ANA POPOVIC - SPIRIT OF 66 VERVIERS - 21 NOVEMBER 2018 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

Naar jaarlijkse gewoonte had Francis Geron ook dit jaar Ana Popovic weten te strikken voor een optreden in zijn gezellige club Spirit Of 66 en ook dit jaar waren er heel veel muziekliefhebbers naar Verviers afgezakt om de Servische aan het werk te zien en te horen. Rond half negen kwamen de vijf bandleden van Ana het podium op en kregen we meteen al de eerste verrassing. Geen Stephane Avellaneda op drums en Ronald Joncker op bas, wel de Amerikaanse ritmesectie van Ana met Buthel Bass op de basgitaar en Cedric Goodman op drums. Wat de reden voor deze verandering was weet ik niet, misschien paste deze ritmesectie wel meer in het plaatje van het nieuwe album 'Like It On Top', dat in september van dit jaar verscheen en waarvan er ongetwijfeld een paar nummers op de setlist van dit concert stonden. In afwachting dat mevrouw Popovic haar opwachting maakte, begonnen de vijf muzikanten aan een gedreven funky jam, met de blazers Davide Ghidoni op trompet en Claudio Giovagnoli op saxofoon in een glansrol. Wat we toen nog niet wisten, was dat deze twee heren een  grote rol zouden spelen in het verdere concert, want de blazers namen tegenover haar vroegere concerten een meer vooraanstaande plaats in. Dat zag je ook op het podium. Vroeger stonden Davide en Claudio achteraan, nu stonden ze helemaal vooraan op het podium. Onder luid applaus kwam na deze uitstekende opener, Ana Popovic haar band vervoegen en het instrumentale funky 'Ana's Shuffle' lag knap in het verlengde van de openings jam, namelijk een stomende ritme sectie, uitstekende en uitdrukkelijk aanwezige blazers en een erg gedreven Michele Papadia met wervelend toetsenwerk. Het enige verschil was dat Ana met haar Fender Stratocaster meteen het heft in handen nam op het moment dat ze begon aan haar eerste verschroeiende en vlijmscherpe snaren solo. Het publiek kreeg nauwelijks tijd om te applaudisseren want 'Ana's Shuffle' vloeide bijna naadloos over in de funky bluesrocker 'Can You Stand The Heat'. Buthel Bass plukte met grote klasse aan de dikke snaren van zijn basgitaar en Cedric Goodman imponeerde met strak en energiek knap slagwerk, waarin het werk op de cymbalen een grote rol speelde. Claudio Giovagnoli op saxofoon en Davide Ghidoni op trompet versterkten het funky gevoel nog meer. Buthel Bass kwam even vooraan op het podium en wist meteen het publiek voor hem te winnen met een uitstekende funky bas solo.

 

 

 

 

 

 

 

Ook nu werd geen pauze genomen, want de laatste noot van 'Can You Stand The Heat' was nog niet uitgestorven of de eerste klanken van het soulvolle blues nummer 'Object Of Obsession' rolden de zaal in. De blonde frontvrouw imponeerde met vaardig vingerwerk op de snaren van haar Fender Stratocaster. Waar Davide en Claudio de lucht haalden weet ik niet, maar met hun schitterende blaaswerk bleven ze constant mee de sound bepalen met de trompet en saxofoon. Met het erg dansbare en funky 'Love You Tonight' bleef er heel veel tempo in het funky concert van Ana en haar band, met een sublieme Michele Papadia die met wervelend toetsenwerk een geweldige inbreng in het nummer had. Ondertussen bleven Davide en Claudio de longen uit hun lijf blazen en dat bekroonden beide heren met een machtige solo op hun blaasinstrument. Met haar gitaar nam Ana het op een imponerende wijze over van de blazers en de Servische bewees nogmaals dat zij één van de beste vrouwelijke gitaristen is van haar generatie. Voor Ana aan het rustigere 'Train' uit haar album 'Trilogy' begon stelde ze eerst haar band voor. Op het album verleende Joe Bonamassa zijn medewerking op gitaar aan deze soulvolle ballade, maar Ana liet zien dat ze het ook zonder hulp kan. Ze haalde geweldig uit met een erg knappe gevoelvolle snarensolo, waarin ze liet zien dat ze over goede en vlugge vingers beschikt. Met fijn en melodieus piano en orgelwerk begeleidde Michele Papadia zijn frontvrouw doorheen deze knappe song. Met 'Long Way Down', dat door Buthel Bass met een knappe bas intro op gang werd getrokken, bleef ze bij het album 'Trilogy'. In dit stevige bluesrock nummer zorgde de knappe baslijn van Buthel voor de funky groove. Michele Papadia was uitstekend aanwezig op de toetsen en de frontvrouw pakte nogmaals uit met gierend gitaarwerk. Het was een lust voor het oor, maar ook voor het oog. Een erg aantrekkelijke Ana Popovic die zo gemakkelijk en elegant de snaren van haar gitaar met klasse en veel gevoel beroert en er de mooiste en meest intense geluiden weet uit te halen, dat zie en hoor je niet elke dag. De uitstekende blazerssectie met Claudio en Davide versterkten het funky gevoel nog meer.

