ALLIGATOR RECORDS 45TH ANNIVERSARY COLLECTION

http://www.alligator.com/

https://www.facebook.com/AlligatorRecords

Het Amerikaanse platen label Alligator Records is een begrip in de muziekwereld. Heel wat grote namen hielpen Alligator Records groot maken en omgekeerd. Denk maar aan Hound Dog Taylor, Albert Collins, Koko Taylor, Luther Allison, Michael Burks, Son Seals en zovele anderen. Om het vijfenveertig jarig bestaan te vieren brengt Alligator Records een dubbel album uit. Dat het label een brede visie heeft en met het oog op de toekomst heel wat getalenteerde muzikanten in zijn stal heeft zien we dadelijk als we de namen overlopen. Selwyn Birchwood, Jarekus Singleton, Toronzo Cannon, Shemekia Copeland, Moreland & Arbuckle staan naadloos geprogrammeerd naast legendarische artiesten zoals Curtis Salgado, Rick Estrin & The Nightcats, Joe Louis Walker, Delbert McClinton, Guitar Shorty, JJ Grey & Morfo en zovele anderen. Alligator Records werd opgericht door Bruce Iglauer in 1971, met het uitdrukkelijke doel om een album van Hound Dog Taylor & The Houserockers uit te brengen. Nadat Bruce Iglauer in 1966 door de blues microbe gebeten werd na een concert van Fred McDowell ging hij zich steeds meer verdiepen in de blues muziek. Bruce kwam in contact met Bob Koester van Delmark Records en verhuisde naar Chicago om als ontdekker van talenten te werken voor Bob. Op het moment dat Bob Koester geen interesse toonde om een album van Bruce zijn favoriete band Hound Dog Taylor & The Houserockers uit te brengen, besloot Bruce om het dan maar zelf te doen. Iglauer werd producer, boekingagent, business manager, roadie, promotor en uitgever van Hound Dog Taylor en hij runde Alligator Records vanuit zijn kleine appartement. De grote doorbraak van Alligator Records kwam er in 1975, wanneer Koko Taylor tekende bij het label. Kort daarna volgden giganten als Albert Collins en Johnny Winter. Op dit moment is Alligator Records het grootste onafhankelijke blues label van de wereld. Drie Alligator opnames hebben een Grammy Award gewonnen en eenenveertig albums werden genomineerd. Het label en zijn artiesten ontvingen al meer dan honderd Blues Music Awards en meer dan zeventig Living Blues Awards. En de grote baas is nog steeds zo gedreven als in 1971, hij wil nog steeds de beste blues en roots muzikanten in zijn stal hebben. Op 10 juni, de dag van de release van het dubbele '45th Anniversary Collection' album zal in Grant Park in Chicago, Alligator Records in de bloemen gezet worden tijdens het 33ste Annual Chicago Blues Festival. Natuurlijk zullen er heel wat artiesten van Alligator Records van de partij zijn. Shemekia Copeland, Lil' Ed & The Blues Imperials, Tommy Castro & The Painkillers, Curtis Salgado, Toronzo Cannon, Moreland & Arbuckle, Corky Siegel en Eddy 'The Chief' Clearwater zullen al zeker van de partij zijn op dit grote verjaardagsfeest.

