Het nieuwe album van The Cold Stares is het meest volwassen eclectische werk van de band tot nu toe.”Voices” is zelf-geproduceerd door de band en bijna volledig opgenomen in de loop van slechts twee dagen met engineer Mark Needham (Taj Mahal, The Killers, Imagine Dragons, Walk the Moon, Fleetwood Mac). De release van “Throw That Stone” volgt op de vorige single “
The Joy,” over het geluk dat gepaard gaat met het vinden van je ware soulmate. “This song takes a step outside of our normal catalog and tackles the topic of finding happiness after heartache,” licht Tapp toe.
De afgelopen tien jaar hebben The Cold Stares als duo onophoudelijk de wereld rond getoerd. Nu omarmt de band een heel nieuw soort chemie met de toevoeging van een derde bandlid, en vertolken zij op hun nieuwste album de ‘classic power trio sound’ waar ze mee zijn opgegroeid. “The chains were off when we made this record,” zegt Tapp. “Suddenly, all the parameters that had dictated what we could and couldn’t do just disappeared and we were free to create whatever sound we wanted.”
Eerder bracht de band al de twee nieuwe tracks “
The Ghost” en “
Nothing But The Blues” uit, waarin personages worden gevoed door even wanhopige verlangens naar hoop, een doel en naar troost. Thema’s die in het hele album naar voren komen.
The Cold Stares werd opgericht in 2012 toen de vrienden Tapp en Mullins besloten samen te werken voor een inval-optreden. Ze brachten een reeks veelgeprezen albums uit die ze op tournee bracht met artiesten als Larkin Poe, Rival Sons, Reignwolf, Spoon, Grand Funk Railroad, Thievery Corp, en vele anderen.
American Songwriter prees de groep als “hard-won commitment, honesty, and intensity,” terwijl
No Depression hun geluid omschreef als een “roots rocking firestorm,”. De nummers van hun albums doken overal op, van
ESPN en
TNT tot het populaire videospel
Cyberpunk 2077.
Na het beëindigen van hun tournee voor 'Heavy Shoes' in 2021 (hun vijfde studioalbum en debuutrelease voor Mascot Records), keerden Tapp en Mullins terug naar hun thuisstad Evansville, Indiana. Het was tijd een beslissing te maken, want in de studio was de sound van de band steeds voller geworden. Tenzij ze op het podium wilden gaan meespelen met vooraf opgenomen backing tracks, bereikte ze het punt waarop ze niet meer in staat zouden zijn om hun nummers getrouw na te spelen als duo.
“We’d been a two-piece for a decade, so it wasn’t something we took lightly,” zegt Tapp. “But we’d also known Bryce for a long time and knew he’d fit right in.”
