Beaux Gris Gris & the Apocalypse. -- Sue Foley.  De Gouden Leeuw, Dongen. 12 mei 2019 – Berry Rombouts

De Blues Promotion Dongen heeft voor vanmiddag 2 bands in huis, die onlangs op het Moulin Blues festival, allebei een succesvol optreden gaven. In een goed bevolkt cafe De Gouden Leeuw mocht de Amerikaans/Engelse band Beaux Gris Gris, om 16.30 aftrappen.

Deze band bestaat uit 2 voormalige leden van de Engelse Hoax, drummer Mark Barrett en gitarist Robin Davey.  Greta Valenti, (de vrouw van Davey) vocals. Ali Coyle, bas en backing vocals. Emma Jonson, keys en backing vocals. De band heeft in 2018 hun debuut cd uitgebracht, ‘Love and Murder’.

In de swingende openings song ‘What’s my Name’ geeft Greta meteen haar visitekaartje af. Ze heeft podium presence en ze is gezegend met een krachtige stem. Emma valt ook op met n mooie piano solo. De band gaat verder met een paar up tempo songs, waarin Robin op de voorgrond treedt met gemeen gitaarspel op zijn aparte Music Man guitar. Mark en Ali houden de band in het goede spoor met strak drum en bas spel.

Greta heeft al van alles meegemaakt in haar jonge leven, en ze is er niet aan onder doorgegaan. In de song ‘Don’t let the Bastards get you Down’ zingt ze met veel emotie over die struggle. Tijdens deze song gaat Robin op een tafel midden in de zaal staan om een lange , felle en soms subtiele gitaarsolo te spelen.  Met ‘Baby Baby’ komt de eerste ballad voorbij met gevoelige zang van Greta en ingetogen pianospel van Emma. Met deze 2 songs hebben we 2 mooie uitersten gehoord van Greta en de band.

Na deze ballad een rockend ‘Heartbreaker’ waarin Robin nog eens ferm uithaalt op zijn gitaar. Het publiek heeft geen tijd om op adem te komen. De band gaat verder met een lange dampende versie van ‘Louisiana Good Ride’, waarin hoofdrollen voor Emma met stomend organ spel, voor Ali met groovende baslijnen, en Robin met een wah wah solo.

In de laatste song ‘Make it with you’ showen Greta en Robin hun liefde voor elkaar met emotionele zang en hartverscheurend gitaarspel. Mooie afsluiter van een rockende Beaux Gris Gris. Het publiek weet dit optreden enorm te waarderen met veel applaus. Als erg aanwezige frontvrouw had ik wel iets meer interactie van haar met het publiek verwacht. Maar het was zonder meer een goed optreden.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Na een half uur pauze maakt de Canadese Sue Foley met band haar opwachting. Sue heeft al 7 albums op haar naam staan. Na jaren stilte op album gebied, brengt ze in maart 2018 haar 8 ste album uit, getiteld, The Ice Queen.  Op dit album spelen oa grootheden mee als, Billy Gibbons, Jimmy Vaughan en Charlie Sexton. Dit album is overal erg goed ontvangen, en sinds 2018 is The Ice Queen herself on tour in Europa en America. Vandaag is het de laatste gig in Europa.

Vanavond gaat Sue met bassist Leonardo Valvassori en drummer Tom Bona het Dongense publiek proberen te veroveren.  De set wordt geopend met ‘Fool’s Gold’ een lekkere mid tempo song, met mooie 2^e stem van Tom. In ‘Gaslight’ zingt Sue met sensuele stem over een man die haar crazy maakt. Ze zet dit gevoel om in een felle gevarieerde gitaarsolo. Sue bedankt het publiek alvast omdat het de moeite heeft genomen, om te komen. Nadat ze een bevestigend antwoord heeft gekregen op haar vraag of er bluesfans aanwezig zijn, zet met een riffje ‘The Ice Queen in gang. Fijne bluesy zang en schitterend gitaarspel in een lange uitvoering verwennen de oortjes. We blijven in koninklijke sferen met de song ‘Queen Bee’, een swampy blues song. Sue’s zang is geweldig en klinkt lekker Amerikaans.(Texas).

Het is nu tijd voor kleine pubquiz. Sue speelt 3 tunes van haar 2 favoriete gitaar spelers (Freddy King & Magic Sam.) in een medley.  Wie de songs raadt krijgt na afloop een shirt en een kus van Sue. Dat is de moeite waard, maar ik weet niet of het geraden is. Het is in ieder geval een medley met subtiel en mean gitaar spel. En nog vermelden, haar ritme sectie. Lekker stuwende bas van Leonardo en relaxt maar strak drumspel van Tom.

Sue verruilt haar Fender Telecaster voor een akoestische gitaar. Ze introduceert Spaanse flamenco verweven in een blues jasje, of omgekeerd. Deze verrassende song ‘The Dance’ staat ook op haar laatste album. Wat is dit goed, wat een virtuositeit, en temperamentvol gespeeld. ‘Cannonball Blues’ wordt ook gedragen gespeeld.  Inmiddels zijn Tom en Leo weer op het podium verschenen en de catchy up tempo country song  ‘Two Trains’ wordt gespeeld, en eindigt in een climax. Dit gaat erin als koek bij het publiek. Het akoestische deel wordt afgesloten met een lang instrumentaaltje. Mooi drumwerk van Tom met de paukensticks, en met een bassolo van Leo op het einde. En Sue speelt deze song  virtuoos uit met subtiel snarenspel op haar Fender. Hoogtepunt deze akoestische set.

Er staat ook een erg vrolijke song op de setlist , nl ‘The lucky Ones, met een heel bekend ritme erin uit de jaren 60. Sue vertelt dat ze morgen The Continent gaat verlaten. Dus heeft ze met de song ‘Run’ een rockend en passend afscheid voor het publiek. Het publiek is razend enthousiast, en schreeuwt om een toegift.  Die komt er, en de toegift is vooral voor de ladies in the house omdat het Moederdag is. In een enigszins vrolijke song met een trieste titel, ‘Send me to the electric Chair’  neemt Sue met haar mannen afscheid van het publiek.

Dit was een topoptreden van een ras artieste met een top ritme sectie. Het was onderhoudend van de 1^e tot de laatste seconde.  Sue is geen Ice Queen, maar een Guitar Queen!!!!

Verslag en foto’s : Berry Rombouts