WILLE AND THE BANDITS – PATHS

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wille And The Bandits is een Britse band uit Cornwall, die opgericht werd in 2010. Het is een trio dat bestaat uit zanger/gitarist Wille Edwards, bassist Matt Brooks en drummer/percussionist Andrew Naumann. Hun muziek bestaat uit een mix van verschillende genres zoals blues, folk, rock en Latin. Wille And The Bandits vinden hun inspiratie bij muzikanten en bands zoals Pearl Jam, Led Zeppelin, Ben Harper en Jimi Hendrix. De band heeft met 'New Breed' uit 2010, 'Breakfree' uit 2012, 'Grow' uit 2013 en 'Steal' uit 2017 al vier uitstekende studio albums op hun naam. De commentaren op hun live optredens zijn overweldigend. In de UK stonden Wille And The Bandits al op alle grote festivals en ook in Europa heeft deze band op vrij korte tijd, heel wat muziekliefhebbers en organisatoren weten te overtuigen. Hun uitstekende live album  'Live In Gouvy' uit 2014 plaatste al het goeds dat over de band verteld werd nog meer in de spotlights en dat leverde Wille And The Bandits heel wat optredens op in Duitsland, Nederland, België, Frankrijk, Italië, Zwitserland en Polen. Op 1 april 2018 verscheen 'Living Free', een dubbel live album. Er staan zeventien songs op het album, dat alleen via de website en op de optredens te koop is. De opnames gebeurden door Adam Whalley, die meer dan twee jaar met de jongens van Wille And The Bandits op pad was. Binnen een paar dagen, op 1 februari verschijnt hun vijfde studioalbum. De titel is 'Paths' en het bevat elf originele, door het trio geschreven songs. Aan het album werkten ook nog twee gastmuzikanten mee, namelijk toetsenist Josiak J. Manning en zangeres Alex Hart die de backing vocals verzorgt.

 

 

 

 

 

 

Wille Edwards neemt met uitstekende gitaarklanken met de bottleneck de intro van 'One Way' voor zijn rekening. Eenmaal drummer Andrew Naumann en bassist Matt Brooks, zijn muzikale kompanen, zich komen mengen verandert deze song in een verschroeiende en zinderende uptempo rocker, met een steeds weerkerende geweldige riff. In 'One Way' spoort Wille Edwards de huidige wereldleiders aan om te kiezen voor vredevolle oplossingen in plaats van steeds maar agressie en oorlog te gebruiken voor de huidige wereldproblemen. De expressieve gitaarsolo van Wille gaat door merg en been en het erg aantrekkelijke en opzwepende refrein blijft onmiddellijk en voor lange tijd in je hoofd hangen en het zal tijdens de concerten van Wille And The Bandits zonder twijfel, door velen meegezongen worden. Dankzij het donderend en energiek slagwerk van Andrew en de waanzinnige baslijn van Matt heeft het nummer een verschroeiende rock groove, die de intensiteit en de kracht nog verhogen. Tekstueel ligt 'Make Love' in het verlengde van 'One Way', want in deze song met een groot vintage gehalte naar de tijd van de hippies en muziekgroepen zoals Cream, roept Wille op om de liefde te bedrijven in plaats van oorlog te voeren. Andrew Naumann zorgt solo in de intro al voor een geweldige groove en wanneer Matt en Wille met hun instrumenten hun intrede doen krijgt deze song een funky inslag. Met zijn kenmerkende rauwe zang weet Wille het nummer weer met veel overtuiging en overgave te brengen. Naar het einde wervelen de gitaarklanken van Wille heerlijk van de linkerbox naar de rechterbox en terug. 'Victim Of The Night' gaat over iemand die worstelt met grote problemen en troost zoekt in de giftigheid van het nachtleven. Dit nummer leunt misschien het meest aan bij het vorige album 'Steal'. In deze stijlvolle bluesrocker levert singer/songwriter Alex Hart prachtige backing vocals en gastmuzikant Josiah J. Manning is uitdrukkelijk en constant aanwezig met imponerend toetsenwerk op het Hammond. Halfweg vertraagt het nummer en wordt er een zachte intieme sfeer gecreëerd, maar dat duurt niet erg lang want door het uitstekende samenspel van de gitaar van Wille en de toetsen van Josiah wordt stelselmatig het ritme en de intensiteit weer opgevoerd.

