LEW JETTON & 61 SOUTH - DEJA HOODOO

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lew Jetton leerde de blues muziek kennen terwijl hij als jonge man op de katoenvelden van zijn thuishaven West Tennessee werkte. Muzikaal had hij twee van de beste mentors die je maar kon denken. Tijdens het werken in Jackson, Tennessee leerde hij de legendarische Carl Perkins kennen. Later na zijn verhuis naar West Kentucky raakte hij bevriend met blues legende Snooky Pryor. Lew Jetton kwam in 1994 bij de bluesband South 61 terecht als gitarist. Een jaar later werd hij frontman van deze band, omdat de oorspronkelijke frontman Fast Layne Hendrickson naar New Orleans verhuisde. Sinds die tijd zijn Lew Jetton & 61 South populair in de clubs en festivals van het Mid West Circuit. In 2000 verscheen het debuut album 'State Line Blues', maar de grote erkenning kwam er pas bij de opvolger 'Tales From A Two Lane' uit 2006. Dat laatste album werd door de Kentucky Blues Society verkozen tot beste album van het jaar. In 2016 mocht Lew Jetton een contract tekenen bij Coffee Street Records en in datzelfde jaar verscheen 'Rain', Lew's debuut album op zijn nieuwe label. Ongeveer een jaar later was de opvolger 'Palestine Blues' klaar. Er staan tien originele, door Robert Lewis Jetton geschreven songs op 'Palestine Blues'. Op 29 april 2022 verscheen bij Endless Blues Records met 'Deja Hoodoo' het vijfde album van Lew Jetton & 61 South. Er staan zestien originele, door Robert Lewis Jetton geschreven nummers op 'Deja Hoodoo'.

 

 

 

 

 

 

Het album opent met de midtempo bluesrocker 'Two Lane Road'. Lew Jetton weet met zijn doorleefde en schurende stem het nummer met veel overtuiging te brengen. Met Lew Jetton, Sam Moore en Dan Bell zijn er drie gitaristen aanwezig in de band en dat is duidelijk te horen in deze opener. Het hele nummer is doorspekt van pittige gitaar riffs en met de paar snarensolo's daar bovenop komen de gitaarliefhebbers zeker aan hun trekken in deze knappe opener. In het Southern getinte 'Mexico' vertelt Lew het trieste verhaal van een teleurgesteld persoon, omdat hij zijn baan kwijt is geraakt, omdat die baan verhuist is naar Mexico. De betreffende persoon leeft nu van een uitkering. Met 'Waffle House Woman' krijgen we een aanstekelijk country blues nummer, met heerlijk toetsenwerk van Bob Lohr. Met strak slagwerk bepaalt drummer Eric Eichholtz het tempo van het Chicago bluesnummer 'Homegrown Tomato'. Hier is een hoofdrol weggelegd voor het geweldige mondharmonicawerk van JD Wilkes en het fantastische orgelwerk van Fred Hoover. Mondharmonicaspeler Wilkes en toetsenist Fred Hoover zijn ook de smaakmakers in het licht swingende 'Betcha'. Melodieuze gitaar riffs en dito snarensolo's tillen het erg knappe 'I Been Cheated' naar een nog hoger niveau.

 

 

 

 

 

 

'Move On Yvonne' is een lome bluesshuffle, die gekruid word met heerlijk mondharmonicawerk van JD Wilkes en dito toetsenwerk van Dan Bell. Vocaal wordt Lew Jetton bijgestaan door de vurige stem van Miranda Louise. De melodieuze, soulvolle ballade 'Nighttime into Day' wordt met veel gevoel gezongen door Lew Jetton. Instrumentaal is het genieten van de heerlijke saxofoon van Terry Mike Jeffrey. Drummer Eric Eichholtz en bassist Otis Walker zorgen voor een mooie stuwende groove in de bluesshuffle 'Keeping Me Awake', waarin gastgitarist Alonzo Pennington en gasttoetsenist J. Solon Smith de solo's verzorgen. Met 'Tattoo Blues' blijven we in het bluesshuffle genre. Ook deze keer is het knappe solowerk van gastmuzikanten, namelijk mondharmonicaspeler JD Wilkes en toetsenist Bob Lohr.  'Sandy Lee' is een piano gedreven Delta blues nummer. Bitsige en snijdende gitaren zijn te horen in de bluesrocker 'Who's Texting You'. Het gitaarwerk komt van Lew Jetton, Sam Moore, Dan Bell en gastgitarist Alonzo Pennington. Het blijft erg bluesy met 'State Line Blues'. Gastmuzikanten JD Wilkes en Fred Hoover zijn hier weer heel bepalend met hun heerlijk solowerk. De band steekt een tandje bij voor de radiovriendelijke rocker 'Getting Colder', waarin weer heel wat uitstekend gitaarwerk van Lew Jetton, Sam Moore en Dan Bell te horen is. Drummer Eric Eichholtz en bassist Otis Walker zorgen voor de knappe rock groove en toetsenist Fred Hoover draagt de melodie met zijn knap orgelwerk.

 

 

 

 

 

Het album wordt afgesloten met twee songs die ook op het vorige album 'Palestine Blues' te vinden zijn. Lew Jetton zelf zegt over 'Palestine Blues' dat het persoonlijke, treurige en soms brutale herinneringen bevat over de laatste tien jaar van zijn leven, waaronder zijn strijd met alcohol, drugs, depressies, frustraties en werkloosheid. Dat hoor je ook in 'Drinking Again' en Will I Go To Hell'. 'Drinking Again' is een weemoedige slowblues, waarin Lew de redenen weergeeft die aanleiding geven om toch te drinken. Samen met zijn emotionele stem weet Lew met prachtig gitaarwerk de sound van deze ballade in te kleuren. De afsluiter 'Will I Go To Hell' is een sterke blues boogie rocker, met stuwende bas en drums, vlijmscherp gitaarwerk en fenomenaal mondharmonicawerk. De albums van Lew Jetton & 61 South hebben tot nu nog nooit teleurgesteld en dat doet ook het vijfde album 'Deja Hoodoo' niet. Lew is een fantastisch songwriter en hij weet zich steeds te omringen met prima nuzikanten. Op dit album staat de gitaar wel iets meer centraal, maar ook de liefhebbers van goed toetsenwerk en uitstekend mondharmonicaspel zullen met 'Deja Hoodoo' zeker aan hun trekken komen. (8/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Two Lane Road

02. Mexico

03. Waffle House Woman

04. Homegrown Tomato

05. Betcha

06. I Been Cheated

07. Move On, Yvonne

08. Nighttime Into Day

09. Keeping Me Awake

10. Tattoo Blues

11. Sandy Lee

12. Who's Texting You

13. State Line Blues

14. Drinking Again

15. Getting Older

16. Will I Go To Hell

 

 

Lew Jetton: gitaar en zang

Otis Walker: bas

Eric Eichholtz: drums

Dan Bell: gitaar, bas en keyboards

Sam Moore: gitaar

 

Guests

Fred Hoover: Keyboards op 4,5,13 en 15

Bob Lohr: Keyboards op 3,8 en 10

JD Wilkes: mondharmonica op 4,5,7,10,11,13 en 16

Alonzo Pennington: gitaar op 9 en 12

Terry Mike Jeffrey: saxofoon op 8

James Sullivan: bas op 7,11 en 12

Miranda Louise: zang op 7

J. Solon Smith: Keyboards op 9 en 11