TONY CAMPANELLA - TAKING IT TO THE STREET

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een oude akoestische gitaar van Stella Harmony en een oude plaat van Guitar Boogie inspireerden de jonge elfjarige Tony Campanella om gitaar te gaan spelen. Zijn ooms bleven hem een vast dieet geven van Albert Collins, Albert en Freddie King, Son Seals, Jimi Hendrix, Rory Gallagher, Jeff Beck en Stevie Ray Vaughan. In het begin van de jaren negentig trad Tony op met de LA West Blues Band en midden de jaren negentig verhuisde hij naar The Sliders. Hij verliet The Sliders om te beginnen met zijn eigen power trio The Tony Campanella Band, een power rockblues band. Ze traden vooral op in het clubcircuit rond Sint Louis, MO. Tony Campanella is al twintig jaar een vaste muzikant in de bekende Stevie Ray Vaughan Show in Sint Louis. Tony mocht al openen voor Etta James, Robin Trower, Deep Purple, Bernard Allison, Kenny Wayne Shepherd, Koko Taylor en Shemekia Copeland. Tony Campanella was de eerste artiest die tekende bij het nieuw gelanceerde Gulf Coast Records. Hoewel hij al een paar decennia een gevestigde naam is in en rond Sint Louis, Mo is 'Taking It To The Street' het debuutalbum van Tony Campanella. In de jaren negentig waren Mike Zito en Tony Campanella twee muzikanten die veel concerten speelden in en rond Sint Louis. Campanella vooral aan de Noorderkant en Mike Zito vooral aan de Zuiderkant van de stad. Zowel Mike als Tony hebben Italiaans bloed in hun aders, ze zijn beide katholiek en ze delen de liefde voor de bluesmuziek en de gitaar. Dat schept een band en het is dan ook niet verwonderlijk dat Tony Campanella de eerste artiest was bij Gulf Coast Records, de platenmaatschappij van Mike Zito en Guy Hale, die opgericht werd in 2018. Op vijftien juli verschijnt daar zijn debuutalbum 'Taking It To The Street'. Er staan elf songs op het album, waarvan Tony er zelf vier schreef. Producer Mike Zito speelt ritme en slide gitaar op het album en schreef de titeltrack. Samen met Guy Hale schreef Mike nog twee andere nummers. De andere vier songs zijn covers.

 

 

 

 

 

 

 

Het album opent met de zware rockblues titeltrack 'Taking It To The Street', een nummer dat door Mike Zito geschreven werd. Het heeft een grote seventies vibe en er zijn zeker invloeden van Gary Moore en Jimi Hendrix in terug te vinden. De ritmesectie, met Terry Dry op bas en Matt Johnson op drums, zorgt voor een verschroeiende heavy rock groove en frontman Tony Campanella is heel het nummer dominerend aanwezig met priemende en splijtende gitaar riffs. Hij zet zelf de kroon op het werk met een vlijmscherpe en agressieve snaren solo. De stuwende bluesrock shuffle 'Pack It Up' werd door Tony Campanella geschreven. Ook van deze song straalt veel nostalgie uit en ook hier is de gitaar van Tony uitstekend en uitdrukkelijk aanwezig. Voor mij is één van de hoogtepunten op dit prachtige album de door Tony geschreven, meer dan zes minuten durende, slowblues 'One Foot In The Blues'. Tony Campanella legt veel gevoel in zijn volle bariton stem wanneer hij deze prachtige song zingt. De geest van Gary Moore zweeft door dit nummer en zeker het intense en gevoelvolle gitaarwerk van Tony, roept herinneringen op aan deze Noord Ierse gitaarvirtuoos. Al van bij het begin kleurt Tony de sound van 'One Foot In The Blues' met zijn fijne en pittige gitaar riffjes. Die riffjes zijn een aanloop naar een langdurige imponerende snarensolo, waarvan je hoopt dat er nooit een einde aan komt. Toetsenist Lewis Stephens ondersteunt met zijn mooie en warme Hammond klanken dat gevoelvolle en gevarieerde snarenwerk van Campanella. 'You Don't know' is een rustig dromerig blues nummer, met een geweldig verschroeiende en vlijmscherpe gitaar solo van Tony. Naar het einde toe haalt hij nogmaals erg knap uit op de snaren van zijn sixstring. De Chicago blues zanger and mondharmonica pionier John Lee 'Sonny Boy' Williamson nam als eerste in 1937 het nummer 'Good Morning Little Schoolgirl' op. Het nummer werd ontelbare keren gecoverd en de versie van Tony Campanella bewijst dat deze meer dan tachtig jaar oude song nog niets van kwaliteit heeft ingeboet. Natuurlijk is deze versie niet meer te vergelijken met deze van Sonny Boy Williamson, ze ligt veel korter bij de Alvin Lee (Ten Years After) versie. Het is een midtempo bluesrocker met een gruizige en stevige sound, waarin drummer Matt Johnson en bassist Terry Dry weer schitterend werk leveren. Zoals in al de andere songs op het album haalt ook hier Tony onweerstaanbaar uit op zijn sixstring. Top cover.

