VINCE AGWADA - LIGHT OF DAY

Album Review

Album: 
VINCE AGWADA - LIGHT OF DAY
Artist: 
Vince Agwada
Record Label: 
Label: Rocketnoodle Music
Style: 
Bluesrock, Funky bluesrock
Date: 
15/07/2019
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
VINCE AGWADA - LIGHT OF DAY
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Vince Agwada is een gitarist, componist en producer. Zijn muzikaal verhaal begon in de wereldberoemde Bluesclubs Theresa's en Buddy Guy's Checkerboard Lounge, waar hij muzikanten, zoals Buddy Guy, Magic Slim, Otis Rush, John Primer en wijlen Lefty Dizz observeerde en ondersteunde. Lefty Dizz was de eerste die de vroegrijpe tiener Vince Agwada liet deelnemen aan zijn nu legendarische Blue Monday jam sessies, waaraan de beste bluesmuzikanten van Chicago en internationale rocksterren, waaronder The Rolling Stones, George Thorogood, Joe Perry van Aerosmith aan deelnamen. Vince herinnert zich die tijd als een magische periode in zijn leven. Er waren avonden dat sterren als Buddy Guy, Junior Wells, Magic Slim, Son Seals, Otis Rush, Little Milton, Hubert Sumlin, Sammy Lawhorn, Lefty Dizz en een hele reeks andere grootheden allemaal in dezelfde kamer zaten te drinken en zaten te kaarten, wachtend op hun beurt om op het podium te mogen. In de daarop volgende jaren tourde Vince internationaal op grote podia en festivals als gitarist bij tal van bekende artiesten. De release van zijn veelgeprezen debuut album 'Eyes Of The City’ uit 2008 bracht al zijn invloeden in het spel en leverde een buitengewoon krachtig werk op dat niet alleen schitterde in zijn artistieke waarden, maar ook in zijn productiewaarden. In de zomer van 2011 verscheen zijn tweede album 'Basic Blue'. Het album opende met 'Chi-Town State Of Mind' en dat nummer haalde de halve finale van de International Songwriting Competition 2011, een wedstrijd beoordeeld door sterren uit de muziekindustrie als Bernie Taupin, Bruce Hornsby, Jeff Beck en Wynona Judd. Op 15 juli van dit jaar verscheen zijn derde album 'Light Of Day', met daarop zestien songs die zonder uitzondering door Vince Agwada geschreven werden. Hij is tevens de producer van het album.
 
 
 
 
 
 
Vince Agwada trekt vanaf het begin alle registers open met de opener 'Two Tons Of Fun', waarin hij de geneugden van de plus sized vrouwen bewierookt. In dit uptempo bluesrock nummer haalt Vince ongenadig uit met de bottleneck en dat levert vet en gierend slide werk op. In dit meer dan vijf minuten durend pareltje is het echt genieten van het slide werk en de gitaar beheersing van Vince. Buiten de gitaar bespeelt Agwada hier ook de basgitaar. Zijn enige instrumentale compagnon is de energieke drummer Brian Jones. Er wordt was gas terug genomen wat ritme betreft, maar het blijft erg stevig in de funky bluesrocker 'Hard Headed Woman', dat op een overtuigende wijze gezongen wordt door Vince. Deze 'Hard Headed Woman' is instrumentaal rijker dan zijn voorganger en dat komt omdat Vince hier met bassist Andre Howard, drummer Brady Williams, toetsenist Roosevelt Purifoy en de blazerssectie Game Changer Horns (Ron Haynes op trompet, Norman Plam op trombone en Rajiv Halim op saxofoon) een heel sterke band naast zich heeft. Bassist Andre Howard zorgt met zijn funky baslijn voor een heerlijke groove en de blazers versterken het funky gevoel nog meer. Vince Agwada haalt ook in dit nummer geweldig en verschroeiend uit op zijn sixstring. Deze keer niet met de bottleneck maar met erg sterk vingerwerk. 'Blues 99' ligt wat stijl en genre betreft in het verlengde van 'Hard Headed Woman', maar dan zonder toetsen of blazers. Vince zorgt zelf voor de zwaar bonkende baslijn en het scheurend en splijtend snarenwerk van deze gitaarvirtuoos is weer om duimen en vingers af te likken. Daarna gaat Vince een andere muzikale weg op met het soulvolle funky nummer 'I Wanna Fly', met een weergaloze percussie van Kwame Steve Cobb. 'Awakening' is een erg kort, negenenveertig seconden durend, instrumentaal sprookjesachtig nummer. Gelukkig duurt de prachtige slowblues 'Blue Moon Call' veel langer. Dit prachtig nummer laat je meer dan zeven minuten genieten van de stem en het indrukwekkende gitaarwerk van Vince. Agwada strooit het gehele nummer gretig rond met uitstekende snaren riffjes en zijn fenomenale snarensolo bezorgde mij in ieder geval kippenvel. 'Blue Moon Call' is één van de vele hoogtepunten op dit uitstekende album.
 
