WALTER TROUT – SURVIVOR BLUES

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Walter Trout werd op 6 maart 1951 geboren in Ocean City, New Jersey. Van zijn broer kreeg Walter een gitaar toen hij twaalf werd en hoewel hij op dat moment niet onverdienstelijk trompet speelde, koos de jonge Walter resoluut voor de gitaar. Hij begon met nummers van The Beatles te spelen, maar de meeste invloed maakte het album van de Paul Butterfield Blues Band. De magische twin gitaar van Michael Bloomfield en Elvin Bishop vond de jonge Trout geweldig. In de eerste school bandjes waarin Trout speelde was hij geen gitarist, maar bespeelde hij de mondharmonica. Op zestienjarige leeftijd verhuisde hij om te gaan meespelen in de band van Louisiana Red. In 1973 trok Trout naar Los Angeles waar hij een aantal jaren in diverse club bands speelde en veel ervaring op deed bij artiesten als John Lee Hooker, Joe Tex en Percy Mayfield. In 1979 werd hij gitarist bij Canned Heat. Vijf jaar later maakte hij tijdens een optreden van Canned Heat kennis met John Mayall. Even later was Walter gitarist bij The Bluesbreakers. Weer vijf jaar later was John Mayall op een avond veel te ziek om te zingen en Trout nam de zang partijen over van zijn frontman. Een paar mensen van een platenfirma, die aanwezig waren op dat concert, waren zo onder de indruk van de zang en het gitaarspel van Trout dat ze hem na het concert voorstelden om een eigen band op te richten en hij mocht van hen al dadelijk op tournee in Scandinavië. Met Jimmy Trapp op bas, Daniel Abrams op Hammond en Leroy Larson op drums toerde Walter door Scandinavië en in 1990 verscheen hun eerste album 'Life In The Jungle'. Naast een aantal studio nummers stonden er ook vier live songs op, die waren opgenomen tijdens het Midtfyn Festival in Denemarken. Het eerste echte studio album 'Prisoner Of A Dream' volgde een half jaar later. In het begin veranderde de bezetting en de naam van de band regelmatig. Er verscheen regelmatig een album en in 1994 verscheen het album 'Tellin' Stories', waarvan het nummer 'Please Don't Go', dat over het overlijden van Walter's moeder ging, een diepe indruk achter liet. In 1998 tekende Walter Trout bij RUF Records, maar in 2005 verhuisde hij terug naar zijn vertrouwde label Provogue Mascot Label Group. Walter Trout bleef nieuwe albums maken en veel optreden tot begin 2014 de vreselijke ziekte met de naam kanker ook bij hem langs kwam en hij takelde helemaal af. Op 26 mei 2014 onderging Walter met succes een lever transplantatie en vanaf dat moment volgde een langzaam herstel met hoogten en laagtes. Anderhalf jaar later voelde Walter zich terug fit en hij begon terug muziek te maken en even later was hij ook terug concerten aan het spelen. Eind 2015 bracht hij zijn studio album 'Battle Scars' uit, het achttiende album voor Provogue en het tweeënveertigste album in totaal. 'Battle Scars' bevat twaalf originele nummers en is een heel persoonlijk album. De meeste songs gaan over Walter's gevecht met de leverkanker die hem trof. De levertransplantatie kon betaald worden door de 240.000 dollar die verzameld werd door vele mensen die geld schonken via een fundraiser. In 2016 verscheen het live album 'Alive In Amsterdam', dat opgenomen werd tijdens het memorabele concert in Carré op 28 november 2015. Op één september 2017 verscheen 'We're All In This Together' en het opmerkelijke aan dit album is dat er op elke song een bekende artiest, meestal een uitstekende gitarist, zijn medewerking verleende. Op 25 januari verschijnt 'Survivor Blues', een album met twaalf covers van oudere iets minder bekende bluesrock nummers. Walter Trout wil zijn eigen stempel drukken op die nummers en hij speelt ze dan ook een wijze zoals hij vindt dat die nummers het best klinken.

