WALTER TROUT – WE'RE ALL IN THIS TOGETHER

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Walter Trout werd op 6 maart 1951 geboren in Ocean City, New Jersey. Van zijn broer kreeg Walter een gitaar toen hij twaalf werd en hoewel hij op dat moment niet onverdienstelijk trompet speelde, koos de jonge Walter resoluut voor de gitaar. Hij begon met nummers van The Beatles te spelen, maar de meeste invloed maakte het album van de Paul Butterfield Blues Band. De magische twin gitaar van Michael Bloomfield en Elvin Bishop vond de jonge Trout geweldig. In de eerste school bandjes waarin Trout speelde was hij geen gitarist maar bespeelde hij de mondharmonica. Op zestienjarige leeftijd verhuisde hij om te gaan meespelen in de band van Louisiana Red. In 1973 trok Trout naar Los Angeles waar hij een aantal jaren in diverse club bands speelde en veel ervaring op deed bij artiesten als John Lee Hooker, Joe Tex en Percy Mayfield. In 1979 werd hij gitarist bij Canned Heat. Vijf jaar later maakte hij tijdens een optreden van Canned Heat kennis met John Mayall. Even later was Walter gitarist bij The Bluesbreakers. Weer vijf jaar later was John Mayall op een avond veel te ziek om te zingen en Trout nam de zang partijen over van zijn frontman. Een paar mensen van een platenfirma, die aanwezig waren op dat concert, waren zo onder de indruk van de zang en het gitaarspel van Trout dat ze hem na het concert voorstelden om een eigen band op te richten en hij mocht van hen al dadelijk op tournee in Scandinavië. Met Jimmy Trapp op bas, Daniel Abrams op Hammond en Leroy Larson op drums toerde Walter door Scandinavië en in 1990 verscheen hun eerste album 'Life In The Jungle'. Naast een aantal studio nummers stonden er ook vier live songs op, die werden opgenomen tijdens het Midtfyn Festival in Denemarken. Het eerste echte studio album 'Prisoner Of A Dream' volgde een half jaar later. In het begin veranderde de bezetting en de naam van de band regelmatig. Er verscheen regelmatig een album en in 1994 verscheen het album 'Tellin' Stories', waarvan het nummer 'Please Don't Go', dat over het overlijden van Walter's moeder ging, een diepe indruk achter liet. In 1998 tekende Walter Trout bij RUF Records, maar in 2005 verhuisde hij terug naar zijn vertrouwde label Provogue Records. Walter Trout bleef nieuwe albums maken en veel optreden tot begin 2014 de vreselijke ziekte met de naam kanker ook bij hem langs kwam en hij takelde helemaal af. Op 26 mei 2014 onderging Walter met succes een lever transplantatie en vanaf dat moment volgde een langzaam herstel met hoogten en laagtes. Momenteel voelt hij zich terug goed en maakt hij ook terug muziek en hij speelt ook al opnieuw live. Eind 2015 bracht hij zijn recentste studio album 'Battle Scars' uit, het achttiende album voor Provogue en het tweeënveertigste album in totaal. 'Battle Scars' bevat twaalf originele nummers en is een heel persoonlijk album geworden. De meeste songs gaan over Walter's gevecht met de leverkanker die hem trof. De levertransplantatie kon betaald worden door de 240.000 dollar die verzameld werd door vele mensen die geld schonken via een fundraiser. In 2016 verscheen het live album 'Alive In Amsterdam', dat opgenomen werd tijdens het memorabele concert in Carré op 28 november 2015. Het nieuwe album 'We're All In This Together' verschijnt op 1 september 2017 en bevat veertien songs, waarvan er dertien door Walter werden geschreven. Het opmerkelijke aan het album is dat er op elke song een bekende artiest, meestal uitstekende gitaristen, hun medewerking verlenen.

 

 

 

 

 

 

Het album opent met de geweldige Texas shuffle 'Gonna Hurt Like Hell', waarin Kenny Wayne Shepherd samen met Walter Trout hun gitaar meesterlijk laten janken. Het plezier straalt er zo af. Waar het pijn doet weet ik niet maar zeker niet aan het oor, want deze opdwepende song is een genot om naar te luisteren. 'Gonna Hurt Like Hell' is een nummer dat zeker op de setlist moet staan tijdens de live concerten later dit jaar, want dit soort muziek zet elk publiek in vuur en vlam.  Walter Trout schreef alle songs in teken van de kwaliteiten van elke gastmuzikant en dat is goed te horen in het rockende 'Ain't Goin' Back' waarin slide specialist Sonny Landreth zijn klasse etaleert met typische Landreth slide riffs. Trout en zijn jongens gaan even op de rem staan voor de erg mooie blues song 'The Other Side Of The Pillow', waarin Charlie Musselwhite met begeesterend blaas en zuigwerk op de mondharmonica het nummer instrumentaal op een geweldige manier inkleurt. Toch is het Walter zelf die met een fenomenale vlijmscherpe solo op zijn gitaar de kroon op het werk zet. De liefhebbers van het betere gitaarwerk komen zeker aan hun trekken wanneer Walter Trout en Mike Zito hun krachten bundelen in de harmonieuze Southern rocker 'She Listens To The Blackbird Sing'. Het piano gedreven nummer kent een mooie akoestische gitaar intro en doet terug denken aan de glorieperiode van The Allman Brothers. Met jazz/blues fusion gitarist Robben Ford speelt Walter Trout de laatste tijd vaker samen. Beiden zijn regelmatig van de partij bij concerten van Supersonic Blues Machine. 'Mr. Davis' is een nummer dat perfect op een Robben Ford album kan.