Op het dubbelalbum '45 the Anniversary Collection' staan maar liefst zevenendertig songs, van oude nummers tot songs die pas verschenen zijn. Ook de stijlen zijn zeer uiteenlopend, zodat dit album zeer aangenaam is om te beluisteren. We zullen de twee albums even voor jullie overlopen. CD 1 begint met rauwe rockin' blues met machtige slide gitaar van Lil' Ed & The Blues Imperials in 'Hold That Train'. Een begin dat kan tellen. Son Seals is één van de eerste grote legendes die bij Alligators Records tekende. Son stierf in 2004, maar zijn muziek blijft doorleven. Het erg mooie 'Cotton Picking Blues' komt uit zijn debuut album 'The Son Seals Band' uit 1973. Uit Shemekia Copeland haar nieuwste uitstekende album 'Outskirts Of Love' komt 'Devil's Hand', een compositie van haar vader Johnny Copeland. Deze funky blues met een Afrikaanse beat wordt met veel passie en vuur gezongen door Shemekia. 'Can't Even Do Wrong Right' is de titelsong van Elvin Bishop zijn zesde album bij Alligator Records. Dit album won verleden jaar de Blues Music Award als beste album uit 2015. Toronzo Cannon legt in 'het funky 'Bad Contract' uit dat het huwelijk een slecht contract is. Stevig gitaarwerk hoort er natuurlijk bij. De liefhebbers van de mondharmonica komen ook aan hun trekken met Charly Musselwhite en zijn 'The Well'. Dit is de titelsong van zijn in 2010 verschenen album en Charly laat in dit waar gebeurd verhaal horen dat hij nog steeds de klasse en voldoende lucht inhoud heeft om met zijn instrument te imponeren . In 2015 bracht Tommy Castro & The Painkillers met 'Method To My Madness’ een erg sterk album uit. ‘Common Ground’ is een typische Tommy Castro rocker en bevat een paar knappe gitaar riffs en het Hammond is op een erg mooie wijze aanwezig. Pure Chicago blues vinden we terug in 'The Road Is Long' van Carey And Lurrie Bell. Een aanrader voor de liefhebbers van de blues harp en de akoestische gitaar. Koko Taylor, de queen van de blues en lang het uithangbord van Alligator Records mocht zeker niet ontbreken. Ze overleed in 2009, maar haar meer dan veertig jaar oude 'Voodoo Woman' houdt de gedachte aan haar levendig. Haar vriend Mighty Joe Young is eveneens te horen op de gitaar.

Selwyn Birchwood, is één van die nieuwe jongens waarin grote baas Bruce Iglauer echt gelooft. Selwyn won in 2013 de International Blues Challenge in Memphis. Kort daarna tekende hij bij Alligator Records en 'Don't Call No Ambulance' komt uit zijn debuut album op dat label. Als je praat over blues en mondharmonica kan je niet naast Rick Estrin & The Nighthawks. Uit hun tweede album ‘One Wrong Turn' krijgen we 'Callin' All Fools'. Nog zo'n levende legende is Joe Louis Walker, met drieëntwintig albums op zijn naam en in 2013 toegelaten bij de Blues Foundation's Hall Of Fame, blijft deze man nog steeds de blues, funk en rock spelen met het enthousiasme van een jonge, beginnende muzikant en dat is goed te horen op 'Too Drunk To Drive Drunk'. Lee Rocker was één derde van The Stray Cats en dan weet je dat we over rockabilly praten en 'Crazy When She Drinks' is een goed voorbeeld van de muziek waarvoor Lee Rocker staat. De contrasten in genres en stijlen zijn soms heel groot op dit album, zo komt na de rockabilly, de heel gruizige blues en roots rock aan bod van Moreland & Arbuckle. In de rauwe meeslepende roots rocker 'Take Me With You' is zowel de stem als het blaas en zuigwerk van Dustin Arbuckle heel overtuigend. Dit is het trio op zijn best, als dan ook nog Aaron Moreland een verschroeiende solo uit zijn mouw schudt kan het helemaal niet meer kapot. Al zevenentachtig jaar oud, maar nog steeds treedt Jimmy Johnson op, en volgens de recensies klinkt hij nog steeds evengoed als in 1977, het jaar waarin hij 'Your Turn To Cry' opnam. Hier in Europa heeft hij misschien niet de status die hij in de USA heeft, want daar is Delbert McClinton een echte ster. Een prachtige stem en veel blazers zijn de ingrediënten in de love song 'Givin' It Up For Your Love'. De eerste artiest was Hound Dog Taylor, dus mocht hij zeker niet ontbreken. De blues shuffle 'Take Five' komt uit zijn tweede album 'Natural Boogie'. Het eerste album sluit af heel emotioneel af met het gospel nummer 'Will The Circle Be Unbroken' van Mavis Staplis.

