ANA POPOVIC - DE GROENE ENGEL, OSS 1 JUNI 2016

2016 beloofd weer een heel druk jaar te worden voor de Servische top gitariste Ana Popovic. Ze heeft net een nieuw driedelig album 'Trilogy' uit en deze mooie cd gaat ze uitgebreid promoten en ze is ook weer, als enige vrouwelijke gitariste, van de partij in de grote Experience Hendrix tour, een tribute aan legende Jimi Hendrix. Ana was voor drie dagen in Nederland waar ze vrijdag op het eerste Internationale Blues Festival in Grolloo zal optreden, maar haar eerste concert was in de mooie zaal, Groene Engel in Oss. Het was een hele trip, maar we konden het niet laten om te horen hoe het nieuwe album live zou klinken. Popovic had buiten haar trouwe muzikanten, met Ronald Joncker op bas, Stephane Avellaneda op drums en Michele Papadia op keyboards nog twee andere muzikanten bij. Het nieuwe album 'Trilogy' bevat ook heel wat funk en soul en dan kan je niet zonder blazers. Claudio Giovagnou op saxofoon en Davide Ghidoni op trompet zouden de extra ondersteuning geven. Maar eerst was er de Nederlandse band Dr.Bloezz die het publiek mocht opwarmen met een paar eigen nummers, maar ook met covers van een paar erg goede oude blues nummers. De shuffle ‘Good Time Charlie’ kon erg bekoren, net als ‘Alabama Train’ van Louisiana Red. In deze Mississippi swamp blues liet zanger Ruurd van der Vegt horen dat hij meer dan behoorlijk de bluesharp kon bespelen. In ‘Stormy Monday’ nam bassist Chris Korsten de vocals over van zijn frontman. Bas van der Booren toverde gedurende het ganse optreden, verschillende malen een pittige solo uit zijn gitaar. De jongens mogen terugblikken op een goed optreden.

De Groene Engel was goed gevuld, wanneer Ronald, Stéphane, Michele, Claudio en Davide het podium betraden en begonnen aan een instrumentale intro. Even later kondigde Ronald Jonker met heel veel power en enthousiasme zijn frontvrouw aan, die heel enthousiast onthaald werd door haar fans. Gracieus en elegant als altijd wandelde de Servische onder luid applaus het podium op, nam haar Fender Stratocaster en begon samen met haar jongens aan een heel sterke versie van ‘Ana’s Shuffle’, waarin eerst Michele op de toetsen en daarna Ana op de Strat imponeerden. Dit instrumentale meesterwerkje ging naadloos over in 'Can You Stand The Heat'. Deze vraag was wel op zijn plaats, want door de sexy verschijning van Ana, de powervolle muziek en de sterke lichtshow was de temperatuur in de Groene Engel toch al een paar graden gestegen. Ronald Joncker plukte weer met grote klasse aan de vijf dikke snaren van zijn Fender basgitaar en Stephane Avellaneda was weer buitengewoon sterk met strak en technisch knap slagwerk, waarin het werk op de cimbalen een grote rol speelde. De blazers met Claudio Giovagnou op saxofoon en Davide Ghidoni op trompet konden dadelijk hun meerwaarde etaleren. Ook in het soulvolle 'Object Of Obsession' waren de blazers uitdrukkelijk aanwezig, maar het was toch de blonde frontvrouw die alle aandacht naar zich toe zoog met een erg knappe solo op haar Strat. Ana heeft een hele tijd in Nederland gewoond en ze is het Nederlands nog steeds goed machtig, want ze sprak het publiek meerdere malen in hun eigen taal toe. Op de vraag of het publiek in Oss klaar was voor een blues cover van Albert King werd luidkeels ja gebruld. De zes muzikanten gaven het beste van zichzelf en dat resulteerde in een stomende en wervelende versie van dit blues nummer. Ana ging weer geweldig tekeer op haar Fender en Stephane Avellaneda breide een knap einde aan het nummer met een korte maar heel felle drum partij. Voor mij is Stephane één van de beste drummers in het circuit. Natuurlijk wilde Ana haar nieuwe album promoten gedurende deze tournee. 'Trilogy' is een driedelig album en de zangeres legde in het kort uit wat de bedoeling was van dit driedelig album. Volume één noemde 'Morning' en is gevuld met powervolle blues en funk muziek, die je s'morgens een energie injectie moet geven om te gaan werken. Volume twee kreeg de naam 'Midday' en is een blues en rock cd, die je opnieuw energie moet geven, zodat je na de middag pauze weer met veel goesting aan het werk kan en volume drie, is een jazz getinte cd met de naam 'Midnight'. Veel uitleg moest Ana daar niet bij geven, want het publiek in Oss liet uitschijnen dat het zeer goed wist waarom die cd de naam 'Midnight' gekregen had.

