Album 50 van 2014 Deel 3: Tis de schuld van de sossen !

Reports

About: 
Album 50 van 2014 Deel 3: Tis de schuld van de sossen !
Artist: 
Roen Hetzwoen
Date: 
28/12/2014
Venue: 
Roen's Ranch
Place: 
Brussels
Your Reporter on the Spot: 
Roen Hetzwoen

30. John Fullbright :: Songs

john fullbright, songs

Ik zag supertalent John Fullbright voor het eerst live op het Meneer Frits-podium in Eindhoven. Dat was in 2010. Fullbright was toen nog een communiekantje van ochottekes 22 jaar jong. En toch klonk hij, gezeten aan de prachtige vleugelpiano, al als een oude, wijze singer-songwriter die alles al gezien, gehoord en meegemaakt had. Fullbright was toen een ruwe diamant en nu, vier jaar later, blijkt die diamant gelukkig nog niet geslepen te zijn. Niet dat er ondertussen niets gebeurd is in het leven van Fullbright: zijn debuutplaat ‘From the ground up’ verscheen in 2012, werd op het einde van dat jaar genomineerd voor een Grammy Award én - het belangrijkste - behaalde de nr.6 van mijn jaarlijst. De Grammy-nominatie werd jammer genoeg niet verzilverd, maar het leverde Fullbright wel meteen grotere podia op. De druk moet énorm geweest zijn voor de opvolger van dat droomdebuut, en het is jammer genoeg wat te horen aan ‘Songs’. Het debuut bevatte stuk voor stuk oorwurmen, maar de songs op ‘Songs’ konden zich maar moeilijk een weg in mijn oren wurmen. Toch is het een mooie plaat waarop je Fullbright al musicerend zijn songs ter plekke hoort componeren. Hij had z’n nieuwe songs dan ook beter nog een jaartje laten rijpen alvorens ze op band te pleuren. Maar kijk, ‘Songs’ bevond zich desondanks regelmatig in de cd-speler en is nog altijd goed genoeg voor plaats 30 in mijn jaarlijst.

Favoriete track: ‘When you’re here’

 

29. Jackson Browne :: Standing In The Breach

jackson browne, standing in the breach

Begin jaren ‘70 was de gouden tijd voor singer-songwriters en in tegenstelling tot John Fullbright heeft Jackson Browne het geluk gehad dat hij in dat tijdvak kon debuteren. Zijn beste periode heeft Browne al decennia achter zich liggen. Occasioneel kwam hij nog eens buiten met nieuw werk dat ronduit saai was, laat staan dat het iets toevoegde aan zijn klassieke jaren ‘70-platen. De nieuwe plaat ‘Standing In The Breach’ was dan ook een verrassing van formaat. Ik riep zelfs ‘Plaat van het jaar!’ in al mijn enthousiasme op facebook. Zover is het uiteindelijk niet gekomen, maar dat doet niets af aan het feit dat Browne ouderwets zwaar uitgepakt heeft op ‘Standing In The Breach’. De plaat bevat zijn meest geïnspireerde songs sinds eeuwen, want Browne doet waar de jonkies aan verzaken: hun verontwaardiging over de stand van zaken in de wereld in universele, hedendaagse songs gieten. Het is begod godgeklaagd dat anno 2014 de krasse knarren als Jackson Browne, en ook onder meer Neil Young en Ry Cooder, nog altijd op de barricades moeten staan om de wereldleiders te veroordelen.

Favoriete track: ‘Which side?’

