WILL JOHNS – BLUESDADDY

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Will Johns is een Britse gitarist en singer/songwriter uit Brighton. Met ouders als actrice/model Paula Boyd (zus van Pattie Boyd) en platenproducer Andy Johns (die werkte met The Rolling Stones, Led Zeppelin en Eric Clapton) en met ooms als Eric Clapton, Mick Fleetwood, George Harrison en Glyn Johns, leek de in 1973 geboren Will Johns voorbestemd om een carrière te maken in de muziekwereld. Onder aanmoediging van nonkel Eric Clapton begon Will in zijn tienerjaren gitaar te spelen. Na enige tijd ontwikkelde Will Johns zijn eigen unieke geluid. In zijn thuisland heeft Will al een schare fans en is hij een graag geziene gast op de festivals. Zo mocht hij al optreden op Blues On The Farm, Birmingham Jazz and Blues, Rainbow Festival en Cambridge Rock Festival. Will tourde ook al in België, Tsjechië en Rusland. Will heeft met 'Count On Me' uit 2009, 'Hooks And Lines' uit 2012 en 'Something Old, Something New' uit 2016 al drie albums uitgebracht. Hij werd ook al drie keer genomineerd voor 'Best Original Blues Song’ door de British Blues Awards. Meer recent tourde Will, samen met Kofi Baker (zoon van Ginger Baker) nog door de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk met 'The Music Of Cream', een reeks concerten die een ode te brengen aan de legendarische band Cream. Op tweeëntwintig april verschijnt Will's vierde album 'Bluesdaddy'. Het album is een eerbetoon aan bluesgrootheden als BB King, Robert Johnson, Peter Green, Willie Dixon en Ry Cooder. Het album bevat elf covers en één originele song, namelijk de titeltrack 'Bluesdaddy' , die Will Johns zelf schreef.

 

 

 

 

 

 

De opener 'Everyday I Have The Blues' werd geschreven door de tweelingbroers Pinetop en Milton Sparks. Het was een twaalf bar blues nummer en werd voor het eerst opgenomen in 1935 door Pinetop Sparks, met Henry Townsend op gitaar. Het nummer werd ontelbare malen gecoverd en de meesten onder ons kennen deze klassieker in de BB King versie. King nam 'Everyday I Have The Blues' op in 1955. Will Johns maakt er een prachtige versie van met pittige gitaar riffs en een splijtende gitaar solo. Stevie Watts levert uitstekend werk af op het orgel en de knappe saxofoon solo van Aldevis Tibaldi geeft deze versie nog meer cachet. Het album staat vol met klassiekers en ook het vrolijke 'Call Me Willy' van Ry Cooder, zal bij vele muziekliefhebbers een glimlach op hun gezicht toveren. Geen mondharmonica in de versie van Will Johns, wel heel fijn pianowerk van Stevie Watts en uitstekend snarenwerk van Will Johns op de gitaar. Jasmine Rodgers, Lucie Johns, Eddie Johns en Pip Johns zijn de backing vocals van dienst en ook zij blijven met hun stemmen in de vrolijke sfeer. Will Johns maakt van de BB King klassieker 'Don't You Wanna Man Like Me' een swingend en dansbaar nummer, door het een Zuid Amerikaans ritme mee te geven. Bassist Richard Saddler en drummer/percussionist Chris Gale zorgen voor de aantrekkelijke groove. Stevie Watts draagt de melodie met zijn warme orgelklanken en saxofonist Aldevis Tibaldi laat zich weer opmerken met een uitstekende solo. Frontman Will Johns laat met priemend gitaarwerk nogmaals horen dat hij een erg begaafd gitarist is. Knappe en verrassende versie.

 

 

 

 

 

 

 

Tommy Tucker vond in het begin van de jaren zestig, tijdens één van zijn concerten, inspiratie voor een song toen hij een vreemd geklede vrouw opmerkte in de zaal. Die inspiratie leidde tot het twaalf bar bluesnummer 'High Heel Sneakers',  waarmee Tommy in 1963 een grote hit scoorde. Grootheden zoals Stevie Wonder, Led Zeppelin, Carl Perkins, Elvis Presley, Jerry Lee Lewis, The Everly Brothers, Chuck Berry, Paul McCartney, Janis Joplin, José Feliciano en John Lee Hooker zagen ook wel iets in deze song en coverden 'High Heel Sneakers'. Op dit album is het de beurt aan Will Johns om er iets moois van te maken en dat doet hij ook. Met een splijtende gitaar riff trekt hij de song op gang. Toetsenist Stevie Watts is weer uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig en ook Richard Saddler levert met zijn knappe lopende baslijn een stevige bijdrage aan deze knappe versie. 'Hoochie Coochie Man' is een Chicago bluesklassieker, die geschreven werd door Willie Dixon en voor het eerst opgenomen door Muddy Waters in 1954. Het werd één van Waters' meest populaire en herkenbare nummers. Het nummer wordt gekenmerkt door de vele instrumentale stops en die zijn ook terug te vinden in Will Johns zijn versie, die heel dicht bij de originele versie ligt. Toetsenist Stevie Watts is weer heel bepalend met zijn schitterend piano en orgelwerk. Met een zinderende snarensolo zet Will de kers op de taart van deze prachtige blues song.

