ANA POPOVIC – DE BOSUIL – WEERT 5 DECEMBER 2021 – Berry Rombouts

De laatste  weken worden er vanwege nieuwe  C maatregelen weer veel concerten afgelast en verplaatst in Nederland.  Voor Ana en haar band, en in dit geval ook de Bosuil zal het spannend zijn geweest, gaan we cancelen, gaan we door, en zo ja, in welke vorm? Deze vragen en maatregelen bepalen al ruim 1,5 jaar de vervelende situatie in de culturele sector, en er is helaas nog geen hoopgevende stip aan de horizon.

Maar vanmiddag gaat het concert van Ana gelukkig wel door in de Bosuil, maar wel onder De C maatregelen. Dus een beperkt aantal bezoekers, en zittend, niet rondlopen en niet zelf je drankje halen. Maar de ober even wenken voor je drankje. Wil je bv naar toilet, dan eerst mondkapje op. O ja, en het concert moet een paar uur eerder aanvangen, omdat om 17.00 uur de tent op slot moet.

Voordat Ana naar Europa vertrok, had ze al de afweging moeten maken om op Europese tour te gaan met 4 of 6 muzikanten. Omdat de C situaties in Europa per land nogal verschillen, en dus onzeker zijn besloot Ana om de blazers sectie(2 pers) in Amerika te laten.

Ana leeft om te spelen, en of dat er veel of weinig publiek is, zij en haar band geven altijd 110%. Haar band bestaat uit de vaste organist Michele Papadia, en bassist Buthel, maar wel met een andere drummer, Darico Watson. Deze laatste 2 heren nemen ook de BV voor hun rekening.  De mooie, classy en high heeled Ana verzorgt de lead vocals en het gitaarspel. Om stipt 14.45 verschijnt de band op het podium, en zet het funky Can you stand the Heat in gang. Iets later verschijnt onder luid applaus Ana op het podium, en ze speelt een weergaloze solo op haar Fender.  Meteen in dit nummer pakt Buthel uit met een vette solo, en Darico soleert ook gevarieerd op zijn kit. Zo, dit is een nog eens een binnenkomer. In het lange superstrakke Love you Tonight is Michele de man, met zijn wervelend organ spel. In de sensuele ballad Train valt Buthel op met mooie baslijnen, en Ana met scherp gitaarspel.  Long road Down is een vocaal pareltje door de mooie bv van Buthel en Darico. Michele blinkt in het lekker jazzy uitgevoerde New coat of Paint uit met subtiel piano, en soms massief organspel. Ana heeft ook een fijne stem om jazzy te zingen, en ze pakt uit met spatzuiver gitaarspel. Darico en Buthel vormen een erg goede ritme sectie, ook als het jazzy moet.

Dat Ana haar muzikanten veel vrijheid geeft om te soleren is goed te horen in het lang uitgesponnen Johnnie Ray. Mooie solo’s van Michele op organ en piano, en vet baswerk van Buthel. En de weer mooie koortjes kleuren deze song.  Met Wrong Woman komt het oudere werk van Ana komt aan bod. Deze song swingt en rockt, mooi wah –wah spel van Ana, en met een dampende solo van Michele op zijn organ. Een hoogtepunt was Let me love You van Stevie ray Vaughn. En nu en dan rockende song met spannend organ spel, sprankelend pianospel van Michele, vuurwerk van Ana op haar Fender, groovy basspel van Buthel, strak gevarieerd drumspel met breaks van Darico. Deze song was eigenlijk het visitekaartje van deze band (zelfs zonder de blazers) vanavond. Het plezier straalt er vanaf.

Na een funky song volgt het uitermate swingende What you’re doing te Me, met passie gezongen door Ana en ze toont haar skills nog maar eens met een meane  gitaarsolo. En Darico toont zijn drumskills in een geweldige solo, roffelend,  subtiel (snarerand) cymbals en toms. Na het applaus vraagt Ana of het publiek het wel naar de zin heeft, en het publiek roept van yes. Daar merk ik eigenlijk weinig van, zegt Ana. Ze had meer verwacht van Nederlandse fans. Want in Belgie, Duitsland en Luxemburg kon het zittende publiek wel een enthousiast feestje bouwen. Vanavond was het de rustigste avond van de tour. Ze heeft zelfs wat Nederlandse roots (Ned man) en ze had eigenlijk meer verwacht van het Nederlandse publiek deze middag. Op haar vraag of het publiek wel zin had in een blues song, volgde een enthousiast ja antwoord. De bluesshuffle Brandnew Man met lekker toetsenwerk van Michele, en scheurend gitaarspel van Ana gaat erin als koek. Als afsluiter wordt het funky  I like it on Top gespeeld, met verschillende tempo wisselingen, en met wat jazzy invloeden, is toch wel een hit van Ana. Buthel steelt de show nog even met slapping basspel op zijn 5 snarige Fender. Deze song gaat naadloos over in de up tempo song We can change the World, waarin Ana een overtuigende slide solo speelt. Na een lang applaus en veel gejoel komt er nog een toegift.

The rain fall Down is ondanks de titel wel een fijne up tempo afsluiter met jankend gitaarspel van Ana, en mooie koortjes. Een lang applaus volgt.

Zo’n titel zegt wel iets over de vreemde, toch wel iets droevige tijd waarin we nu leven. Maar desondanks heeft het publiek een erg goed optreden meegemaakt van Ana  en haar band.  Zij hebben ondanks het rustige publiek lekker gespeeld en genoten van deze middag. Dat vertelde ze me na afloop in het Nederlands. Ze praat erg goed Nederlands trouwens.                                                                           Ana is een topmuzikante en een leuk mens.

Verslag en foto’s: Berry Rombouts