James Cotton zal altijd herkend worden als één van de grootste mondharmonica muzikanten aller tijden. Waarom? Dat is in 'Cotton Mouth Man', de opener van cd 2 heel goed te horen. Een leuk weetje is dat zijn vriend Joe Bonamassa op de gitaar te horen is. Albert Collins was al een gitaarheld, wanneer hij in 1978 tekende bij Alligator Records, het label waarbij hij zeven albums opnam. The Master Of The Telecaster werd hij genoemd en zijn bijdrage is, de heel intense blues ballade 'If Trouble Was Money'. Het nummer komt uit het album 'Live In Japan' en werd onlangs nog door Gary Clark Jr. gecoverd. JJ Grey & Mofro stond begin juni 2016 nog op het eerste Internationaal Holland Blues Festival in Grolloo en de recensies waren lovend voor deze bluesrocker. Met '99 Shades Of Crazy' levert de man hier een knappe rock bijdrage. Volgens mij is Jarekus Singleton de grootste jonge troef in de stal van Alligator Records. Een blessure brak zijn veelbelovende basketbal carrière af en vanaf toen legde hij heel zijn gewicht in de muziek. Wie hem verleden jaar bezig zag en hoorde tijdens zijn eerste optredens op Europese bodem zal wel beamen dat Jarekus een geweldig potentieel heeft. Uit zijn uitmuntende album 'Refuse To Lose' van deze gitaar virtuoos is de titelsong te horen en die zorgt voor vuurwerk. Tijd voor wat rustig en emotioneel werk en dat komt er met 'Empty Promises' van de veel te vroeg overleden Michael 'Iron Man' Burks. Deze ballade zorgt voor het kippenvel moment op de tweede cd. Roomful Of Blues is beter bekend als s'werelds beste kleine bigband. Ze brengen de swingende jump blues en R&B van de jaren veertig en vijftig naar de eenentwintigste eeuw. Hier horen we ze met 'Turn It On, Turn It Up' uit hun '45 Live' album uit 2013 ter gelegenheid van hun vijfenveertigste verjaardag. Nog een koning van de bluesharp is zonder twijfel Lazy Lester die met zijn Louisiana blues en rock de harten van vele muziekliefhebbers veroverde. 'Raining In My heart' was een grote hit voor Slim Harpo, een goede vriend van Lester, die besloot om het in 1988 zelf op te nemen.

In 2014 stierf Johnny Winter maar deze bluesman zijn muziek is onsterfelijk. Op dit album is hij van de partij met één van zijn bekendste nummers, namelijk 'Shake Your Moneymaker'. Curtis Salgado brengt zijn vertrouwde soul muziek in 'Walk A Mile In My Blues'. Het is zijn relaas over zijn twee gevechten tegen de vreselijke ziekte kanker. Curtis zingt het met enorm veel gevoel en de mooie Hammond klanken begeleiden hem. De blazers zijn sterk aanwezig en Johnny Lee Schell tovert een wondermooie solo uit zijn gitaar. Oudere traditionele blues met veel piano werk is te horen in 'I Ain't Got You' van Billy Boy Arnold en in 'Gonna Stop You from Giving Me The Blues' van Ann Rabson. De knappe en vruchtbare samenwerking tussen Bnois King en Smokin' Joe Kubek leverde heel wat pareltjes op, waaronder 'Freezer Burn' dat op deze cd te horen is. Dat de zevenenzeventig jarige nog steeds prima concerten aflevert hebben we verleden jaar op het Blues Festival Peer nog kunnen zien en horen.  I'm Gonna Leave You' komt zijn uitstekende gitaar werk weer goed tot uiting. Saxofonist A.C.Reed heeft bij heel wat grootheden gewerkt, maar hij heeft ook een paar albums uitgebracht onder zijn eigen naam. In 1987 bracht hij 'I'm In The Wrong Business' uit en daar stond ook 'She's Fine' op. De slide gitaar die we horen komt van niemand minder dan Bonnie Raitt. Luther Allison was één van de meest charismatische muzikanten van zijn generatie. Ook hij verloor de strijd tegen kanker, gelukkig laat hij ons zoveel mooie muziek na, zodat de herinnering aan hem altijd levend zal blijven. 'Will It Ever Change?' is voor mij zeker niet zijn beste nummer, maar ik was toch blij dat deze legende ook op dit verjaardag album stond. Het spetterend gitaar werk waarvoor Luther bekend stond is ook in deze bluesrocker te horen. Cd 2 sluit af met 'Amazing Grace' van The Holmes Brothers.

De zevenendertig songs op de twee cd's tonen aan hoeveel talrijke uitstekende muzikanten tot de stal van Alligator Records behoorden of nog steeds behoren. Bruce Iglauer en zijn team blijven altijd vooruit kijken en de toekomst ziet er met de vele jonge bands veelbelovend uit. Van harte gefeliciteerd Alligator Records. (9/10)

Walter Vanheuckelom