Het is ondertussen bijna 16 jaar geleden dat de Drive-By Truckers een eerste keer Brussel aandeden (het was op 7 mei 2002 dat ze in een zo goed als lege AB Club speelden). Ze tourden naar aanleiding van hun toen nieuwste cd, Southern Rock Opera, en ze hadden een nieuwe gitarist in hun rangen. Maar, daar waar de andere Truckers zichtbaar opgetogen waren over hun eerste bezoek aan Europa, gedroeg hij zich eerder als een nors, verwend joch. Bovendien had hij duidelijk een Duveltje teveel op en zorgde daardoor voor een zekere spanning op het podium. Misschien net daarom dat Southern Rock Opera die avond nog een stuk imposanter klonk dan op de cd. Dat die nieuwe kid, Jason Isbell was zijn naam, bovendien nog verbluffend gitaar kon spelen was meegenomen. Toen even later dat andere Drive-By Truckers masterpiece, Decoration Day, verscheen bleek de titelsong geschreven door diezelfde Jason Isbell. Op de daaropvolgende cd's werd duidelijk dat Decoration Day geen toevalstreffer was. Songs als The Day John Henry Died, Danko/Manuel, Never Gonna Change en Daylight behoren tot het allerbeste van de Truckers en zijn allemaal van de hand van Isbell. Het werd hoe langer hoe meer duidelijk dat Isbell te getalenteerd was om een tweederangsrol te blijven vervullen. Exit Isbell dus. Zijn solodebuut, Sirens Of The Ditch, was al meteen een hoogvlieger maar echt openbloeien deed hij pas met Southeastern, een cd waarop een rustigere Isbell tevoorschijn kwam (hij had toen net de drank definitief afgezworen en een nieuw lief gevonden). Zijn nieuwste, The Nashville Sound, is echter opnieuw een gitaarplaat geworden, eentje om te beluisteren met de volumeknop op elf. So far, so good.