 

 

 

 

 

 

De enige cover op het album is 'The Sky Is Crying' van Elmore James dat al in 1959 verscheen, maar het blijft nog steeds een parel van een blues nummer. Walter en Warren Haynes speelden verleden jaar op het New Orleans Jazz Festival dit nummer samen en beiden waren daar zo tevreden over dat ze dit het geschikte nummer vonden voor dit album. Wij als muziekliefhebber kunnen alleen maar blij zijn met deze uitstekende keuze. Het gevoelvol samenspel en het pittig gitaar duel van deze twee gitaarvirtuozen is meer dan zeven minuten puur genot voor het oor. Het wordt heftiger en funkier in het duet 'Somebody's Going Down', waarvoor Walter niemand minder dan Eric Gales uitkoos. Het nummer heeft een stuwend ritme met een erg knappe en krachtige baslijn en het Hammond speelt eveneens een belangrijke rol. Natuurlijk trekt ook hier weer het weergaloze en verschroeiende snarenwerk van Walter en Eric alle aandacht naar zich toe. Walter Trout is bijna onherkenbaar in 'She Steals My Heart Away', zijn duet met Edgar Winter. Dit duet heeft Latino invloeden en heeft een mooie sax intro, ook later in het nummer mag de Texaan Edgar Winter zijn klasse op de saxofoon etaleren. 'Crash And Burn' is een stomende bluesrocker met vlijmscherp snarenwerk van Walter en Joe Louis Walker, die beiden tot het uiterste gaan. Met gruizig en stuwend mondharmonicaspel drukt John Németh zeker zijn stempel op de bluesrocker 'Too Much Too Carry', waarin de gitaar van Trout door merg en been gaat.

 

 

 

 

 

 

 

Ook in de familie Trout valt de appel niet ver van de boom. Zoon Jon staat de laatste jaren steeds meer op het podium als zijn vader een concert geeft. De mensen die op Blues Peer 2016 waren weten dat de zoon net als zijn vader fel kan uithalen op de six string. Tussen al deze grote muzikanten krijgt Jon ook zijn duet met het harmonieuze blues nummer 'Do You Still See Me At All'. Naast het mooie snarenwerk horen we dat ook de stemmen van vader en zoon wat op elkaar gelijken. Een paar decennia terug was Bachman Turner Overdrive een superband met wereldhits als 'You Ain't Seen Nothing Yet' uit 1974. Walter trekt samen met Randy Bachman alle registers open in de zinderende voorbijrazende Texas rocker 'Got Nothin' Left'. Zwaar gitaarwerk bepaalt de sound van dit nummer, dat veel ZZ Top invloeden heeft. John Mayall, de voormalige mentor van Walter Trout kiest in zijn duet voor de mondharmonica en niet voor de toetsen. 'Blues For Jimmy T.' is één van de rustigste songs op het album en is een eerbetoon aan bassist Jimmy Trapp, die jarenlang de bassist en één van Walters beste vrienden was. De niet versterkte mondharmonica van Mayall geeft dit Delta blues nummer het juiste cachet. De titeltrack 'We're All In This Together' is de afsluiter en het is met zijn bijna acht minuten het langste nummer op het album. Joe Bonamassa is de gastmuzikant en 'We're All In This Together' zou zo op een Bonamassa album kunnen. Het heeft de klasse en de kracht die zo kenmerkend zijn voor Joe's werk. Natuurlijk krijgen we hier ook een hoogstaand gitaar duel tussen deze twee gitaar virtuozen. De krachtige ritme sectie geeft beide heren een uitstekend platform on hun klasse te etaleren en wees gerust dat doen Joe en Walter met hun gekende passie en intensiteit. 'We're All In This Together' van Walter Trout is een machtig album geworden, waarin vooral de gitaarliefhebbers verwent worden. Ik kijk nu al uit naar zijn optreden op 1 november 2017 in Metropool te Hengelo. (9,5/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1. Gonna Hurt Like Hell – feat. Kenny Wayne Shepherd

2. Ain’t Goin’ Back – feat. Sonny Landreth

3. The Other Side of The Pillow – feat. Charlie Musselwhite

4. She Listens To The Blackbird Sing – feat. Mike Zito

5. Mr. Davis – feat. Robben Ford

6. The Sky Is Crying – feat. Warren Haynes

7. Somebody Goin’ Down – feat. Eric Gales

8. She Steals My Heart Away – feat. Edgar Winter

9. Crash And Burn – feat. Joe Louis Walker

10. Too Much to Carry – feat. John Németh

11. Do You Still See Me At All – feat. Jon Trout

12. Got Nothin’ Left – feat. Randy Bachman

13. Blues For Jimmy T. – feat. John Mayall

14. We’re All In This Together – feat. Joe Bonamassa