Italië en dark wave, het heeft altijd geklikt. Pioniers in het genre zijn Carlo Disimone en Valeria Buono die beiden bij Fear Of The Storm zaten, een cultband uit de jaren 90. Toen deze formatie, die op het befaamde Energeia-label zat, er in 1995 de brui aan gaf, besloten de twee om DPERD op te richten. Hun eerste materiaal (gewoon een cd-r) kreeg de nodige lof in allerlei fanzines, en met Regalero Il Mio Tempo raakte DPERD op My Kingdom Music, een label dat zich vooral met het hardere werk bezighoudt. De plaat had heel wat succes bij de darkwavefans en nu is er dus de vijfde plaat die het duo simpelweg V doopt.

 

Een eenvoudig de titel, maar complexe muziek, want het lijkt wel alsof Carlo en Valeria zich door zo wat alle bands uit het donkere genre hebben laten beïnvloeden om uiteindelijk toch tot een zeer eigen geluid te komen.

 

Meteen, bij de eerste tonen van Frenetika (de meeste songs zijn in het Italiaans gezongen) valt de prachtige stem van Valeria op die op vrij poppy wavegitaartjes drijft. Gitaartjes die uit platen van The Cure lijken te komen, ofschoon het allemaal zeer origineel is. Je ontdekt steeds wel iets in de songs, zo hoor je bijv. in Aggrappata Al Silenzio wat Xymoxgitaartjes, maar uiteindelijk blijft DPERD toch DPERD. Een mooie vijfde plaat dus die een regelrechte aanrader is voor darkwavefans.