If tomorrow was today :

'If Tomorrow Was Today' was het eerste nummer van een reeks die we voorgeschoteld kregen uit het uitstekende album 'Trilogy'. Inderdaad, er kwam veel energie vrij in deze song en de blazers met Davide Ghidoni op trompet en Claudio Giovagnou op saxofoon mochten weer volop aan de bak, net als Michele Papadia op de toetsen. Popovic haalde verschroeiend uit met de bottleneck rond haar vinger en de ritme sectie met Ronald en Stephane etaleerde wederom hun klasse. Ana liet haar gitaar erg lekker jammeren in 'Woman To Love', een nummer dat ging over een bijna perfecte vrouw, werd gedragen door de keyboards van Michele. Popovic had al laten weten dat ze voor 'Trilogy' nog nooit een jazzy album gemaakt had en ze wilde ook die kant van haar laten horen in Oss. De blazers waren de voornaamste instrumenten in de Tom Waits cover 'New Coat Of Paint' en Ana vroeg dan ook een applaus voor beide Italiaanse heren. Voor mij persoonlijk was de stem van de Servische het meest bepalend in dit jazzy nummer, haar stem is gemaakt voor dit soort songs. Nog uit die jazz cd bracht de zangeres al zittend op een kruk, het vloeiende 'Waiting On You', waarin haar fijne gitaar werk opviel, evenals de sterke blazerssectie en de knappe piano van Michele. Na dit jazzy intermezzo werden al de registers open getrokken voor de funky nummers 'She Was A Doorman' en 'Love You Tonight'. In de eerste song ging Ana met behulp van de Wah Wah pedaal verschroeiend tekeer op de gitaar en in 'Love You Tonight', waren zowel de blazers, als het keyboard en de gitaar weer meesterlijk. Het enthousiasme en de gedrevenheid op het podium sprak boekdelen en de energie droop van beide nummers af. Met 'Business As Usual' ging de gitariste terug naar haar album 'Unconditional' uit 2012. Popovic greep met dit nummer terug naar de echte blues. Hier gaf ze haar muzikanten de tijd om even tot rust te komen voor ze aan de finale zouden beginnen. De onvermoeibare Servische zou deze song wel voor haar rekening nemen. Dat deed ze met heel veel glans en velen stonden met open mond te kijken en te luisteren naar de minuten durende klasse gitaar solo van deze blonde gitaar godin. Met een wervelend 'Count Me In' werd de finale van Ana Popovic haar twee uur durend optreden ingezet. Stephane en Ronald zorgden voor een geweldige opwindende groove en Ana liet de bottleneck op sierlijke, maar doeltreffende manier over de hals van haar Strat glijden. Michele Papadia had een hoofdrol in 'Love Ain't Real' en daarna was het tijd voor een Jimi Hendrix cover. Ana is een grote fan van Jimi en er is tijdens bijna elk optreden van haar een nummer van deze legende te horen. Nu was het een uitmuntende slide versie van 'Can You See Me'. Weer bewees de gitariste op hoge hakken dat ze van alle markten thuis is en dat ze haar instrument tot in de puntjes beheerst. Ondertussen liet Stephane Avellaneda ons genieten van zijn gedreven en erg sterk werk achter zijn Tama.

She was a doorman:

Gitarist Stevie Ray Vaughan is één van Ana's grote favorieten en in 2003 nam zij het nummer 'Navajo Moon' al op in haar album 'Comfort To The soul'. Met dit instrumentele oudje liet Ana nogmaals haar klasse als gitariste horen, Haar gitaar schreeuwde, huilde, jammerde dat het een lust was voor het oor. Spijtig genoeg kwam na deze wondermooie song een koude douche, Ana deelde mee dat ze aan het laatste nummer waren gekomen. In het uptempo nummer 'Hold On' kon iedereen op het podium nog eens tot het uiterste gaan. Het nummer werd gekleurd door een meesterlijke bas solo van Ronald Joncker en een waanzinnige drum solo van Stephane Avellaneda. Nadat deze twee jongens zich in de schijnwerpers gespeeld hadden ging 'Hold On' naadloos over in 'Going Down' waarin Ana voor de laatste maal verschroeiend uithaalde op haar gitaar. Het optreden had twee uur geduurd en het was steeds boeiend gebleven, dankzij de erg sterke band en een frontvrouw die een lust was voor het oor en het oog. Wie haar nog wil zien kan dat op 3 juni op het Holland International Blues festival in Grolloo. Belgische fans moeten wachten tot 10 november want dan is Ana Popovic te gast in de Spirit Of 66 in Verviers.

Bas en drum solo:

Meer foto’s van Ana Popovic op volgende link: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72157669261746205