24/02/2019

De Bosuil Weert

                                                     Band Of Friends,

Band of Friends is een band die inmiddels niet meer weg te denken is uit de bluesrock scene. De band bestaat uit voormalige bandleden van Rory Gallagher: Gerry McAvoy (basgitaar) , de Nederlandse gitarist Marcel Scherpenzeel en drummer John Martin. In 1995 overleed de Ierse bluesrockgitarist Rory Gallagher, op 47 jarige leeftijd. Rory was een legendarische muzikant.

Als Winnaars van European Blues Awards “Band of The Year” in 2013, Beste muzikant Ted McKenna 2016, Beste gitarist Marcel Scherpenzeel 2017. En dan om het met de woorden van Gerry McAvoy te zeggen :  Marcel Scherpenzeel “ is the closest guitarist to Rory you will ever hear”. Band of Friends is  een must voor fans van Rory Gallagher en een enorme aanrader voor liefhebbers van blues en bluesrock.

Maar onlangs kwam het slechte en onverwachte nieuws van het overlijden van Ted McKenna, de drummer van Band of Friends, , weer een legende minder. Ik las echter wel op de website van de Bosuil dat het concert van Band of Friends gelukkig wel kon doorgaan met een vervangende drummer namelijk  John Martin.

Ik hoop echter wel dat deze vervangende drummer wel degelijk zijn best gaat doen om deze legende te evenaren.

Dus met alle vertrouwen en in een lekker lente weertje rij ik richting Weert. Om een gezellige en aangename bluesrock namiddag te beleven zoals ik gewoon ben van deze band.

Omdat er geen voorprogramma was voorzien, kwamen omstreeks 16:45 uur de heren van Band of Friends op het podium . Al was het maar voor even, er was al meteen een technische storing op één van Marcel zijn versterkers, dit was wel in een mum van tijd hersteld !! Dus 2 keer goede keer !!! En of de 2^de keer goed gestart was.

Meteen werd er al goed op het gaspedaal gegaan met het nummer The Man I Am gevolgd door Last of the Independents, daarna volgende nog een hele resem van bekende nummers, Bij het volgende nummer scandeerde Gerry of het publiek blues wilde horen en volgende het nummer Off The Handle dit is een lekker slow blues nummer, daarna volgden nog wat up tempo nummers, dan gaat Gerry het Marcel wat makkelijker maken door hem wat rust te geven en zelf een nummer te zingen dat hij ooit heeft geschreven, dit is een langzamer nummer en heet Homeland, om dan maar meteen met de volgende nummers weer vol gas te geven Overnight Bag en Big Guns, na deze 2 nummers nam een emotioneerde Gerry even de tijd om de pas overleden Ted McKenna te eren, en dit deden ze met het toepasselijke A Million Miles Away, toen ze dit nummer speelden werd er een mooie foto van Ted geprojecteerd op het scherm achter de drummer !! Kreeg toch wel wat koude rillingen bij dit nummer, normaal spelen ze dit voor Rory !!! Wat mij ook opviel was dat het vrij stil was in de zaal, alleen op het laatst zong iedereen wel goed mee … Na dit nummer werd er weer goed op het gaspedaal gegaan met de volgende nummers zoals Tattoo’d Lady, Bad Penny, Shadow Play, je weet als men aan deze nummers begint het einde van de show nadert, dus na een 2 tal uur nam deze band afscheid met het laatste nummer Succubus, dat was natuurlijk buiten het groot aantal toeschouwers gerekend die duidelijk nog wat bisnummers wilde horen, en na een aantal minuten betraden deze heren nog eenmaal het podium om of te sluiten met het welgekende nummer Bullfrog Blues …  En om nog eens terug te komen op wat ik eerder zei, deze vervangende drummer John Martin mag wat mij betreft best in deze band blijven spelen, die heeft mij zeer aangenaam verrast !!!

Setlist; The Man I Am, Last of the Independents, Shinkicker, Follow Me,  Do You Read Me,  Moonchild, Double Vision, Off the Handle, Bought and Sold, Public Enemy No 1, Homeland, Overnight Bag, Big Guns, A Million Miles Away,  Tattoo'd Lady,  Bad Penny,  Shadow Play, Succubus, Bullfrog Blues

Foto's en Verslag : Alain Broeckx