Verleden jaar keken we al uit naar de Europese tournee van Albert Cummings. Spijtig genoeg werd die geannuleerd, maar zondag 20 oktober stond de Amerikaan dan toch op Nederlandse bodem, waar hij in De Bosuil in Weert, waar hij de aftrap van zijn mini tournee doorheen Nederland

zou geven. In het voorprogramma stond de jonge Nederlandse band met de naam Meryn Bevelander Band. Het zijn drie broers uit Nijmegen die een mix speelden van eigen nummers en covers. Meryn is zanger en gitarist van de band, Aron is de bassist en Florian de drummer. 

 

Ze begonnen aan hun concert met het instrumentale ‘Work In Progress’, wat gevolgd werd door het mooie ‘Listen’.  Ze namen wat gas terug met de uitstekende bluesballade ‘The Blues’, waarin Meryn een prachtige snaren solo ten beste gaf. Ook de Gary Clarck Jr. cover ‘ Bright Lights’  werd met de nodige dosis lef gebracht. Instrumentaal vond ik deze band erg goed, de zang vond ik minder, maar Meryn is nog jong en dat zal met de tijd wel beter worden. De rocker ‘Sun Is Shining’, werd met een knappe basintro door Aron op gang getrokken. Hier waren duidelijk   psychedelische invloeden in terug te vinden. De cover ‘Crossroads II’ vond ik het minste nummer uit hun set. ‘Rise’ was een instrumentaal nummer en daarna volgde wel een heel knappe en vurige versie van ‘The Thrill Is Gone’.

 

Ook het repertoire van Joe Bonamassa kenden de  broers Bevelander. Ze kozen voor ‘Who Killed John Henry’ en halfweg werd deze song gekruid met een bas solo van Aron die van uitstekende makelij was. Afsluiten deed het trio met een goede versie van ‘Help Me’. Meryn Beverlander Band is een trio met best wat mogelijkheden. Als ze de tijd nemen om rustig verder te groeien en in staat zijn om sterke eigen nummers te schrijven zullen we zeker nog van dit trio uit Nijmegen horen.

 

 

Voor foto’s van Meryn Beverlander Band in De Bosuil, klik op de link van mijn fotoalbum: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72157711475592746

 

 

De Amerikaanse bluesgitarist Albert Cummings is dit jaar gestart met zijn eerste Europese tour. Eigenlijk had Albert vorig jaar al in Europa willen toeren, maar dat kon om meerdere redenen geen doorgang vinden.

 

Albert en zijn band arriveerden vanmiddag pas in Weert na een lange reis vanuit Polen. Albert heeft al acht albums uitgebracht waaronder twee live albums. Albert is sterk beinvloed door oa BB King en vooral door Stevie Ray Vaughan. Albert heeft zelfs in Stevie zijn band gespeeld. Albert Cummings is een grote naam in de blues rock wereld, maar hij heeft een vooral een grote reputatie opgebouwd als live artiest. Vanavond kan het matig gevulde Bosuil ervaren of Albert zijn reputatie kan waarmaken.

 

De melodieuze opener ‘Feelings Too’ begint rustig, maar halverwege laat Albert met een felle doch gruizige solo op zijn Fender Strat horen dat hij een geweldige gitarist is. In de lang uitgesponnen bluesrock song ‘Sweet Love’ horen we dat Albert met een top ritme sectie on tour is. Achter de drumkit zit Warren Grant, die gerust Albert zijn vaste drummer sinds jaren genoemd kan worden. En Doug Swanson is ook niet de eerste de beste bassist. Speelde oa bij Keb-Mo en Kirk Fletcher, en is studio bassist. Strak drumwerk , vette baslijnen, en gemeen snarenwerk van Albert, vallen op in deze song met een paar tempo wisselingen. ‘Catfish Blues’ is een lange slowblues waarin Albert begint en eindigt met subtiel gitaar getokkel en daartussen in tekeer gaat met een verschroeiende akkoorden solo. Ook nog even vermelden dat Albert een bijzonder goede en fijne bluesstem heeft.

 

In het catchy ‘Finally in Love’ valt de interactie op tussen Albert en Warren, je ziet gewoon dat die twee al heel lang samen spelen. Die Warren drumt met zijn hele lijf en de hele tijd met een happy face. Zelden zo’n blije drummer gezien. Wat nog meer opvalt aan Warren is, dat hij alleen een handschoen draagt aan zijn linkerhand. Warren is ook een redelijke hardhitter, vandaar dus. Ook bijzonder, zijn snare staat onder een hoek van ongeveer 60 graden in de standaard. Volgens Albert omdat Grant vroeger in de harmonie al trommelend marcheerde, en dan hangt de snare ook af. Het traditionele ‘Cry me a River’ wordt in gang gezet door Doug met vet basspel. Na een scherpe solo van Albert met ook wat distortion, laat Doug nog wat vette baslijnen uit de boxen rollen in het up tempo gedeelte. Er komt zowaar wat funk voorbij in de song ‘Girls to Shame’ met stuwend basspel van Doug, en uiteraard met een scherpe solo van Albert. Hoe je een strakke up tempo song ondersteund met spetterend gitaarspel, laat Albert horen in ‘Someone like You’.

 

Alles wat in een echte bluessong hoort te zitten vertolkt Albert in de slowblues ‘Lonely Bed’. Albert zingt emotioneel met passie, met lange uithalen. En zingt dan weer zachtjes vragend en klagend waarom zijn bed koud en leeg blijft. Zelfs zonder microfoon. Lange scherpe, jankende gitaarsolo’s, subtiel en dan weer bozig klinkend met distortion. Grote Klasse.

 

Het wordt misschien eentonig, maar ook in de songs ‘Up your Sleeve’, ‘500 Miles’ en ‘Movin’ On’ schittert Albert met geweldige vocalen en zinderend snarenspel, en zorgt een geweldige ritme sectie met strak en groovend spel ervoor dat Albert kan excelleren. In ‘Movin On’’ staan Warren en Doug in de spotlights met een gevarieerde drum en bassolo. Albert gebruikt weinig effect pedals in zijn gitaarspel, maar in de song ‘No Doubt’ pakt Albert uit met mooi Wah Wah spel. Tevens is dit de laatste song van deze set.

 

Maar het publiek roept en klapt om een Encore. En met de Willie Dixon klassieker ‘Hoochie Coochie Man’ wordt het publiek nog eens getrakteerd op venijnig en subtiel snaren spel en bluesy zang van Albert. En ook nog eens op strak drumwerk van Warren, en met stuwend basspel van Doug.

 

Albert en zijn mannen hadden er ook zichtbaar veel plezier in vanavond. Aan het applaus is op te merken dat het publiek heeft genoten van een geweldige Albert Cummings Band.

Albert heeft zijn grote live reputatie vanavond overduidelijk bevestigd. De thuisblijvers hebben wat gemist.

 

 

For more pictures of Albert Cummings at DE Bosuil, click on the link of my photoalbum: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72157711438327363

 

 

Verslag: Berry Rombouts

Foto’s: Walter Vanheuckelom