 

 

 

 

 

 

Walter Trout is zeer verliefd op de originele versies van de twaalf covers op 'Survivor Blues', maar toch voelde hij dat hij zijn stempel moest drukken op deze nummers. Samen met drummer Michael Leasure, bassist Johnny Griparic en toetsenist Skip Edwards trok Walter Trout in september 2018 naar de studio in Los Angeles, onder toeziend oog van producer Eric Corne. Hij opent met de opwindende bluesballade 'Me My Guitar And The Blues', een cover van Chicago bluesman en cultheld Jimmy Dawkins en één van de grote voorbeelden voor de jonge Walter Trout. In deze ballade komt het handelsmerk van Trout, namelijk zijn splijtend en explosief gitaarwerk, ruimschoots aan bod. In dit meer dan zeven minuten durend nummer overheerst het sublieme snarenwerk van Trout, maar van dit soort gitaarwerk krijg je nooit genoeg. Het sleept je mee en blijft boeiend van de eerste noot tot de laatste noot is uitgestorven. Er zit heel veel buikgevoel in zijn zang en volgens Trout heeft het nummer één van de beste teksten die hij al ooit gehoord heeft. Alleen al de laatste zin : 'Sinds jij mij verliet, heb ik alleen nog mezelf, mijn gitaar en de blues' bezorgt de bluesmuzikant tranen in de ogen. Topnummer. In de Sunnyland Slim cover 'Be Careful How You Vote' waarschuwt Walter voor de valse politiekers die veel beloven, maar die niet te vertrouwen zijn en hun beloftes niet nakomen. Trout voegt aan deze blues shuffle een portie stomende rock toe en het resultaat is een stuwende en stevige bluesrocker, waarin drummer Michael Leasure en bassist Johnny Griparic voor een heerlijke pompende rockgroove zorgen. Toetsenist Skip Edwards is uitdrukkelijk aanwezig met wervelende orgel klanken en Walter schittert eerst op de mondharmonica en even later vuurt hij één van die schitterende priemende gitaar solo's af, waar hij een patent lijkt op te hebben. Van de Luther Johnson cover 'Woman Don't Lie' maakt Trout een duet. Sugaray Rayford neemt een gedeelte van het vocale gedeelte voor zijn rekening. De twee stemmen matchen goed samen en er wordt met veel kracht en overgave gezongen door Walter en Sugaray. Tussendoor haalt Trout nog eens op een zinderende wijze uit op zijn sixstring en imponeert Skip Edwards op de toetsen. Dit is een nummer dat live voor een explosie zal zorgen. Het ritme vertraagt een beetje voor de Hound Dog Taylor cover 'Sadie'. In de versie van Trout is dit een lome blues shuffle met een ongewone snarensolo van Walter. Wat hij hier uit zijn sixstring tovert is weer fenomenaal en toch anders. Zoals in veel van zijn gitaar solo's zit ook in deze snarensolo weer erg veel gevoel en overgave.

 

 

 

 

 

 

 

Van de meer dan zestig jaar oude BB King cover 'Please Love Me' maakt Walter Trout een swingende bluesrocker waar het plezier van afspat. In deze smeekbede om van hem te houden snijdt de gitaar weer door merg en been en zet daarmee de smeekbede van Walter nog wat kracht bij. Toetsenist Skip Edwards zorgt met subliem en swingend toetsenwerk voor een zachter randje aan het vlijmscherpe snarenwerk. De meeste covers op 'Survivor Blues' komen van grote blues legendes uit Chicago, maar als ex Bluesbreaker mocht er natuurlijk geen nummer van John Mayall ontbreken. John had in 1970 al in de gaten dat we onze natuur en ons milieu aan het vervuilen waren en hij schreef er het prachtige 'Nature's Disappearing' over. De tekst is na al die jaren nog steeds heel relevant, want de vervuiling van de natuur is nog nooit zo actueel geweest als nu.

