Ben Poole.   Paradox - Tilburg – 25 oktober 2018 – Berry Rombouts

Na  2,5 week toeren en spelen in Spanje, om zijn nieuwe en 4^e  album; Anytime You Need Me’ te promoten geeft Ben Poole vanavond zijn 3^e concert in Nederland in deze reeks. Vanavond speelt Ben  in de Paradox in Tilburg. Ben had eerder dit jaar al een optreden in de Paradox af moeten zeggen in verband met ziekte.

Ben speelt vanavond met andere muzikanten dan degene die op het voornoemde album speelden. De bezetting van Ben’s nieuweband is als volgt; Ben Poole-Guitar,vocals. Chris Hardwick-Drums. Jim Hartley-Bas en Joe Mac-keys. Voor mij onbekende, nog vrij jonge musici.

De band opent de avond met een bekende song; Let’s go upstairs’ van zijn eerste album. Een  pakkend nummer met mooie gitaar refreinen en solo van Ben. En met uitstekend  begeleidend organ spel van  Joe Mac.

Vanavond wordt er meer ouder werk gespeeld, zoals; Question Why, (2016) met een beetje latin sound erin verweven, een lange uitvoering waarin Ben met subtiel en venijnig gitaarspel en Joe met vlammend organ spel de hoofdrol vertolken. Ook; Hanging in There (2012) en de Freddy King klassieker, Have you ever loved a Woman’ komen voorbij met wederom de hoofdrollen voor Ben en Joe. Ben draagt ook een song op aan Gary Moore; Time might never Come’ wat door de hele band subtiel en ingetogen wordt gespeeld.

Van het nieuwe album wordt; Don’t cry for Me’ in een lange versie gespeeld. Joe opent met sprankelend piano spel en Ben met gevoelig snarenwerk. Verderop in de song gaat het naar een climax en eindigt het heel gevoelig, dus zoals de heren begonnen. Een highlight, deze song.

Vervolgens spelen de heren; Take no more’ een stevige rocksong met een vette gitaar distortion solo van Ben. Met de catchy song; Start the Car’ komt er interactie met het publiek, Ben nodigt het publiek uit om met het refrein mee te klappen. Met een stevige drumintro van Chris wordt de song; Further on down the Line ingezet. Een echte bluesrock song waarin Ben naar hartenlust kan soleren, dankzij groovy basspel van Jim en het begeleidende heavy organ spel van Joe.

De titel van de toegift heb ik gemist. Maar de lange song begint met een geweldige drumsolo van Chris, (Leek op de begintune van tv serie Hawai Five O) en weer geweldig snarenwerk van Ben op zijn Fender. Joe doet niet onder voor Ben en trakteert ons op swingend toetsenwerk, terwijl Jim relaxt groovy klanken uit zijn bas Fender staat te toveren.

Vanavond blijkt dat Ben zich voor deze tour heeft omringt met hele goede muzikanten. De band is ook al erg goed op elkaar ingespeeld.

Met zijn 4^e album levert Ben echte blues rock kwaliteit, die vanavond ook met deze band is geleverd!

Verslag en foto’s : Berry Rombouts