VARGAS BLUES BAND - CAMBALACHE & BRONCA

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vargas Blues Band werd in 1991 opgericht door de Spanjaard Javier Vargas. In datzelfde jaar verscheen het debuut album 'All Around Blues' en een jaar later lag de opvolger 'Madrid - Memphis' ook al in de winkel rekken. Op hun derde album 'Blues Latino' kreeg de band steun van Internationale artiesten als Chris Rea, Junior Wells, Flaco Jiménez en Andréas Calamaro. De titelsong van dat album werd opgepikt door Carlos Santana, die het op het album 'Brothers' van de Santana Brothers plaatste. Op het Woodstock Festival in 1994 speelde Carlos Santana deze door Javier Vargas geschreven song live voor een uitverkocht festival. Sindsdien zijn Carlos en Javier zeer goede vrienden. Carlos is ook vol lof wanneer hij over de muziek van de Vargas Blues Band spreekt. De band werd ook persoonlijk uitgenodigd door Santana voor zijn concert in de Zenith in Parijs 1995, om twee nummers samen te spelen. In 1999 speelde de Vargas Blues Band hun eerste concerten op Amerikaanse bodem, met twee memorabele concerten in Buddy Guy's Legends Club in Chicago. In 2001 rondde de band hun eerste tour door Duitsland succesvol af. Als je op de site van de Vargas Blues Band gaat kijken zie je dat 'Cambalache & Bronca' al hun vijfentwintigste album is, de solo projecten van Javier meegerekend. Het album werd opgenomen in het Spaans en bevat legendarische songs van Argentijnse artiesten.

 

 

 

 

 

 

 

Wanneer we het album 'Cambalache & Bronca' voor de eerste keer beluisteren is het wel wennen aan de Spaanse taal, maar dat verdwijnt na een paar keer luisteren. Het album opent met de titeltrack 'Cambalache & Bronca'. Een stevige bluesrocker met vlijmscherp gitaarwerk, met veel invloeden uit de jaren tachtig van de vorige eeuw. De zang van Javier Vargas lijkt veel op rap, maar lijkt meer een manier om zijn ongenoegen uit te drukken. 'No Te Rindas' is een nummer dat Vargas samen met Manolo Tena schreef toen zij samen het album 'Spanish Blood' opnamen. Het vocale gedeelte wordt in deze rocker verzorgd door José Rulo, zodat Javier Vargas zich tenvolle op zijn uitstekend snarenwerk kan focussen. De toetsenist is constant en op een erg knappe wijze aanwezig. 'No Te Rindas' is een eerbetoon van Javier aan zijn inmiddels overleden vriend Manolo Tena. Daarna gaat Vargas Blues Band de heavy rock weg op met het scheurende 'Sucio Y Desprolijo'. De ritmesectie levert hier een verschroeiende groove waarop Javier zich volledig kan laten gaan met de bottleneck rond zijn vinger, met als resultaat erg opzwepend slide werk van de frontman. Ook in 'Ana No Duerme', dat in de late jaren zestig nogal wat ophef maakte vanwege zijn tekst, laat Javier opwindend slide werk horen. Het nummer werd geschreven door Luis Alberto Spinetta en deze naam vinden we een paar maal terug op dit album en dat is niet verwonderlijk, want in de beginperiode van de Argentijnse rock was Luis Alberto Spinetta de toonaangevende figuur. Laten we zijn vijf nummers even op een rijtje zetten. 'Ana No Duermo' is een ruig en rauw bluesrock nummer dat heel wat sfeer en ritmewisselingen kent. 'Plegaria Para Un Nino Dormido' en 'A Estos Hombres Tristes' zijn Latino ballades van het soort zoals we ze vinden op albums van Julio Iglesias. 'Algo Flota En La Laguna' en 'Post Crucifixion' schreef Spinetta samen met B. Frascino en die Frascino zijn invloed is duidelijk te horen. Voor mij horen deze twee stuwende bluesrockers bij de betere nummers op het album ' Cambalache & Bronca'. 'Algo Flota En La Laguna' en 'Post Crucifixtion' sluiten ook meer bij het repertoire aan dat we van Vargas Blues Band gewend zijn.

 

 

 

 

 

 

De drie volgende songs 'Viento, Dile A La Lluvia', 'Escapando De Mi' en 'La Balsa' zijn geschreven door Lito Nebbia en waren in Argentinië destijds hits voor de band Los Gatos. Hoewel er vijf drummers vermeld staan op het hoesje, wordt in 'Viento, Dile A La Lluvia' gebruikt gemaakt van een ritmebox en elektronische drums. De twee eerste songs van Lito Nebbia doen aan Zuiderse stranden denken, maar zijn zeker geen hoogvliegers en vallen ook eerder onder het zeemzoet Julio Iglesias genre. 'Avellaneda Blues' is een heerlijk traag bluesnummer met uitmuntend akoestisch slide werk op de resonator en ook in het instrumentale 'Espiritu Celeste' is het genieten van Javier's uitstekende werk met de bottleneck. 'Avellaneda Blues' en 'Espiritu Celeste' zijn voor mij de beste songs op het album. 'Mister Jones' is een heel dansbare, rechttoe, rechtaan rocker. Het laatste nummer is de uitstekende, meer dan zes minuten durende slowblues 'Todo El Dia Me Pregunto'. Javier steelt de show met gevarieerd en subliem snarenwerk. Het ene moment klinkt zijn gitaar zacht met heerlijk vingerwerk, even later klinkt ze vlijmscherp en snijdt ze door merg en been. 'Cambalache & Bronca' is een heel breed album geworden, met soms nummers die we niet van Vargas Blues Band verwachten. Het is dan ook een heel apart album geworden waarin Javier Vargas Argentijnse nummers uit zijn jeugd een nieuw leven geeft. Het is zeker niet het beste album van Vargas Blues Band, maar vooral in het tweede gedeelte staan er toch een paar erg mooie nummers. (7/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

Tracklist:

01. Cambalache & Bronca

02. No Te Rindas

03. Sucio Y Desprolijo

04. Ana No Duerme

05. Viento Dile A La Lluvia

06. Escapando De Mi

07. Plegaria Para Un Nino Dormido

08. La Balsa

09. Avellaneda Blues

10. Espiritu Celeste

11. A Estos Hombres Tristes

12. Mister Jones

13. Post Crucifixion

14. Todo El Dia Me Pregunto

15. Algo Flota En La Laguna