In 'Nature's Disappearing' blijft Trout redelijk kort bij de originele versie, al is de versie van Walter iets meer jazz getint. Hij zingt het nummer met veel gevoel in zijn stem en ook zachter dan dat we van hem gewoon zijn en met zijn geweldig mondharmonicaspel en gevoelvol gitaarspel weet hij dezelfde emotie weer te geven als met zijn stem. De stevige rocker 'Red Sun' is een nummer waarin Walter erg fel en splijtend uithaalt op zijn sixstring. Michael Leasure zorgt met strak slagwerk voor de dwingende groove en de vloeiende baslijn van Johnny Griparic zorgt voor kriebels in de buik. 'Something Inside Of Me' is een klassiek Elmore James nummer uit 1966, waarin Trout de slidepartij van Elmore vervangt door een fenomenale gitaarsolo, waardoor deze meer dan zes minuten durende ballade nog meer intensiteit krijgt. Het erg fijne toetsenwerk van Skip Edwards maakt het nummer helemaal compleet. Geen blazers in Walter's versie van Otis Rush zijn 'It Takes Time', wel schitterend toetsenwerk van Skip Edwards en scheurend en zinderend gitaarwerk van Trout. Ook de ritmesectie met drummer Michael Leasure en bassist Johnny Griparic spelen zich weer in de kijker met hun heerlijke stuwende groove. De gitaar van Trout is steeds een plezier om te horen en dat is op deze 'It Takes Time' niet anders. Het plezier spat er zo vanaf en Walter bewijst dat hij nog steeds een heel energieke en erg begaafde gitarist is, die de luisteraar weet te boeien met zijn fenomenaal snarenwerk.

 

 

 

 

 

 

 

Het ritme vertraagt voor de erg knappe slowblues 'Out Of Bad Luck', een cover van Magic Sam. Trout slaagt er weer in om, zowel met zijn stem als met zijn gitaar, de intensiteit van het nummer gevoelig te verhogen en daardoor maakt hij van deze 'Out Of Bad Luck' één van de vele hoogtepunten op dit schitterende album. Het nummer is enigszins ook op hem van toepassing want op een bepaald moment lagen zijn kaarten ook heel slecht en stond de man met de zeis al op de hoek te wachten. Hopelijk was de levertransplantatie het keerpunt voor Walter en kent hij geen tegenslag meer en is voor hem de tijd van 'Out Of Bad Luck' voorgoed aangebroken. Zelf zegt Walter Trout hierover het volgende : Mijn carrière gaat goed. Mijn kinderen doen het geweldig. Mijn vrouw en ik zijn stapelverliefd en ik ben gezonder dan ik ooit ben geweest. Dus ik heb het niet alleen overleefd. Op dit moment zit ik in de beste tijd van mijn leven. Samen met gastmuzikant Robby Krieger van The Doors op slide gitaar drukt Walter Trout zijn stempel op het Delta blues nummer 'Going Down To The River', een cover van Mississippi Fred McDowell. Ook van het Delta Blues nummer 'God's Word' van JB Lenoir maakt Walter Trout een eigen en waanzinnig mooie versie. In deze twaalf bar blues song imponeert Walter weer op zijn sixstring en ook vocaal weet hij deze song weer met veel overgave en overtuiging te brengen. In het instrumentale gedeelte is het genieten van het verbluffende gitaarspel van Walter en het wervelend toetsenwerk van Skip Edwards. Ook bassist Johnny Griparic en drummer Michael Leasure dragen weer meer dan hun steentje bij aan deze imponerende versie en bewijzen daarmee de instrumentale sterkte van dit kwartet. 'Survivor Blues' van Walter Trout is een subliem album en een aanrader voor elke muziekliefhebber. Dat Walter Trout een overlever is weten de meeste muziekliefhebbers al en met het album 'Survivor Blues' bevestigd Trout dat nog eens. Ik denk niet dat hij ooit beter en populairder geweest is dan op dit moment. Het jaar is nog maar juist begonnen maar het is best mogelijk dat we met 'Survivor Blues' al het beste album van 2019 gehoord hebben. Hopelijk komt Walter Trout 'Survivor Blues' ook in Europa promoten, maar op zijn website staan alleen maar Amerikaanse data. Wel is er op 1 juni 2019 een concert in de 013 te Tilburg onder de naam 'Rocking The Blues' met Walter Trout, Jonny Lang en Kris Barras. Dat belooft een avond vol gitaargeweld te worden. (9,5/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

1. Me, My Guitar And The Blues

2. Be Careful How You Vote

3. Woman Don’t Lie (feat. Sugaray Rayford)

4. Sadie

5. Please Love Me

6. Nature’s Disappearing

7. Red Sun

8. Something Inside Of Me

9. It Takes Time

10. Out Of Bad Luck

11. Goin’ Down To The River (feat. Robby Krieger)

12. God’s Word