Sterren komen, sterren gaan… Zo ook gisteren in het CC Hasselt waar Art Garfunkel na zeven jaar afwezigheid nog eens in België optrad.

Tijdens deze periode is de man niet alleen zijn weelderige haardos, maar helaas ook het beste van zijn stem kwijtgeraakt. Ergens onderweg, no doubt.

 Slechts een paar keer - Kathy’s Song en Real Emotional Girl- lichtte de diamant nog eens op maar klassiekers als The Boxer, Homeward Bound en Sound of Silence bleven halverwege sputteren als de eerste de beste slecht geoliede deux chevaux.

Artie’s poëzie waarin hij reflecteert of roem, vriendschap en liefde kon de avond nauwelijks redden.

How can the light that burned so brightly suddenly burn so pale? Iets om over te reflecteren terwijl we door de kille maartse nachtlucht huiswaarts kliefden.