The Vintage Club - Roel Van Bambost, Erik Van Neygen en Hans de Booij - GC Den Egger - Scherpenheuvel-Zichem 23 februari 2018 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

 

Drie decennia kleinkunstenaars samen op een podium. Drie singer/songwriters die elk apart en daarna ook samen hun songs uit de vorige eeuw brengen, dat is het concept van The Vintage Club. Ze bewijzen dat mooie muziek tijdloos is. Alle drie hebben ze een verhaal te vertellen, elk in zijn eigen stijl. Ze begeleiden zichzelf en elkaar, ondersteund door 2 muzikanten. In deze akoestische bezetting zijn mooie melodieën belangrijker dan decibels. Zo stond dit trio aangekondigd op de website van Garifuna. Vrijdagavond 23 februari mochten we er bij zijn in het gezellige GC Den Egger in Scherpenheuvel-Zichem. Rond acht uur kwamen de twee begeleidende muzikanten Didier De Ruyter en Stef Wauters op het podium en die kondigden Eric Van Neygen aan.

 

 

Voor meer foto’s van The Vintage Club in GC Den Egger, kijk op mijn fotoalbum: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157666084238288

 

 

 

Eric werd in de jaren negentig bekend als het mannelijk lid van het duo Erik & Sanne, maar in jaren zeventig was Erik Van Neygen al een gekend artiest, die op een erg knappe wijze kleinkunst en country wist te mixen. De oudere generatie kent zeker zijn albums 'Stille Brieven' en 'Hotel Stil Verdriet' nog. Erik had eigenlijk al afscheid genomen van het podium toen Wim Groos hem polste om samen met Roel Van Bambost en Hans De Booij een nieuw theaterprogramma te maken. Toen Wim ook nog vertelde dat het de bedoeling was om liedjes uit zijn solo carrière te brengen vroeg Van Neygen toch bedenktijd, want hij moest die liedjes opnieuw leren spelen en de teksten van buiten leren. Toch stemde hij in met het idee van Wim en daar had hij geen spijt van vertelde hij gisterenavond in Scherpenheuvel, want hij beleeft enorm veel plezier aan The Vintage Club. Erik Van Neygen begon zijn set van vijf nummers met 'Over Zeven Bruggen'. Meteen viel op dat Eric nog niets van zijn volle warme stem heeft verloren. Uit zijn eerste album kwam 'Het Is Echt Wel Goed', een liefdeslied en een typisch Eric Van Neygen nummer. Stef Wauters leverde knap vingerwerk op de akoestische gitaar. Tijdens de eerste twee nummers zorgden gitarist Stef Wauters en pianist Didier Deruytter voor de instrumentale begeleiding, maar vanaf het uitstekende en vloeiende 'Stille Brieven' speelde Erik ook mee op de akoestische gitaar. In 1980 vroeg Ann Christy aan Erik om samen een kleine tournee te doen en om samen het nummer 'De Hemel Is Ver' te zingen als duet. Van Neygen heeft nog steeds goede herinneringen aan die tournee en aan het nummer. Dus mocht 'De Hemel Is Ver', een triest liefdeslied in Scherpenheuvel zeker niet ontbreken. Met het vloeiende country getinte 'Als Je Trein Vertrekt' sloot Erik zijn korte set af. Toen Van Neygen daarna Roel Van Bambost aankondigde was dat met veel respect en waardering.

 

 

 

 

 

 