 

28. Rodney Crowell :: Tarpaper Sky

rodney crowell, tarpaper sky

Vorig jaar stond Rodney Crowell samen met Emmylou Harris op plaats 46 van mijn jaarlijst met hun duettenplaat ‘Old Yellow Moon’. Een ondermaatse prestatie was dat van 2 country coryfeeën waarvan je toch vuurwerk zou verwacht hebben. Crowell pakte dit jaar echter alsnog groots uit met ‘Tarpaper Sky’, zijn beste plaat sinds het fenomenale ‘Houston Kid’ uit 2001. Misschien is deze nieuwe zelfs beter dan die klassieker, want Crowell spaarde kosten noch moeite om van ‘Tarpaper Sky’ alvast een bijzonder mooie plaat te maken. Naast zijn eigen vijfkoppige Tarpaper Band liet Crowell een waslijst gastmuzikanten aanrukken, waarvan Will Kimbrough en de alom tegenwoordige Jerry Douglas de opvallendste namen zijn. Het resulteerde in een bevlogen, klassieke countryplaat, die vooral in de zomer van 2014 in high rotation toerkes draaide in mijn cd-speler.

Favoriete track: ‘Fever on the bayou’

 

27. Rosanne Cash :: River & The Thread

rosanne cash, the river & the thread

Rodney Crowell staat stiekem nog een plaatsje hoger genoteerd in mijn jaarlijst omdat hij, samen met onder meer John Prine, Tony Joe White, Allison Moorer en Kris Kristofferson, backing vocals zingt op de nieuwe plaat van Rosanne Cash. Rosanne heeft haar relatief hoge plaats in mijn jaarlijst te danken aan het feit dat haar nieuwe plaat al in het begin van het jaar verscheen. Die eerste weken en maanden vond ik er, zoals gewoonlijk met de platen van dochter Cash, niets aan. Zoals steeds viel ik over haar stem: ik vind haar stem niet eens lelijk, maar gewoon ‘grijs’. Rosanne Cash heeft gewoon een vlakke, kleurloze stem en dat is toch wel opmerkelijk gezien ze de dochter is van Johnny Cash. Het zal dus wel de schuld zijn van de sossen, euh, ik bedoel: haar moeder! Maar ik bleef de plaat doorheen het jaar beluisteren, en gaandeweg nestelden de fraaie, tot de verbeelding sprekende americana-songs zich in de gemakkelijkste fauteuil van mijn geheugen, met als uiteindelijke resultaat plaats 27 in mijn jaarlijst. Verdiend jazeker, maar toch is het zelfs voor mij een verrassing. Indien dit echter een Emmylou Harris-plaat was, stond ze in de top 10.

Favoriete track: ‘A feather’s not a bird’

 

26. Hurray For The Riff Raff :: Small Town Heroes

hurray for the riff raff, alyna lee segarra

Alynda Lee Segarra verscheen dit jaar pas voor het eerst op mijn radar met dit vijfde album van haar groep Hurray For The Riff Raff. Alynda haar hippie levensstijl bracht haar tot in New Orleans, en zoals dat dan altijd gaat heeft de invloed van die muziekstad zijn sporen nagelaten op ‘Small Town Heroes’, een plaat die klinkt als een vergeten klassieker uit het hippie tijdperk. Dankzij de lome sfeer die over het album hangt, werd deze plaat Roeneke zijn soundtrack tijdens de veel te hete zomerdagen van 2014.

Favoriete track: ‘St. Roch blues’

 

25. Robert Ellis :: The Lights From The Chemical Plant

robert ellis, the lights from the chemical plant

In 2011 maakte Robert Ellis het ons nog gemakkelijk: zijn wondermooie debuutplaat ‘Photographs’ was eerljik verdeeld in een kant met pure folksongs en een kant met pure countrysongs. Townes Van Zandt en Hank Williams waren toen de duidelijke invloeden. Verwarring alom dan ook, toen ‘The Lights From The Chemical Plant’ in het begin van het jaar verscheen en Ellis een Paul Simon-plaat bleek gemaakt te hebben. Om dat nog eens extra te benadrukken nam Ellis een cover op van de Simon-klassieker ‘Still crazy after all these years’ en pleurde die miskleun in het midden van de plaat. Die eerste weken had ik eerlijk gezegd al geen goesting meer om de songs, die na die afschuwelijke cover komen, te beluisteren. Ook nu nog vind ik die cover totaal misplaatst en een bijzonder storend element; Ellis had die cover - als hij die dan toch per se op de plaat wilde - aan het eind gezet, als bonus track. Maar nu is het een echte sfeerbreker, want op zich is er niks mis met de nieuwe songs van Ellis. Integendeel zelfs, want ‘TV song’ en ‘Only lies’ vind ik twee van de betere songs van het jaar en zouden ten tijde van het originele ‘Still crazy after all these years’ ongetwijfeld ook een wereldhit geworden zijn.