 

 

 

 

 

 

Ook aan de funky getinte bluesrock cover 'Finger On Your Trigger' van Albert King weet Tommy Campanella zijn eigen accenten toe te voegen. Het nummer heeft een knappe rock melodie en het vlijmscherpe snarenwerk van Tommy is weer om duimen en vingers af te likken. De saxofoon wordt vervangen door een uitstekende gitaar in de Eddie Vinson cover 'Mr. Cleanhead'. Een knappe slowblues met een humorvolle tekst met wat zelfspot over zijn eigen kale hoofd. De tweede Sony Boy Williamson cover op het album is 'Checking On My Baby'. Tony Campanella speelt het nummer veel vloeiender en vlotter en geeft dit oude bluesnummer zo een rock'n roll feel. Deze keer is het de mondharmonica die vervangen wordt door de gitaar. Als je de onheilspellende sound van 'Texas Chainshaw' hoort, dan weet je dadelijk dat Mike Zito een grote inbreng heeft in dit nummer. Mike schreef het nummer met zijn maatje Guy Hale en hij speelt ook de dreigende en kreunende slide gitaar op dit donkere en trage swampy bluesrock nummer. Het samenspel van Mike's slidegitaar en de gitaar van Tony levert een heerlijke sound op. Waar we ons tijdens 'Texas Chainshaw' nog op een verlaten kerkhof waanden, bevinden we ons bijna in de hemel met het dartele en opgewekte ritme van de bluesshuffle 'My Motor's Running'. Het is genieten van de vloeiend lopende baslijn van Terry Dry en van het knappe vingerwerk op de gitaar van Tony Campanella. Tony sluit zijn debuutalbum af met de zelf geschreven mooie bluesballade 'Those Are The Times'. Dit meer dan vijf minuten hemelse nummer heeft een groot 'I Need You So Bad' gehalte. Tony zingt deze soulvolle ballade met een warme, heldere en gevoelvolle stem en zijn subliem intens snarenwerk op de gitaar is weer een langdurig orgasme voor het oor. 'Taking It To The Street', het debuutalbum van Tony Campanella is een schitterend album geworden. Het blijft een vraagteken waarom deze goede zanger en fantastische gitarist zolang gewacht heeft om een album uit te brengen. Ik raad onze lezers in elk geval aan om de naam Tony Campanella op te zoeken op het internet en YouTube, zodat jullie deze uitstekende muzikant ook beter leren kennen. (8,5/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Taking It To The Street

02. Pack It Up

03. One Foot In The Blues

04. You Don’t Know

05. Good Morning Litte Schoolgirl

06. Finger On Your Trigger

07. Mr. Cleanhead

08. Checking On My Baby

09. Texas Chainsaw

10. My Motor's Running

11. Those Are The Times

 

Tony Campanella - Gitaar en zang

Terry Dry - Bas

Matt Johnson - Drums

Lewis Stephens - Piano, orgel en Wurlitzer

Mike Zito - Ritme en slide gitaar