Roel Van Bambost was een beetje emotioneel, want in deze zaal speelden Miek & Roel verleden jaar hun laatste concert. Miek & Roel kregen van bij het begin van hun carrière de stempel opgeplakt als protestzangers, omdat ze sociaal geëngageerde teksten zongen. Dat Roel nog steeds sociaal geëngageerd is hoorde je in zijn openingsnummer 'Koop Een Geweer', dat al bijna een halve eeuw oud is maar nog steeds actueel. Ook 'Jan Met De Pet', een lied dat in 1968 werd geschreven en dat gaat over de sluitingen van de fabrieken in het Kortrijkse, om ergens in een goedkoper land terug te openen is bijna vijftig jaar later nog steeds actueel. Beide teksten werden geschreven door Miel Appelmans, de belangrijkste tekstschrijver van Miek & Roel. Het erg knappe 'De Titanic Achterna' ging over de opwarming van de aarde en wijst er op dat iedereen op de aarde zijn steentje moet bijdragen om dit probleem op te lossen. Stef Wauters hielp met erg knap snarenwerk op zijn akoestische gitaar het liedje kleuren met een mooie solo. 'Het Verdronken Land van Saeftinghe' is zondermeer één van de mooiste liedjes die het duo ooit maakte. Roel zong het nummer op een erg gevoelvolle wijze en Stef Wauters had zijn elektrische Stratocaster genomen en vulde Roel's stem mooi aan met erg gevoelige riffjes. Roel Van Bambost sloot zijn set af met 'De Grote Revolutie', misschien wel de grootste hit die het duo had. Roel vertelde nog dat Miel Appelmans, die de tekst schreef, ontgoocheld was dat er hier in België geen echte revolutie uitgebroken was zoals in Rusland of in Frankrijk. Het nummer 'De Grote Revolutie' heeft na vijftig jaar nog niets van zijn pluimen verloren en zorgde voor een geweldige afsluiter. Geen twee zonder drie vertelde Roel even later toen hij Hans de Booij aankondigde. Hij waarschuwde de mannen in Den Egger er voor dat ze hun vrouwen in het oog moesten houden.

 

 

 

 

 

 

 

Hans de Booy kwam op het podium en hij wilde dadelijk al op een goed blaadje staan bij het publiek in Den Egger, want hij vertelde al dadelijk dat dit het beste publiek was, waarvoor ze al gespeeld hadden. Na de superhit Annabel in 1983 raakte Hans de Booij de weg kwijt. Hij liep in de fuik van alcohol en drugs, ging failliet en was zelfs een tijdje dakloos. Het scoren van een grote hit kan levensgevaarlijk zijn. Vooral als die hit plotseling opkomt en de betreffende artiest wordt overspoeld met optredens, interviews, inkomsten, aandacht en roem. Als daarna een vergelijkbaar hitsucces uitblijft, dient zich na de euforische piekperiode een ingewikkelde leegte aan. Het zorgde voor een blokkade bij de geboren Arnhemmer. Hij ging ervan hyperventileren en bezocht er zelfs een dokter voor. Nu is Hans al een tijdje terug muzikant en in Scherpenheuvel kregen we een sterke Hans de Booij te horen. Hij nam plaats achter zijn keyboards en begon zijn set met 'De Rivier', waarin hij zijn bewondering voor zijn vader, Ajax en vooral Johan Cruyff niet onder de banken stak. Met een knappe vertolking van 'Een Vrouw Zoals Jij', waarin hij heel zijn hart en zijn ziel legde oogstte Hans veel applaus van het dankbare publiek in Den Egger. Hans nam de akoestische gitaar voor 'Pelikaan', een nummer over een stamcafé met goedkoop bier en met foto's van Eddy Merckx aan de muur. Het liefdeslied 'Waterval' was voor mij het mooiste nummer. Het werd overtuigend gezongen door Hans en Stef Wauters leverde weer erg knap snarenwerk af op zijn elektrische Stratocaster. Dat iedereen zat te wachten op 'Annabel' hoorde je dadelijk aan het applaus na de eerste noten van deze monsterhit. Hans speelde een knappe versie van 'Annabel' en maakte naast zijn keyboards nog gebruik van de kazoo en een percussie instrument.

 

 

 

 

 

 

 

Na een half uurtje pauze kwamen Roel, Erik, Hans, Stef en Didier allemaal tegelijk op het podium om samen hun liedjes en een paar covers van hun grote idolen te brengen. Erik Van Neygen begon met het heel herkenbare 'Kleuren', een Nederlandstalige versie van Donovan zijn 'Colours'. Elk op hun beurt namen Erik, Roel en Hans een strove voor hun rekening. Roel Van Bambost ging verder met het erg aanstekelige 'Wie Wil Horen' en het publiek reageerde dadelijk met ritmisch handgeklap. Didier De Ruyter op piano en Stef Wauters op gitaar kleurden de sound van dit nummer op een prachtige wijze in. Terwijl de gitaar van Hans gestemd werd wist de Nederlander nog te vertellen dat hij goed nieuws had voor de autisten in de zaal. Ze moesten nog even wachten en daarna zijn we zijn in de meerderheid grapte hij. Een grootse Hans de Booij wist te imponeren met 'Hallelujah, zijn Nederlandse vertaling van de Leonard Cohen klassieker. Hans bezit nog steeds die krachtige volle stem die iedereen kan beroeren. Ook Roel Van Bambost beschikt nog steeds over zijn mooie volle stem. 'Niet Slecht Bedoeld' heeft een erg mooie tekst over een stukgelopen relatie. Het nummer komt uit het eerste album van het duo. Deze trieste lovesong werd geschreven door Tom Paxton, één van de muzikale idolen van Miek & Roel en Miel Appelmans vertaalde het naar het Nederlands. 'Hotel Stil Verdriet' was één van de grootste hits van Erik Van Neygen en het was dan ook niet verwonderlijk dat de meeste mensen in Den Egger het nog kenden. Een mooie country getinte melodie was indertijd het handelsmerk van Erik. Dat Hans de Booij in de jaren tachtig buiten 'Annabel' nog heel wat mooie liedjes geschreven heeft wordt soms vergeten. 'Thuis Ben' is nog één van die tijdloze pareltjes van de Nederlander. Gitarist Stef Wauters was weer uitstekend aanwezig met knap snarenwerk.