 

 

 

 

 

 

Johns gaat nog wat verder terug in de tijd met een verschroeiende versie van 'Rolling & Tumbling'. Het is een Delta  bluesstandaard die voor het eerst werd opgenomen door de Amerikaanse zanger/gitarist Hambone Willie Newbern in 1929. Robert Johnson bewerkte 'Rollin' and Tumblin'' in 1936 en gaf het met 'If I Had Possession Over Judgment Day' een nieuwe titel en tekst. Muzikaal is zijn versie gebaseerd op het origineel, maar Johnson voegde een nieuwe tekst toe. Waar Newbern over liefde zong, zong Robert over seks en macht. Will Johns maakt er een scheurende versie van met zinderend en vet slidewerk op de gitaar en uitstekend gruizig mondharmonicawerk van Nigel Feist. In de jaren zestig scoorde de Britse band Cream nog een grote hit met deze schitterende song. De band blijft op hetzelfde elan verder gaan met een geweldige versie van 'Oh Well', geschreven door Peter Green en een grote hit voor Fleetwood Mac in 1969. Geen toetsen in deze scheurende song, wel een ijzersterk power trio met Chris Gale op drums, Richard Saddler op bas en Will Johns op gitaar. Na al dat instrumentale geweld wordt er wat gas terug genomen voor de uitstekende ballade 'Sweet Little Angel'. In 1930 nam Lucille Bogan, één van de klassieke blues zangeressen uit die tijd, de twaalf bar blues song 'Black Angel Blues' op. In de originele versie kreeg haar stem alleen begeleiding van de piano. Twintig jaar later scoorde BB King er een wereldhit mee. Hij veranderde de titel wel naar 'Sweet Little Angel'. Stevie Watts draagt de melodie van deze ballade met zijn warme orgel klanken en Will Johns strooit het gehele nummer gretig rond met vlijmscherpe gitaar riffs en zijn melodieuze en gevoelvolle snarensolo is een lust voor het oor.

 

 

 

 

 

 

De titeltrack 'Bluesdaddy' is het enige originele nummer op dit album. Will Johns etaleert nogmaals zijn klasse als slidegitarist in dit zoete, zelf geschreven lied. Al vanaf de eerste noten van de intro weet je dat er veel pijn en verdriet schuil gaat in Will Johns zijn prachtige versie van BB King zijn 'Walking & Crying'. Daar heeft het schitterend melancholisch gitaargeluid van Will en de droevige klarinet klanken van Aldevis Tibaldi een groot aandeel in. Ook in dit nummer tonen de muzikanten hun klasse met gevoelvol solowerk. 'When You Got A Good Friend' is een bluesnummer dat werd opgenomen op 23 november 1936 in San Antonio, Texas, door de legendarische bluesman Robert Johnson. Het nummer werd pas uitgebracht in 1961, toen het werd opgenomen op de LP 'King Of The Delta Blues Singers'. Drummer Chris Gale en bassist Richard Sadler zorgen voor de stuwende groove in deze bluesrock shuffle. Toetsenist Stevie Watts met wervelend toetsenwerk en Will Johns met spetterend gitaarwerk kleuren de sound van deze aanstekelige versie.

 

 

 

 

 

 

Het album wordt afgesloten met een schitterende versie van 'I Just Wanna Make Love To You', een lied geschreven door Willie Dixon in 1954. Dixon nam het dadelijk op met Muddy Waters. Ondertussen werden er al meer dan zestig covers gemaakt van deze klassieker, onder meer door The Righteous Brothers, Etta James, The Rolling Stones (als B-kant van 'Tell Me'), Isaac Hayes, Van Morrison en Shock Therapy. Met zijn knappe versie voegt Will Johns nog een versie toe aan deze lange lijst. Geen Stevie Watts op toetsen in 'I Just Wanna Make Love to You', wel Callum Ingram op een elektrische cello. Ook hier weet Will Johns met zijn geweldige snarensolo, je te raken tot in de kleinste vezel van je lichaam. Topper. 'Bluesdaddy', het vierde album van Will Johns is een schitterend album geworden. Met dit album brengt Will Johns wel niets nieuw uit, want het zijn allemaal covers van blues klassiekers die elke muziekliefhebber kent, maar toch weet Will op de meeste songs zijn eigen stempel te drukken en die pluim mag Will alvast op zijn hoed steken. (8/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01. Everyday I Have The Blues

02. Call Me Willy

03. Don’t You Wanna Man Like Me

04. High Heel Sneakers

05. Hoochie Coochie Man

06. Rolling & Tumbling

07. Oh Well

08. Sweet Little Angel

09. Bluesdaddy

10. Walking & Crying

11. When You Got a Good Friend

12. I Just Wanna Make Love to You

 

 

Will Johns: Zang en gitaar

Richard Sadler: Bas

Chris Gale: Drums en percussie

Stevie Watts: Piano en keyboards

Callum Ingram: Elektrische cello

Nigel Feist: Mondharmonica

Aldevis Tibaldi: Saxofoon en klarinet

Jasmine Rodgers: Backing vocals

Eddie Johns: Backing vocals

Lucie Johns: Backing vocals

Charlie Nicholson: Backing vocals

Claire Coombe: Backing vocals

Pip Johns: Backing vocals