ULRICH ELLISON AND TRIBE - LIVE AT ANTONE'S

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ulrich Ellison werd geboren op 14 december 1980 in Graz, Oostenrijk. Hij begon zijn muzikale carrière op de klassieke piano en werd toegelaten tot het Johann Fux Konservatorium. Na zijn verhuis naar Wenen, waar hij muziek ging studeren aan de Universiteit van muziek en podiumkunsten, begon hij gitaar te spelen. In 2007 verhuisde hij naar de Verenigde Staten dankzij een Fulbright beurs en begon er jazz gitaar te studeren aan de Sarah en Ernest Butler School Of Music, aan de universiteit van Austin in Texas. Tijdens zijn twee jaar als Amerikaanse student won hij drie Internationale Downbeat Awards. Na zijn studies werd hij sideman bij een paar opmerkelijke bands rond Austin, waarvan de soulzangeres Nakia en de Grammy genomineerde zanger Abra Moore de bekendste zijn. In 2010 richtte Ulrich, het Ulrich Ellison Trio op, waarmee hij verschillende soorten stijlen van muziek probeerde. Het trio veranderde regelmatig van bezetting. Onder de naam Ulrich Ellison verscheen in 2011 het album 'Lose Yourself' en in 2014 'Synergy'. De naam van de band veranderde ten slotte naar Ulrich Ellison And Tribe. Het viertal waarmee Ulrich in 2015 zijn album 'Dreamchaser' maakte bestaat uit zijn soulmate en vrouw Sabine Ellison op bas, Darrell Commander op toetsen, Michael Anthony Davila op drums en Ulrich zelf die de lead gitaar en zang voor zijn rekening neemt. Op het album 'Dreamchaser' is op een paar nummers de gastzangeres Candice Lynette Sanders te horen. 'Dreamchaser' kreeg overal goede respons en dat leverde de band heel wat optredens op en ook een tournee doorheen Duitsland. In 2015 won Ulrich Ellison And Tribe de Austin Music Award als beste funk/soul/blues live band en in 2016 mocht Ulrich Ellison Oostenrijk vertegenwoordigen op de Europese Blues Challenge in Italië. In 2016 verscheen de opvolger 'Rise Up From The Ashes' met daarop twaalf songs die allemaal door Ulrich geschreven zijn.  Op Grooveyard Records verscheen in 2017 ook nog 'Dreaming In The House Of Blues'. Naast Ulrich die de zang en de gitaar voor zijn rekening neemt bestaat de band nog uit bassiste Sabine Ellison, drummer Joel Duhon en Jan Flemming die zowel het orgel als de accordeon bespeelt. Voor het live album 'Live At Antone's’ werd dit viertal nog uitgebreid met gospel zangeressen Angela Miller en Sheree Smith en toetsenist Coleman Berg. Verder verleenden ook nog gast violist Will Taylor en gastzanger zanger Nakia hun medewerking aan dit concert.

 

 

 

 

 

 

'Live At Antone's' werd opgenomen in de beroemde club Antone's in Austin, Texas op 21 december 2017. Het album opent met een gesproken introductie van Ulrich, die alleen begeleid wordt met zweverig subtiel toetsenwerk. Eenmaal 'Rhythm Is A Healer' volledig uit zijn startblokken schiet krijgen we een heel aantrekkelijke song, met een opwindend ritme en een sterk en catchy refrein. Angela Miller en Sheree Smith, de twee gospel zangeressen die hier de band versterken, bewijzen dadelijk al hun vocale meerwaarde. Het pompende en stuwende voetenwerk van drummer Joel Duhon op de pedaal van de basdrum zorgt samen met de zware baslijn van Sabine Ellison voor een stuwende groove. Ulrich zingt het nummer heel overtuigend met zijn goede volle stem en hij haalt ook al meteen fors uit op de gitaar. De band steekt nog een tandje bij voor de rocker 'My Revolution', een nummer dat een aanklacht is tegen het beleid van President Trump en oproept voor revolutie. Ook de sferische, meer dan zes minuten durende, ballade 'Feels Like Heaven' krijgt van Ulrich een gesproken introductie. Daarna nemen sferische en dromerige geluiden met Oosterse trekjes het over van Ulrich's stem. Het nummer wordt met veel gevoel gezongen door Ulrich en zijn intense en gevoelvolle snarensolo is het perfecte verlengstuk van zijn stem. Met een heerlijke groove in 'Change Of One Man' bewijzen drummer Joel Duhon en bassiste Sabine Ellison nogmaals dat zij een geweldige en stevige ritmesectie zijn. Met wervelende Hammond klanken imponeert Jan Flemming, terwijl frontman Ulrich Ellison weer gretig rondstrooit met spetterende riffs uit zijn sixstring. De eerste cover op het album is de Blind Willie Johnson cover 'Nobody's Fault But Mine'. Ze maken er een heel soulvolle en meeslepende versie van met de geweldige stemmen van Angela Miller en Sheree Smith in de hoofdrol. De toetsen van Jan Flemming en Coleman Berg dragen het nummer op een prachtige en warme wijze en Ulrich kruidt het nummer weer met uiterst gevoelvolle gitaar riffs. Geweldige versie van deze bijna honderd jaar oude klassieker. Dat Ulrich helemaal niet blij is met het beleid van President Trump hoorden we al eerder op het album en ook met 'Tearing Down The Wall' is dit weer het geval. We hebben geen muur nodig zingt Ulrich. In Duitsland braken ze de muur af en in het meest progressieve land dat ik ken, willen ze een muur bouwen vertelt Ellison. Hij roept de mensen om samen de muur om te gooien en hij zet zijn woorden kracht bij met verschroeiend en scheurend gitaarwerk. Jan Flemming weet op een heel mooie wijze zijn accordeon doorheen de sound van deze protest song te weven.