 
 
 
 
 
'Quicksand' is een stevige bluesrocker met een verschroeiende groove en scheurend gitaarwerk. 'Musthafa's Lament' is een instrumentale funky song, waarin Vince en zijn muzikanten hun instrumentale virtuositeit kunnen etaleren. Eerst is er een uitstekende toetsen solo van Lionel Haas, die op een fantastische wijze wordt overgenomen door Edwin Dougherty op saxofoon. Ook Vince Agwada kan in deze 'Musthafa's Lament' weer imponeren met zijn geweldig gitaarwerk. In de stompende en stomende bluesrocker 'Southbound 69' ontbindt Vince nogmaals zijn duivels op de gitaar en dat levert spetterend gitaar vuurwerk op. Ik keek wel verrast op toen ik in 'Spirit' plots doedelzak geluiden hoorde. Drummer Billy Blaylock zorgt met zijn sterke en strakke drumbeat voor een mooie stabiele groove. Tim Grant is het gehele nummer door uitstekend aanwezig met dromerig en jazzy pianowerk en het psychedelische gitaarwerk van Vince maakt het instrumentale geluid compleet. 'King Of The Night' is een andere sterke bluesrocker, waarin het powertrio, met Vince op gitaar, Bill Dickens op bas en Clyde Davis op drums, volledig tot hun recht komt. De ritmesectie zorgt voor de verschroeiende stuwende groove, waarop Vince Agwada nogmaals al zijn registers opentrekt op de gitaar en dat levert weer geweldig gitaarwerk op. 'Credit Card' is een lome funky song, die door Vince weer meestrlijk voorzien wordt van vet en aanstekelig slide werk. Billy Blaylock die in een paar eerdere nummers het slagwerk voor zijn rekening nam, levert in het soulvolle 'Find My Baby' prachtig werk op percussie. Het is een nummer dat je door zijn Latijns getint ritme doet je wegdromen naar Zomerse stranden. Agwada sluit zijn nieuwe album 'Light Of Day' af met de verschroeiende titeltrack 'Light Of Day'. Vince kruidt het nummer zoals het dat al het gehele album gedaan heeft, namelijk met schitterend splijtend en vlijmscherp snarenwerk. 'Light Of Day', het derde album van Vince Agwada is een uitstekend album. Het is een stevig album met uitmuntend gitaarwerk van Vince. 'Light Of Day' is een aanrader voor alle bluesrock en gitaar liefhebbers. (8,5/10)
 
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
01. Two Tons of Fun
02. Hard-Headed Woman
03. Blues 99
04. I Wanna Fly
05. Awakening
06. Blue Moon Call
07. Friend
08. Quicksand
09. Musthafa’s Lament
10. Angelina
11. Southbound 69
12. Spirit
13. King of the Night
14. Credit Card
15. Find my Baby
16. Light of Day