Stephanie Struijk schrijft persoonlijke verhaaltjes in liedjes. Misschien ken je haar nog wel onder de naam ‘Stevie Ann’, ze bracht toen op 18-jarige leeftijd haar debuutalbum uit waarmee ze onder andere op Pinkpop stond.

 

In 2016 schreef ze samen met Daniël Lohues haar eerste album in het Nederlands tijdens een tocht door Amerika, waar Stephanie een tijdje gewoond en gewerkt heeft. Tijdens deze reis van Los Angeles naar Minneapolis merkten ze dat de liedjes zich het beste lieten vertellen in haar eigen taal. Het werden liedjes die gaan over het maken van een nieuw begin, verlangen naar thuis, en de magie van geluksmomenten. Deze keuze is haar goed bevallen, en er kwamen meer liedjes in de moerstaal uit de pen gerold. Liedjes over haar geboortegrond, Limburg, en hoe het was geweest als ze daar was gebleven. De zin “Zoek ik nou een plek met een tuintje en een hek, of een gevoel waar ik mezelf naartoe kan brengen” uit ‘Bijna thuis’ is kenmerkend voor haar troubadour’s leven. En Stephanie slaat met haar nieuwe album ‘Fijn zo’ weer een nieuw hoofdstuk open in het Nederlands. Ze gaat door waar ze gebleven was, soms dromerig terugkijkend naar vroeger, maar de focus ligt vooral op verhalen die verder willen en liedjes die troost geven en de tijd misschien heel even stil doen staan.