompende en stuwende ritme zoog je mee en verplichtte je van te bewegen. Het werd iets funkier in het stevige 'Dig', dat door Jan gezongen werd en waarin showman Fabian weer indruk maakte op de mondharmonica. Jan had inmiddels zijn Epiphone gitaar gewisseld voor zijn zwarte Gutlin gitaar. Hij en Mathias speelden nu beide op een Gutlin. De zinderende bluesrocker 'Souls Keeps Crying' had iets primitiefs en daar was het weergaloze mondharmonica werk van Fabian Bennardo zeker niet vreemd aan. De sterke stem van Jan, het uitstekende snarenwerk van Mathias en Jan en het strakke en stuwende slagwerk van Gert deden de rest. Net als 'Souls Keeps Cryin'' kwam ook het verschroeiende 'On My Own Again' uit het debuutalbum

'Come And Get Me'.

 

 

 

 

 

 

Er werd wat gas terug genomen met 'No Good', een psychedelisch trager nummer met een dreigende en angstaanjagende sound. Ook de spookachtige zang en de ingetogen mondharmonica wisten zich perfect in deze griezelige sound in te leven. Jan greep terug naar de Epiphone gitaar voor 'Mad', de eerste single uit het nieuwe album. In het rauwe stomende 'Mad' zong Jan in één strofe dat hij geen Bob Dylan is en in het andere dat hij geen Koning is. Ook hier weer zoog de bonkende hypnotiserende sound van Boogie Beasts je weer volledig mee met zijn opwindend en opzwepend ritme. Wanneer in het instrumentale gedeelte ook nog Fabian Bennardo alle registers opentrok met zijn mondharmonica, was het hek helemaal van de dam. Het publiek genoot met volle teugen van de opwindende en opzwepende beats van Boogie Beasts en kwamen stilletjes aan dichter naar het podium. Het bleef broeierig tijdens de hypnotiserende sound van 'Long Gone', een nummer dat je bijna verplichtte om te dansen en het was dus niet verwonderlijk dat de eerste durvers spontaan begonnen mee te dansen. Een wanhopige klinkende Mathias zong dat hij het allemaal niet begreep tijdens 'I Don't Know Why'. De erg sterke gitaar riffs, het ingetogen mondharmonicawerk en de uitstekende strakke drumbeat maakten samen met de psychedelische splijtende snarensolo dat 'I Don't Know Why' een dijk van een nummer werd. Het gaspedaal werd nog wat verder ingedrukt voor het als single verschenen 'Emotion'. Drummer Geert Servaes zorgde voor een strakke uptempo groove en wanneer de vlijmscherpe gitaarklanken van Jan en Mathias zich vermengden met de heerlijke mondharmonica klanken van Fabian barstte het nummer helemaal open. 'Emotion' had een erg sterk refrein en het gezamenlijk scheurend gitaarwerk van de gitaren gaf het nummer nog een extra touch. Het rauwe beukende 'Night Time Hero' werd met strak en stevig slagwerk van Gert Servaes op gang getrokken. In deze song, die over het nachtleven gaat, etaleerde Fabian Bennardo nogmaals zijn klasse op de bluesharp. De finale was ingezet en er werden door de Boogie Beasts nog een paar tandjes bijgestoken voor de zinderende discoblues van 'Game'. De dwingende zware drumbeat van Gert, de pompende snarenriffs van Jan en Mathias en het opwindende en opdwepende mondharmonicaspel van Mister Bennardo zorgden er voor dat bijna iedereen in De Bosuil aan het bewegen was. Om het ritme te bepalen van het psychedelische 'Gonna Be Your Man' gebruikte Gert Servaes op zijn toms, twee maracas in plaats van zijn drumsticks. Jan Jaspers haalde op zijn Epiphone verschroeiend uit met een vlijmscherpe snarensolo, die door merg en been ging.

 

 

Als je meer foto’s wil bekijken van Boogie Beasts in DE Bosuil te Weert, klik dan op de link van mijn flickralbum : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157690526733473

 

 

 

Het publiek was ondertussen nog wat dichter gekomen naar het podium gekomen en het opdwepende en broeierige 'Blast' was het ideale nummer om de goede sfeer die al het gehele concert aanwezig was in de zaal nog te versterken. 'Blast' greep je alvast vanaf de eerste noot stevig beet en het vuile zweterige blaas en zuigwerk van Fabian Bennardo op de bluesharp verstevigde die broeierige sfeer nog meer, zeker wanneer hij van het podium kwam en zich tussen het publiek mengde tijdens zijn solo. Het bonkende en stompende 'Trouble' had dankzij drummer Gert Servaes een erg knappe groove. De jongens van Boogie Beasts waren duidelijk niet opgezet met de avances van de jonge meid die duidelijk meer wilde, gelukkig voor hen stond van haar gelaat duidelijk af te lezen dat ze voor problemen zou zorgen. De sterke steeds weerkerende snarenriff en het opwindende en gruizige blaas en zuigwerk van Fabian op de bluesharp gaven het funky getinte 'Trouble' nog een extra instrumentale injectie. Met de heel dansbare Morphine cover 'Honey White' breide het Belgische kwartet een uitstekend vervolg aan hun opwindende concert. 'In Front Of You' is de afsluiter van het nieuwe album 'Deep' van Boogie Beasts, maar het was vrijdag spijtig genoeg de afsluiter van het concert in De Bosuil. De rauwe swampy Delta blues song met de nodige voodoo was de begeesterende afsluiter en de typische mysterieuze zang drukte zijn stempel op het nummer. De prachtige splijtende slide gitaar van Mathias, de heerlijke drumbeat van Gert en het beklijvende en pompende mondharmonicaspel van Fabian deden de rest. Halfweg het nummer vroeg Mathias aan het publiek om allemaal door de knieën te gaan en op zijn teken terug de hoogte in te gaan. Het enthousiaste publiek bedankte Boogie Beasts met een daverend en langdurig applaus. Jan Jaspers had al aangegeven dat er nog een paar bis nummers zouden volgen en hij hield woord, te beginnen met het erg mooie 'Coming Home To You'. Het publiek begeleidde de band met ritmisch handgeklap. Het gehele concert had Boogie Beasts vol gas gegeven en nu leek het of het viertal met de rem op begon te spelen. De instrumenten werden met veel voorzichtigheid, maar met een enorm gevoel bespeeld en dat gaf een wonderbaarlijk resultaat aan de sound. Het erg sterk refrein en hunkerend verlangen dat we hoorden in de stem van Jan wekte beroering en emotie op. Daarna werd het gaspedaal weer verder ingedrukt voor het verschroeiende 'Would You Please Shut Up' met zijn vlijmscherpe snaren riffs. Voor ze aan hun versie van The Beatles cover 'Helter Skelter' begonnen maakte nog wat reclame voor de merchandise die ze meegebracht hadden naar Weert. Het werd een cover volledig in Boogie Beasts stijl en het deed deugd om dit Paul McCartney/ John Lennon nummer nog eens live te horen. Dankzij Jo Gofers die weer zorgde voor de prachtige weelderige lichtshow konden we weer mooie plaatjes schieten om bij het verslag te voegen. In dit verslag werden regelmatig de woorden opwindend en opdwepend gebruikt en die twee woorden vatten ook perfect het gehele concert samen.

 

 

 

 

Foto's en verslag : Walter Vanheuckelom