ANA POPOVIC – HEYHOEF BACKSTAGE – TILBURG 19 NOVEMBER 2022 – Berry Rombouts

In een bijna volle Heyhoef (grote zaal) sluit Ana Popovic haar korte Europese wintertour af, en die bracht haar eerder in Duitsland-Denemarken-en Tsjechie. De support is in lokale handen, namelijk het Ray Stepien Trio uit Eindhoven. Ray was eerder dit jaar nog finalist van  de Dutch Blues Challenge. Dus deze Eindhovense jongeman heeft zeker wat in zijn mars, en zijn kompanen Olivier Beekman – bas en Daan van de Vorst-drums, mogen ook niet klagen over hun talent. Hier staat gewoon een heel goed trio op het podium. In deze korte set is het blues wat er gespeeld wordt,  Crossroads-Cajun Moon van JJ Cale en Il be Gone  sprongen er wel uit. You Don’t en Empty Arms (eigen werk) was ook dik in orde. Ray Stepien heeft talent zat om te groeien in het blueswereldje, en kan dus zeker een groter publiek bereiken in de toekomst.

Alvorens de uit Amerikanen en Italianen bestaande band van Ana Popovic het podium betreedt, wordt het allengs erg druk vooraan. Want behalve goede muziek, valt er ook visueel wat te genieten. Tijdens een jazzy intro verschijnt Ana onder een daverend applaus op het podium, en ze heeft nog geen noot gespeeld, laat staan gezongen. Ana ziet er weer real classy uit; black high heels, strak glimmende black latex broek, glitter topje, krullend kapsel, en geen hoedje. Mooi hoor, en ze kan het hebben. De band en Ana openen met het funky Can you stand the Heat met vette baslijnen van  Buthel,  en roffelend strak drumwerk van Jerry Kelley, de Amerikaanse ritme sectie.  Hoe de liefde voor iemand een obsessie kan worden, bezingt Ana in Object of Obsession. Lekker laid back gezongen door Ana, ingevuld  met schitterend blaaswerk van Claudio Giovagnoli- saxofoon en Davide Ghidoni-trompet, de Italiaanse hornsectie. In een hoog tempo gaat het naadloos over in Love you Tonight, een uptempo song met hoofdrollen voor Michele Papadia, met stuwend organspel, en een stomende saxsolo van Claudio.  Maar Ana is ook top met een scherpe gitaarsolo.  De song eindigt met 4-5 breaks. Wat is deze band goed ingespeeld op elkaar. Ana bedankt het publiek in het Nederlands voor het applaus. In Train blijft de band lekker slow doorrollen, met sprankelende pianoklanken van Michele, mooie koortjes door Buthel, Michele, Jerry, en dan Ana die nog eens gemeen uithaalt op haar sixstring. De blazers zetten New coat of Paint in gang, het lijkt wel een big band. Iedereen komt aan bod met een schitterende solo, ondersteund door de geweldige ritmesectie, Jerry en Buthel. Subtiel en funky met veel tempowisselingen, en lang uitgesponnen. Om met Ana te spreken, inderdaad een Fabulous Band. De 3 Italianen spelen al 7 jaren met Ana tijdens de Europese tours .De band dendert door met Power over Me, Ride It  en het funky Fencewalk.

Ana refereert nog eens aan een onlangs gehouden Jam on a BluesCruiseboat in Griekenland, waar ze o.a. Hot Southern Night speelde. Deze dampende, wat oudere bluessong wordt nu gezongen door drummer Jerry Kelly, en door Ana ingekleurd met een paar messcherpe  gitaarsolo’s met wat overstuur. Ana stelt onder veel applaus en positief gejoel de band nog eens voor. De sfeer zit er al heel de avond goed in.

De blazers zijn al jaren erg bepalend in Ana’s muziek, de echte blues komt daardoor wat minder aan bod, maar dat weet je als je naar concert van Ana gaat.  De wonderschone mid tempo ballad Too Late zorgt voor een rustig momentje in deze energieke set. Tintelend pianospel van Michele en hele mooie koortjes, van Buthel, Jerry en Michele. The Last thingh I Do wordt door Jerry in gang getrommeld, en Ana laat horen dat ze het slidespel op 6 snaren top beheerst.  De hornsectie en Michele zetten zichzelf in de spots, met dynamisch trompet en sax spel, en Michele met massief organspel in Brand New Man. De blazers zetten I like it on Top in, het is weer tijd voor een laatste dosis vette funk, het publiek danst en deint mee.

Bijna op het eind van deze song vraagt Ana het publiek in het Engels en Nederlands om haar Kick Ass Band nogmaals te bedanken, en dat gebeurt met een klaterend applaus. Na zo’n opwindend optreden schreeuwt het publiek (uiteraard) om een toegift. En natuurlijk, na een minuut of 5 staat de band weer op het podium. Ana vindt dat de mannen recht hebben op een  maten uitje eens per maand. Maar de vrouwen hebben natuurlijk ook recht op n vrije vriendinnen avond….. maar wel 1 X per week. Ana wacht die eventuele discussie daarover niet af. Haar band mag na deze laatste song ook doen wat willen, want dat hebben ze verdiend. De band heeft na vanavond een korte vakantie.

Met het stomende Boys Night Out in James Brown style, komt er een einde aan een enerverende Ana Popovic avond. Het publiek heeft kunnen genieten van een topband in vorm, met  weergaloze gitaar, organ/piano, trompet, saxofoon, bass en drum solo’s, mooie koortjes en een goede performance.

Verslag en foto’s: Berry Rombouts