 

 

 

 

 

 

 

Het mooie, maar trieste 'Als De Dag Het licht Uitdoet' is een vertaling van het Engelstalig nummer 'Dimming Of The Day' van Richard Thompson. Frie Van Grunderbeeck, de vrouw van gitarist Stef Wouters, maakte er een mooie Nederlandstalige tekst op. Roel zong het nummer heel ingetogen en Stef Wauters wist met intens en beklijvend snarenwerk dezelfde ingetogen sfeer weer te geven. Johan was een gulle, vriendelijke, onbegrepen jongen zonder vrienden, die opgroeide in een arm gezin en daarover maakte Erik Van Neygen het mooie 'Jas Met Duizend Kleuren'. Hans de Booij had twee jeugdidolen, de eerste was natuurlijk Johan Cruyff, dat hoorden we al eerder in dit concert. Van zijn tweede jeugdidool Ramses Shaffy kwam de volgende, eigenlijk te korte cover 'We Zullen Doorgaan'. Na de idolen van Hans ging het over de twee passies van Roel. Iedereen weet dat Roel buiten muziek, heel veel interesse heeft in de film. Van Bambost schreef over die passie een nummer dat de titel 'De Film Fan Man' meekreeg. 'Ticket To Eden, een Nederlandse vertaling van Mark Knopfler zijn 'Ticket To Heaven' was het volgende nummer op de setlist en werd gebracht door Erik Van Neygen. De melodie van deze countryrock song van Mark Knopfler past natuurlijk als gegoten in het repertoire van Erik. Roel, Hans en Erik hebben verleden jaar ook een single opgenomen met 'Fiets' als titel. Het is een Nederlandse vertaling van 'Girl On A Bicycle' van Ralph McTell. Dit ingetogen, door de piano gedragen lied, dat door de drie muzikanten gezongen werd, zorgde er voor dat het muisstil was in Den Egger. Ze kregen er dan ook een langdurig applaus voor, maar spijtig genoeg volgde er dadelijk slecht nieuws. Roel kondigde aan dat het tijd was voor het laatste nummer en dat werd 'Lichtjes Van De Schelde', een levenslied van Bobbejaan Schoepen. Het werd ingezet door Hans de Booij en later namen ook Roel en Erik een strove voor hun rekening. Het publiek begeleidde het vijftal op het podium met ritmisch handgeklap. Met een staande ovatie namen de muzikanten afscheid van het heel enthousiast publiek.

 

 

 

 

 

 

 

 

Het handgeklap en het gestamp met de voeten bleef maar duren, dus was het niet meer dan normaal dat er nog een paar toegiften kwamen. De eerste was de Jules de Corte cover 'Ik Zou Wel Eens Willen Weten', dat door de piano van Didier De Ruyter gedragen werd. Het laatste nummer werd 'Adem M'n Adem', de grote hit van Peter Schaap. Miek & Roel hebben dit nummer ook opgenomen op hun recentste album 'De Titanic Achterna'. Heel de zaal was in de handen aan het klappen tijdens deze geweldige afsluiter. Het was weer een heel fijne avond in het gezellige en gastvrije GC Den Egger te Scherpenheuvel- Zichem. Wie The Vintage Club nog aan het werk wil zien moet vlug zijn, want de heren zijn bijna aan het einde van hun theater tournee. Op 29 april zijn ze nog te gast in het GC De Steenoven in Herzele.

 

 

 

 

 

 

Foto's, filmpjes  en verslag: Walter Vanheuckelom en Agnes Celis