BEN POOLE - SPIRIT OF 66 - VERVIERS 24 OKTOBER 2019 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

De negenentwintigjarige Brit Ben Poole is sinds de release van zijn recentste studio album 'Anytime You Need Me', dat in september 2018 verscheen, nog maar amper thuis geweest. De uitgebreide promotie tournee bracht Ben al in Tsjechië, Polen, Zwitserland, Oostenrijk, Italië, Hongarije, Spanje, Nederland en Duitsland. Ook de volgende maanden is Ben weer onderweg, want op donderdagavond 24 oktober gaf Ben Poole in de Spirit Of 66 van Verviers de aftrap van zijn nieuwe Europese tournee, waarna nog een uitgebreide UK tournee volgt. Deze keer is het niet meer om het album 'Anytime You Need Me' te promoten, want een paar dagen voor deze Europese tournee van start ging, verscheen het nieuwe dubbele live album 'Live '19' van het Ben Poole Trio. Het album werd deze zomer opgenomen door Andy Banfield tijdens drie concerten van Ben Poole, Wayne Proctor en Steve Amadeo. The Old Schoolhouse in Barnsley, The Half Moon Putney in Londen en Bootleggers in Kendall waren de drie locaties waar opgenomen werd. Ben Poole stond donderdag in Verviers op het podium met dezelfde formatie waarmee het album werd opgenomen.

 

 

 

 

 

 

Rond half negen opende het trio met 'Take It No More'. Voor hij aan die eerste song begon, heette Ben het publiek welkom, dat op een donderdagavond toch de moeite gedaan had om naar de Spirit Of 66 te komen. Hij beloofde om er een feestje van te maken. 'Take It No More' opende met een knappe grungy fuzzy gitaar riff van Ben. Drummer Wayne Proctor en bassist Steve Amadeo zorgden voor een stevige mid tempo groove. In het nummer zaten veel King King invloeden en het contrast tussen de zware instrumentale sound en de aanstekelige zachte zang van Ben gaf het nummer nog meer cachet. De sound van deze song werd nog meer gekleurd door het onweerstaanbare en gevarieerde gitaarwerk van Ben Poole op zijn witte Fender Telecaster. In de tragere melodieuze shuffle 'Win You Over' eisten Ben en zijn Telecaster opnieuw een hoofdrol op spetterend snarenwerk. Na zijn eerste solo vertraagde hij het ritme om zijn bandleden Wayne en Steve voor te stellen. Daarna bouwde Ben 'Win You Over' op een prachtige wijze terug op en het publiek hielp hem met ritmisch handgeklap. 'Start The Car' is een Jude Cole cover, die op het album 'Anytime You Need Me' te vinden is. Ben liet de blazers van de originele versie weg en maakte er een aanstekelige funky rocker van. 'Start The Car' had een aanstekelijke groove en een catchy melodieus refrein. Met strak slagwerk op zijn Craviotto drumkit zorgde Wayne Proctor samen met de uitstekende baslijn van Steve Amadeo op zijn vier snaren Lakland bas voor een heerlijke groove. Ben zelf imponeerde weer met een geweldige vingervlugge snarensolo. De live versies in Verviers waren iets langer dan de studio versies, zodat de drie muzikanten de kans kregen om hun instrumentale klasse te demonstreren. We waren nog maar drie nummers ver en de band was al meer dan twintig minuten aan het spelen. Er werd wat gas terug genomen voor De zwoele soulvolle blues ballade 'Don't Cry For Me', die geschreven werd door Steve Wright. Dit soort nummers zijn op het lijf van Ben geschreven. Zijn ietwat hese stem is gemaakt om dit soort songs te zingen. Hij zong het nummer met veel emotie in zijn stem en zijn prachtig gevoelvol vingerwerk op de snaren van zijn Gibson zorgde voor het perfecte verlengstuk van zijn stem.