Favoriete track: ‘Only lies’

 

24. First Aid Kit :: Stay Gold

first aid kit, stay gold

De twee mooiste meisjes uit de folkwereld harmonieerden weer hemels op hun nieuwe plaat. Een lust voor oog en oor gewoon voor ouwe geilaards als ik. Alleen vond ik het songmateriaal niet altijd even sterk en vanwege die inconsistentie kan ‘Stay Gold’ niet tippen aan voorganger-meesterwerk ‘The Lion’s Roar’. Ook al een geval van ‘het ijzer smeden terwijl het heet is’ dus, met deze haastklus tot gevolg. Het zijn echter de mooiste momenten zoals bijvoorbeeld het titelnummer en ‘My silver lining’ die deze relatief hoge plaats in mijn jaarlijst rechtvaardigen.

Favoriete track: ‘My silver lining’

 

23. Jack White :: Lazaretto

jack white, lazaretto

Jack White, dé Jack White pas op plaats 23 in mijn jaarlijst?! En dat voor een plaat waar zo veel rond te doen is geweest. De focus van de heisa lag echter op de speciale vinyl-versie en niet zozeer op de songs. Ik was ontgoocheld dat Jack White nog steeds niet dé ultieme singer-songwriterplaat heeft gemaakt die ongetwijfeld in hem zit. Ik verwachtte dus alweer een ‘Blood on the tracks’ of een ‘After the goldrush, maar kreeg een blauwdruk van ‘Blunderbuss’. En zoals dat gaat met blauwdrukken is het origineel beter dan de kopie. Dan mag je nog Jack White heten. Herhaling = stilstand en resulteert in een anonieme plaats 23 in mijn jaarlijst.

Favoriete track: ‘Would you fight for my love?’

 

22. Old Crow Medicine Show :: Remedy

old crow medicine show, remedy

Old Crow Medicine Show is zonder twijfel de beste en meest opwindende bluegrass-band van deze tijd. Live moet deze olijke bende een feest zijn, maar ik denk niet dat de groep ooit al op een Belgisch podium gestaan heeft en dat is bijzonder jammer (verbeter me indien ik fout ben, aub). Hier moeten we ons dus tevreden stellen met hun platen. Voorganger ‘Carry Me Back’ van twee jaar geleden was al fenomenaal qua drive en melodieënrijkdom, maar ‘Remedy’ doet er nog een schepje bovenop, waarmee Old Crow Medicine Show de lat voor de opvolger nog wat hoger legt.

Favoriete track: ‘Sweet Amarillo’

 

21. HT Roberts & Bruno Deneckere & The Landed Gentry :: Heroes & Has-beens

ht roberts, bruno deneckere, herman temmerman, the landed gentry, heroes and has beens

Het moest er ooit eens van komen: een duoplaat van onze beste singer-songwriters. HT & Bruno verdeelden de taak eerlijk en leverden beiden evenveel songs voor hun gezamenlijke project. Het resultaat had echter nog mooier kunnen zijn, want mijn enthousiasme over deze plaat werd meteen wat getemperd door de afwezigheid van Nils De Caster. Maanden later mis ik ‘m nog steeds op deze plaat. Nils zorgt met zijn vinnige, fascinerende vioolspel altijd voor scherpte, afwisseling en diepgang zodat de andere muzikanten ook gefocust blijven. Met Nils erbij had er misschien wel een top 10-plaats voor ‘Heroes & has-beens’ ingezeten. Nu stranden HT & Bruno net buiten de top 20, maar met ‘Nashville’ bezit deze plaat in ieder geval één van de allermooiste songs van het jaar.

Favoriete track: ‘Nashville’