TRIGGERFINGER - COLOSSUS

Album Review

Album: 
TRIGGERFINGER - COLOSSUS
Artist: 
Triggerfinger
Record Label: 
Provogue/ Mascot Label
Style: 
Rock
Date: 
25/08/2017
Reviewed by: 
Tom Coppers

Triggerfinger – ‘Colossus’

 

Drie jaar na  ‘By Absence Of The Sun’ zijn de heren van Triggerfinger weer helemaal terug met hun nieuwe worp ‘Colossus’. Ze hadden kunnen kiezen om een vervolg te breien op het succesvolle ‘By Absence Of The Sun’, maar samen met topproducer Mitchell Froome (oa. Pearl Jam, Paul McCartney, Los Lobos)  slaan ze toch een lichtjes andere weg in. Er is veel ruimte gelaten voor experiment en geregeld sluipen er elementen in de songs die maken dat elk nummer erg interessant wordt. Als geheel klinkt ‘Colossus’ misschien niet zo samenhangend als zijn voorvangers, maar dat is voor mij eerder een plus dan een minpunt. Het verrassingselement maakt dat ik dit album al enkele dagen grijs aan het draaien ben.

Het album opent met de titeltrack en met een figuur die ‘Wait Wait Wait’ roept. Maar wachten doet ‘Colossus’ zeker niet. De vette baslijn (die trouwens wat heeft van de baslijn van ‘Isolation’ van Joy Division) van Monsieur Paul neemt je onmiddellijk bij het nekvel. De herkenbare stem van Ruben Block en de energieke drums van Mario Goossens maken er vervolgens een monsterlijk sterke song van. Opvallend is dat de gitaar nauwelijks of niet te horen is.

Ergens in mei werd ‘Flesh Tight’ al als eerste voorsmaakje op ons losgelaten. Een lekker wegrockende song met een fijne sax in de achtergrond. Hier weinig experiment, zeker in vergelijking met ‘Candy Killer’. Een fraai hypnotiserend nummer waar weer vooral bas en drums een prominente rol in kregen. Opvallend is ook het gebruik van veel synths, niet alleen in ‘Candy Killer’ maar op het hele album. Niet zo raar eigenlijk als je weet dat Froome zijn carrière begon als keyboardspeler.

Een rustpunt krijgen we halfweg ‘Colossus’ met het melancholische ‘Afterglow’.  Mooi, maar had niet gemoeten van mij.

Vanaf dan krijgen we alleen maar hoogtepunten. ‘That’ll Be The Day’ surft met een ‘80s beat lekker op het randje van de kitch. Heerlijk nummertje! En dan krijgen we misschien wel het beste nummer nummer op ‘Colossus’. Een hoog rock ’n roll gehalte en de onweerstaanbare saxofoon van Steve Berlin (oa. Los Lobos) maken van ‘Bring Me Back A Live Wild One’ een hoogtepunt.

Wat we daarna krijgen is dan weer het meest experimentele stukje op dit album. ‘Steady Me’ is een duivelse mix van Eels, The Beatles, foute circustunes en een soundtrack van een griezelfilm uit de jaren ’60.

Met afsluiter ‘Wollensak Walk’ krijgen we een instrumentaal nummer dat zo is weg gestapt uit een spaghettiwestern, maar dan wel eentje die gemaakt werd door Quentin Tarantino.

Een halve minuut na het einde van ‘Wollensak Walk’ krijgen we nog een extraatje. Een country/rockabilly nummer waarmee Block terug gaat naar zijn Sin Alley-roots. Het maakt de cirkel helemaal rond.

‘Colossus’ is een album geworden zoals de titel en de albumhoes al doet vermoeden: een kolossaal en meerkoppig beest. Met dit album heeft Triggerfinger zich op een kruispunt geplaatst waarmee ze zowat elke kant uit kunnen in de toekomst. Ik kijk nu al uit naar de opvolger van ‘Colossus’. (9/10)

Tom Coppers

 

DETAIL ALBUM

 

Tracks:

1. Colossus

2. Flesh Tight

3. Candy Killer

4. Upstairs Box

5. Afterglow

6. Breathlessness

7. That’ll Be The Day

8. Bring Me Back A Live Wild One

9. Steady Me

10. Wollensak Walk