 

 

 

For more pictures of Ben Poole at Spirit Of 66 at Verviers, click on the link of my photoalbum: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72157711490746002

 

 

 

De Gibson was ook van dienst in 'The Question Why' uit het schitterende album 'Time Has Come' uit 2016. Het melodieuze 'The Question Why' had een vintage sound uit de jaren zeventig en bevatte een mooie mix van soul met de Latijnse sound van Carlos Santana. Halfweg het nummer vertraagde het nummer en werd ook het geluid stiller, maar even later trok Ben het nummer opnieuw op gang. Eenmaal het nummer weer helemaal vertrokken was haalde Ben geweldig uit op zijn sixstring en dat leverde een heel gevoelvolle en vingervlugge snarensolo op. Ben Poole greep terug naar zijn witte Fender Telecaster voor het stevige en melodieuze 'Further On Down The Line'. Ben, Steve en Wayne mengden met dit nummer het jaren zeventig gevoel met de vroege Lenny Kravitz sound. Steve Amadeo zorgde met een schitterende baslijn voor de onbetwiste basis. Frontman Ben Poole zette ook in deze song de kers op de taart met zijn vocale prestatie, maar nog meer met zijn stevige fuzzy gitaarpartijen die vol vibrato zaten. Met een lang uitgesponnen snarenintro op zijn Gibson begon Ben  aan de Freddie King cover 'Have You Ever loved A Woman’. Het was een betoverend begin met alleen Ben’s stem (zonder micro) en zijn gitaar. Na deze prachtige intro viel de band in. Ben gaf een fenomenale minutenlange snarensolo die niemand in de Spirit Of 66 onberoerd liet. De tijd vloog voorbij met dit geweldige nummer en voor we het beseften waren we bijna een kwartier verder. Toen de laatste noot van 'Have You Ever Loved A Woman' uitgestorven was barstte er een daverend en langdurig applaus uit. 'Lying To Me' was een knappe, erg stevige rocker met een strakke ritme sectie. Toch trok de frontman nogmaals alle aandacht naar zich toe met een verschroeiende, imposante solo waarbij hij gretig gebruik maakte van zijn Wah Wah pedaal. De uitstekende vloeiende baslijn van Steve Amadeo zorgde voor de heerlijke groove en het geluid van het slagwerk was zoals steeds bij Wayne Proctor strak en van uitstekende kwaliteit. Wayne zorgde solo op zijn drums ook voor de naadloze verbinding van 'Lying To Me' naar 'Stay At Mine'. In dit funky uptempo nummer haalde Ben nogmaals uit met splijtend en vingervlug snarenwerk.

 

 

 

 

 

 

Daarna was het tijd voor 'Anytime You Need Me', de titeltrack van het recentste studio album. Deze aanstekelige funky getinte bluesrocker had een positieve boodschap, namelijk dat je er moet zijn voor de mensen waar je om geeft. Zoals we van Ben gewend zijn wist hij ook dit nummer weer met heel veel gevoel te zingen. De drums van Wayne Proctor zorgden voor de knappe groove. Steve Amadeo etaleerde minutenlang zijn klasse met een mooi opgebouwde en gevarieerde bas solo op zijn Lakland bas. De twee zinderende snaren solo's van Ben getuigden weer van grote klasse. De eerste was een knappe edgy solo en de tweede een vlijmscherpe solo die je tot op het bot raakte. Het catchy en sterke refrein van 'Anytime You Need Me' gaf het nummer nog een extra troef, maar het was jammer genoeg ook het laatste nummer van dit schitterende concert. Het publiek in de Spirit Of 66 wilde duidelijk nog meer horen van dit Brits trio en dat lieten ze ook horen met een langdurig en stevig applaus. Gary Moore was en is nog steeds één van de grote idolen van Ben en hij had het geluk om samen met Gary te mogen spelen. Hij schreef voor de Ierse gitaar legende 'Time Might Never Comes'. Deze mooi opgebouwde ballade met een indrukwekkende gitaar partij deed denken aan de glorie dagen van deze veel te vroeg gestorven Ierse gitaarvirtuoos. De zang was gevuld met angst voor eenzaamheid. Niets gebeurde overhaast in de zorgvuldig opgebouwde gitaar solo en niets liet vermoeden dat Poole plots explosief zou uit halen op zijn Gibson. Wie bij deze adembenemende snarensolo geen kippenvel kreeg, moet volgens mij een ijskonijn zijn. De intensiteit en het gevoel dat Ben in deze gitaar solo wist te leggen kan ik niet in woorden beschrijven, want dan doe ik Ben te kort, omdat woorden altijd te klein zullen zijn. Het overdonderde applaus na die solo bevestigde dat ik niet de enige was die dat gevoel had. Dit overweldigende nummer duurde bijna een kwartier, maar hoefde voor mij nog niet te stoppen. Het was meteen ook het einde van een prachtig concert. Wie Ben nog live aan het werk wil zien kan dat morgen 27 oktober op de Bluesroute in Helmond, op 21 en 22 november in de Amer in Amen en op 23 november in de Q Factory in Amsterdam.

 

 

 

 

Verslag en foto's : Walter Vanheuckelom