Verslag Blues Peer vrijdag 14/07/2017

Lang heb ik uitgekeken naar de affiche van het 32ste Rythm en Blues festival Peer, en zoals het in het verleden al vaker gebeurd is, was het dit jaar ook weer een verrassing van formaat, want deze affiche had ook dit jaar weer voor iedereen wat wils.Zo was er op vrijdag 14/07/2017 een tribute avond georganiseerd met één enkele uitzondering. Klokslag 19:00u werd de eerste band aangekondigd door niemand minder dan Rick De Leeuw, Deze tribute band Winterland ’76 speelde zowaar alles van The Band. Winterland ‘76 bestaat uit Gianni Marzo op gitaar en zang, Maarten Moesen drums en zang, Dimitri Vossen bass en zang, Hans De Prins, Brecht Plasschaert beiden op toetsen en in Peer werden ze nog versterkt door een Horn sectie. Er werd van start gegaan met het nummer “Don’t do it”, ook nummers zoals “The Weight” , “The Night The Drove Old Dixie Down” en “The last Waltz” passeerden de revue. Ook was er nog een gast optreden van Boogie Boy, deze speelde een leuke medley van onder meer Muddy Waters.

 

 

 

Na al dit fraais waren de drie kwartier snel om en dus ook tijd om naar de volgende band te gaan. Deze band Rumours, 40 Years, zegt al meteen genoeg. Dan weet je natuurlijk al meteen dat dit de tribute band is van Fleetwood Mack. Deze zeven koppige band heeft mij enorm verrast, ongeloofelijk hoe close deze zangeressen aanleunden tegen de originele sound, Moest je je ogen dicht doen en niet weten dat dit een tribute band was zou je denken dat de echte Fleetwood Mack op het podium stond. De meeste nummers die deze band speelde kwamen dus ook zoals verwacht uit de LP ‘Rumours’. Om er maar enkele te noemen “Don’t Stop”, “Dreams”, “Go Your Own Way”, en het zeer knappe en ingetogen nummer “Songbird” wat zeer mooi gebracht werd. Deze band heeft me zeer aangenaam verrast en mij blijkbaar niet alleen, je hoorde alleen maar positieve reacties.

 

 

 

De volgende band James & Black was een beetje de vreemde eend in de bijt deze avond, dit was de enige niet tribute band.Van deze band had ik nog nooit gehoord en na wat research op youtube kwam ik tot de conclusie dat deze band een fijne mengeling van funk, soul en jazz speelde met een klein vleugje blues. Deze band werd geleid door Bruce James die het vocale gedeelte en het orgel voor zijn rekening nam. Over zangeres Bella Black, kan ik héél kort zijn, deze dame heeft gewoonweg een prachtige stem. De volgende nummers zoals “Henry”, “How Long Is Now” en het nummer “The Day’s” vond ik persoonlijk de beste, maar smaken verschillen. Ook zeker te vernoemen was gitarist Max Bannassi die zowel zijn gitaar kon laten scheuren evenals een leuke slagpartij spelen. Nog een leuke verrassing was dat Steve Troch het podium mocht betreden om het nummer “Jonah” mee te spelen. Wat mij wel opviel is dat deze gig van een uurtje zo voorbij was en dus tijd werd voor de laatste band van deze avond The King (A) Live.

 

 

Dus als laatste band staat The King (A) Live op het podium om precies 23:15 betrad deze band het podium. Ik wist niet wat te verwachten van deze band maar ik moet zeggen dat de sfeer er vanaf het eerste liedje in zat. Hier hoeft geen uitleg want alle bekendste hits van Elvis werden gespeeld. Jan Bas (Elvis) had zelfs de bakkenbaarden van Elvis laten groeien of ze waren erop geplakt, maar heb zo een vermoeden dat het eerder het laatste zal zijn. Zowat alle bekende hits van Te King kwamen aan bod, zoals daar zijn “The Gettho”, “Can’t Stop Loving You”, “Heartbreak Hotel”, “Jailhouse Rock”, “Suspicious Minds” en nog veel meer. De volgorde kan ik me niet meer herinneren, want ze kwamen zo snel achtereen. Bij deze werd de eerste dag al zingend afgesloten. Op naar dag 2