 

 

 

 

 

 

In de wondermooie en kwetsbare ballade 'Four Million Days' zingt Wille, met veel gevoel en emotie in zijn stem, het verhaal van iemand die op zoek is naar zijn ouders. In de intro met de cello van Matt en de akoestische gitaar van Wille heerst een Keltische sfeer. Zoals veel songs van dit trio heeft 'Four Million Days' een ijzersterk refrein en een melodie die vlug en lang in je hoofd blijft hangen. In het instrumentaal gedeelte weet Matt te imponeren met betoverend werk op de cello en ook Wille drukt zijn stempel op dit gedeelte met machtig slidewerk op zijn Lapsteel. Andrew Naumann is niet alleen een fantastisch drummer, maar ook een subliem percussionist en dat bewijst hij op de tongdrum note 8 en djembé in 'Chakra', waarin hij bepalend is voor het opwindend Latijns ritme. Het nummer heeft een onderwerp dat heel actueel is de laatste tijd, namelijk de klimaatopwarming en de vervuiling van onze aarde. Met de elektrische Weissenborn weet Wille het gehele nummer door een zeer speciale sfeer te creëren en de baslijnen van Matt zijn weer om duimen en vingers af te likken. 'Keep It On The Down-Low' heeft een heerlijke groove en is een mix van rap, hip hop, rock en funk. Ook hier weer bewijst bassist Matt Brooks zijn klasse met enorm sterk en funky baswerk. 'Judgement Day' is geïnspireerd door de TV serie 'The Wire'. Het nummer werd opgenomen met vintage apparatuur en heeft weer een erg knappe melodie. 'How Long' is een erg knappe emotievolle ballade, met strak slagwerk van Andrew Naumann. Dit nummer schreef Wille naar aanleiding van de zelfmoord van Soundgarden zanger Chris Cornell, die met een depressie vocht. Chris was één van de grote voorbeelden van Wille en in 'How Long' vraagt Wille zich af hoe lang het duurt om een ernstige depressie te overwinnen. De gitaar klinkt angstaanjagend en de verscheidene wanhopige kreten van Wille raken je tot in de kleinste vezel van je lichaam.

 

 

 

 

 

 

Na zoveel verdriet en de emotie is het hoog tijd om alle registers nog eens open te trekken en dat doet het Britse trio uit Cornwall dan ook met de stomende rocker 'Find My Way', een song die gaat over het vinden van je weg in deze wereld waarin geld en macht regeren. Bassist Matt Brooks en drummer Andrew Naumann zorgen voor een zinderende groove, die het nummer vooruit stuwt. Halfweg vertraagt het nummer op een erg knappe manier, maar Andrew Naumann laat het nummer door zijn uitstekend percussiewerk weerkeren naar de zinderende stomende groove die de song daarvoor had. 'Watch You Grow' is een ouder nummer dat de fans van Wille And The Bandits zeker al kennen, want het staat regelmatig op de setlist van de concerten van deze Britse band. Persoonlijk ben ik heel blij dat dit nummer nu eindelijk op een album staat. Wille schreef het nummer voor zijn dochter en weet met veel gevoel te zingen, welke veranderingen het vaderschap met zich meebracht en hoe groot zijn liefde voor zijn dochter wel is. In de intro horen we Indiase geluiden en wanneer Andrew met een heerlijk ritme op zijn tongdrum note 8 zijn intrede doet is dit wondermooie nummer voorgoed vertrokken. Matt Brooks weet te imponeren en een speciale sfeer te creëren met zijn hypnotiserende baslijn en Wille weet uit zijn Weissenborn gitaar weer de mooiste gitaarklanken te toveren. Top nummer. Dat dit trio met de actuele wereldproblemen bezig is hoorden we al in de vorige songs. Net als in 'Chakra' gaat het afsluitende 'Retribution' over het beschermen van onze planeet en Wille, Matt en Andrew klagen hier weer de overheden en de wereldleiders aan, die daarin gefaald hebben omdat ze winst en rijkdom belangrijker vinden dan een goede en gezonde toekomst voor de volgende generaties. 'Retribution' is een geweldig nummer met verscheidene ritme en sfeer wisselingen, die het nummer naar een nog hoger level stuwen. De outro met alleen Wille's stem en de akoestische gitaar is outstanding. 'Paths', het vijfde studio album van Wille And The Bandits is weer een prachtig album geworden. Zowel tekstueel als instrumentaal weet deze band steeds zijn grenzen te verleggen. Voor mij is Wille And The Bandits al jaren één van de beste bands van deze generatie. Een band die de muziek uit het verleden op een opmerkelijk weet te verzoenen met de hedendaagse muziek en daardoor een heel speciale opzwepende sound weet te creëren die thuishoort op de grote podia. Top band met opnieuw een topalbum. Op 25 april zijn de jongens nogmaals te gast in de Spirit Of 66 in Verviers en op 12 juli openen zij het Bospop Festival in Weert. (9/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01 One Way

02 Make Love

03 Victim Of The Night

04 Four Million Days

05 Chakra

06 Keep It On The Down-Low

07 Judgement Day

08 How Long

09 Find My way

10 Watch You Grow

11 Retribution

 

Wille Edwards : Zang, elektrische en akoestische gitaren, elektrische Lapsteel gitaar, dobro en elektrische Weissenborn gitaar

Matt Brooks : Zes snarige elektrische basgitaar, vijf snarige contrabas, cello, strijkersarrangementen en backing vocals

Andrew Naumann : Drums, djembes, congas, Houten en stalen tong drums, udu, shakers, Jews Harp en backing vocals

 

Gastmuzikanten

Josiah J. Manning : Orgel en keyboards

Alex Hart : Backing vocals