 

 

 

 

 

 

 

De tweede cover op het album is de Pink Floyd cover 'Breathe', een nummer dat geschreven werd door Gilmour, Waters en Wright. In dit bijna acht minuten durend pareltje bewijst Ulrich zijn instrumentale virtuositeit op zijn sixstring. 'Feet Back On The Ground' heeft een lekkere stampende groove dankzij de ritme sectie, met Ulrich's vrouw Sabine op bas en Joel Duhon op drums. Jan Flemming is uitdrukkelijk aanwezig op de toetsen en ook frontman Ulrich laat zich positief opmerken op de gitaar, maar het voornaamste is dat 'Feet Back On The Ground' één mooi geheel is, waar je moeilijk kan blijven op stilstaan. De stomende rocker 'Way Down To The Ground' is voor mij één van de beste nummers op het album. Het sterk slagwerk van Joel en zware baslijnen van Sabine zijn de zeer solide basis waarop de frontman op magistrale wijze kan soleren en ook toetsenisten Jan en Coleman zijn in zeer grote doen op hun keyboards. Dit is een meesterwerkje. De meer dan negen minuten durende ballade 'Waiting For A Better Day' blijft de gehele tijd boeiend. Het nummer wordt gedragen door de keyboards van Jan Flemming en Coleman Berg en het nummer heeft een heel mooie en geduldige opbouw. Het is heel rustig in de stroves met subtiele maar heel fijne riffjes op de gitaar en explosief uitbarstend tijdens het refrein. Ulrich Ellison bewijst tijdens de verscheurende solo dat hij een begaafd gitarist is. 'Rain' is een beklijvende ballade waar je heel stil van wordt. 'Ten Feet Tal' wordt ingezet met een paar felle gitaar riffjes gevolgd door verschroeiend toetsen werk van Jan Flemming. Dit is bluesrock waar de gensters vanaf vliegen en die herinneringen oproept aan de grote bands van het genre Led Zeppelin in hun hoogdagen. Vlijmscherp gitaarwerk en een enorm sterk spelende Joel Dahon op drums maken dat deze 'Ten Feet Tal' een meer dan waardige afsluiter. Gast violist Will Taylor maakt het nummer instrumentaal nog rijker met een prachtige solo op zijn viool en ook frontman haalt nog eens geweldig sterk uit op zijn sixstring. 'Live At Antone's' van Ulrich Ellison And Tribe is een erg knap en gevarieerd live album. (8/10)

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

Rhythm Is A Healer

My Revolution

Feels Like Heaven

Change Of One Man

Nobody’s Fault But Mine

Tearing Down The Wall

Breathe

Feet Back On The Ground

Way Back On The Ground

Waiting For A Better Day

Rain

Ten Feet Tall (Featuring Will Taylor)

 

Ulrich Ellison - zang en gitaar

Sabine Ellison - Bas

Joel Duhon - drummer

Jan Flemming - Toetsen en accordeon

Angela Miller en Sheree Smith - gospel zangeressenen

Coleman Berg - toetsen

Will Taylor - viool op #12

Nakia - zang