 

 

 

 

 

 

 

In de jazzy getinte Tom Waits cover 'New Coat Of Paint' speelden Davide Ghidoni op trompet en Claudio Giovagnoli op saxofoon zich in de kijker met fenomenaal solo werk. Popovic plaatste met zinderend en gierend gitaarwerk op haar Strat, zelf de kers op de taart. Daarna werd het gaspedaal volledig ingeduwd en alle registers open getrokken voor de stomende Albert King cover 'Can't You See What You're Doing To Me'. Ana was weergaloos op gitaar, maar zij was niet de enige. Heel de band stond op erg hoog niveau te spelen en dat leverde een geweldig knap concert op. Showman Cedric Goodman die al heel het concert op een heel hoog niveau zat te drummen, kreeg zijn moment in de schijnwerper op het einde van dit zinderende nummer met een uitstekende drum solo. Het bleef funky en opwindend tijdens de Mandrill cover 'Fencewalk', waarin de Servische met Wah Wah gedreven gitaar riffs wist te imponeren. De funky baslijn van Buthel Bass was natuurlijk weer de perfecte basis, waarop de andere muzikanten hun instrumentale klasse konden etaleren. Toch was het Ana die met een geweldige vlijmscherpe solo, alle aandacht naar haar toe trok. Het publiek snakte naar adem na al dit muzikaal geweld en dat voelden Ana en haar jongens goed aan want met het soulvolle 'Mo Better Love' bracht de Servische toch wat rust in het concert. De mooie harmonieuze backing vocals en de schitterende trompetsolo gaven het nummer een extra touch, toch was het de frontvrouw die de show stal met een uitstekende solo op har sixstring. Daarna verdwenen een deel van de muzikanten van het podium, alleen Ana en Michele bleven over voor een geweldige en beklijvende jazzy versie van 'Johnny Ray'. Michele Papadia zorgde met uitstekend zacht toetsenwerk voor de juiste begeleiding en Popovic etaleerde nogmaals haar klasse als gitariste met gevoelvol en subliem snarenwerk op haar roze Strat. Het leverde haar een daverend applaus van het enthousiaste publiek op. Tot hier toe hadden we nog geen nummer uit het nieuwe album 'Like It On Top' gekregen, maar daar kwam verandering in met het energieke en funky 'Funkin' Attitude', waarin weer heel wat zinderend en verschroeiend snarenwerk te horen was. De wervelende orgelsolo van Michele Papadia was om duimen en vingers af te likken.

 

 

 

For more pictures of Ana Popovic at Spirit Of 66 at Verviers, click on my Flickralbum : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157698011039900

 

 

 

Het concert ging verder met het verschroeiende 'How'd You Learn To Shake Like That', een ouder nummer uit het 'Still Making History' album van 2007. Overal in de Spirit zag je bewegende lichamen bij deze aanstekelige song. Ana liet de bottleneck gezwind over de snaren van de hals van haar Strat gaan en het publiek genoot met volle teugen. Ana en haar band besloten het enthousiaste publiek nog een nummer te geven en dat werd een bijna vijfentwintig minuten durende medley, die begon met het heel funky 'Show Me How Strong You Are' met een grootse Buthel Bass op zijn vijf snaren bas, die zich helemaal liet gaan in een grandioze langdurige funky solo. Na Buthel was het de beurt aan de heel energieke Cedric Goodman die tijdens zijn solo waanzinnig tekeer op zijn trommels en cymbalen en het publiek genoot met volle teugen van dit gevarieerd en technisch hoogstaand slagwerk. Het geluid van de laatste slag was nog niet uitgedoofd of Ana begon met een spetterende gitaar riff aan een verschroeiende versie van Freddie King zijn 'Going Down'. Veel werk op het Wah Wah pedaal zorgde voor rauw gitaarwerk en de stomende ritme sectie gaf vol gas. Er werd nog een enorm sterk 'Crosstown Traffic' van Jimi Hendrix aan vastgeknoopt. Tegen het einde van het nummer verliet Ana Popovic onder een luid applaus het podium terwijl haar vijf bandleden nog verder speelden, maar spijtig genoeg naderde het einde van dit schitterende concert. Een uitgelaten Spirit Of 66 wilde nog meer en bleef maar roepen en in de handen klappen en het werd ook beloond want Ana, Michele, Claudio, Davide, Buthel en Cedric verschenen terug op het podium. Michele Papadia beheerste de sound van 'Women To Love' en zijn meesterlijke solo oogstte heel wat applaus. De blazers waren weer erg sterk aanwezig en Ana bleef haar gitaar met veel klasse en gedrevenheid bespelen. Afsluiten deed de band met een lange zinderende versie van 'Tribe' waarin verschillende andere nummers zoals, 'We Can Change The World' in verwerkt werden. Al de muzikanten op het podium kregen nogmaals hun moment in de schijnwerpers en dat leverde weer prachtig solo werk op. Ook nu weer verdween de Servische onder luid applaus in de coulissen terwijl haar funky band nog even bleef doorspelen. Fantastisch concert van Ana Popovic in Spirit Of 66 in Verviers. Het geluid en het licht waren ook weer perfect zodat al de muziekliefhebbers weer kunnen genieten hebben.

 

 

 

 

Filmpjes, verslag en foto's : Walter Vanheuckelom