Als we onze mening over het concert van Beck in de AB met één van zijn songtitels mogen samenvatten, verwijzen we graag naar 'Wow', tegelijk het vierde nummer binnen een heerlijke setlist die geen seconde verveelde. Geheel trouw aan 'Colors', het nieuwe album dat hij promootte, bracht Beck Hanson letterlijk en figuurlijk een kleurrijke, zinnenprikkelende show waarin elk nummer als een troefkaart werd uitgespeeld. Opener 'Devil's Haircut' trof meteen, luid en krachtig, raak. Daarna werd het alleen maar kleurrijker. "Denk aan Michael Jackson in zijn psychedelische periode," liet de zanger ons weten terwijl zijn muzikale pletwals verder daverde. Ongeveer in het midden van de setlist onderbrak Beck even de feestelijke stemming door enkele solo akoestische pareltjes 'Lost Cause' en 'Debra' de zaal in te sturen. Bij dat laatste nummer kregen we sterk het gevoel of Prince over onze schouder meekeek en knikte dat het goed was. En ja hoor, meteen volgde daar nog een flink meegezongen cover van 'Raspbery Beret' bovenop. Daarna volgden twee songs uit Beck's vorige prachtalbum 'Morning Phase'(2014). 'Heart Is A Drum' en 'Blue Moon' wentelden zich sfeervol in heerlijke melodieuze samenzang met daarbovenop wat psychedelische galm. Tenslotte trokken Beck en zijn zevenkoppige band het tempo opnieuw flink te hoogte in met o.m. het titelnummer 'Colors' en de megahit 'Loser' dat de AB omtoverde in een spring- en danspaleis. Tijdens de onvermijdelijke bisronde ontplofte de zaal nog een keer tijdens 'Where It's At', dat aangevuld werd voor een uitgebreide muzikantenvoorstelling, een mooi excuus om enkele flarden van bekende covers ten gehore te brengen. Zo passeerden o.m. Chic, The Stones, Gary Numan en Talking Heads de revue waardoor het party-gevoel in de muziektempel alleen maar aanzwengelde. Afscheid nemen deed Beck met het bluesy 'One Foot In The Grave' maar dan wel springlevendige wijze. We wensen hem nog vele jaren!